10. HOPELESSLY DEVOTED

Iedereen begint te klappen als Kay naar buiten komt met Edie in zijn armen. Hij loopt over het gras en legt haar dan voorzichtig neer. Hij legt direct zijn hoofd op haar borst om te horen of ze nog ademt.
‘Thank god,’verzucht hij als dat wel het geval is. Zijn stem is laag en vol van rook. Zijn shirt is bedeelt met zwarte roetvegen. Hij veegt langs zijn mond, terwijl een te hulp geschoten brandweerman een deken over Edie heen legt.
Kay zit op zijn knieën, verslagen en moe. Hij haalt diep adem om zijn hijgen te remmen. Hij slikt een paar keer om zijn keel weer vochtig te krijgen en buigt zich dan weer over Edie
‘Edie, wordt wakker. Het vuur is weg. Je bent veilig,’spreekt hij haar toe.
‘Kay?’hoort hij Aaron roepen.
‘Edie!'gilt Daisy ontzet. De twee rennen direct op Kay af. ‘Oh god, is ze ok?’
‘Ze is buiten bewustzijn,’weet Kay alleen maar te vertellen.
‘Was ze nog binnen?’vraagt Aaron geschrokken. Hij kijkt naar zijn zusje die roerloos op de grond ligt. Zijn gezicht spreekt boekdelen van ellenlange bladzijdes.
Kay antwoordt met een knik zonder op te kijken van Edie. Alles is precies zo gegaan als in haar droom en hij was er niet. Hij had haar belooft om er te zijn, maar hij heeft die belofte verbroken. Ze zei zelf dat het wel even kon, maar in die twee minuten is alles verandert.
Kay heeft geen idee wat hij moet doen. Hij wrijft over het deken om Edie’s armen warm te houden. ‘Wordt wakker, Edie. Kom bij me terug.’
Waarom was hij zo stom? Sinds het moment dat hij haar voor het eerst zag voelde hij al iets. Sinds die droom wist hij dat zij speciaal was. Anders. Alles voelde direct goed. Er was herkenning, veiligheid en vertrouwen. Al vanaf de eerste minuut. Sinds die droom voelde hij zich al bij haar horen. Alsof hij voor haar moest zorgen. Vooral na die bijna aanrijding. Maar hij had zichzelf vanaf het begin belooft om het voor altijd te doen. Het voelt zo goed met Edie. Maar nu lijkt alles aan zijn eind te zijn gekomen.
‘Is ze gewond?’ Daisy’s woorden schrikken Kay wakker uit zijn gedachten en gevoelens. Daisy kijkt Kay aan die naar Edie staart. ‘Kay!’
‘Eh sorry, eh nee. Ik geloof dat ze alleen aan haar onderarm een kleine brandwond heeft en misschien nog wat schrammetjes.’ Kay’s stem slaat twee keer over en zijn blik is ongerust.
Opeens legt Daisy haar koele hand op Kay’s onderarm. ‘Rustig Kay. Je hebt haar leven gered. Het is goed. Ze zal wel bijkomen.’
Kay haalt diep adem en blaast het langzaam uit. Hij hoest nog een paar keer en kijkt Daisy dan weer aan. ‘Ik weet niet of ik op tijd was. Ze lag voor het bed, bewusteloos. En ik zou niet bij haar weggaan en straks was ze al gestikt in het rook en is ze..’ Kay maakt wilde gebaren met zijn handen om zijn verhaal te verduidelijken.
‘Kay! Kay! Ze ademt nog. Je was op tijd.’
Hij laat een krampachtige glimlach over zijn gezicht glijden als bedankje voor haar woorden en knikt.
Aaron klopt hem op zijn schouder. ‘Je bent echt een held dat je het vuur in rende voor haar. Ongelofelijk. Ik ben je voor altijd dankbaar.’ Aarons blik is zacht en bezorgd.
‘Ja,’mompelt Kay alleen maar. Laat haar weer bijkomen, zegt hij zachtjes in zichzelf. Hij houdt Edie’s hand vast en strijkt met zijn duim over de rug van haar hand. Haar borst gaat op en neer met haar ademhaling, dat stelt hem gerust.
Dan voelt hij opeens een klein kneepje in zijn hand. Een kleine beweging van Edie’s duim tegen de zijne.
‘Edie! Edie, wordt wakker. Open je ogen maar, je bent veilig.’ Kay heeft een opgeluchte vibratie in zijn stem.
Edie beweegt voorzichtig haar hoofd en met een kleine schok opent ze haar ogen.
‘Hi lieverd,’verzucht Kay.
‘Waar ben ik? Wat is er gebeurd?’ Edie’s stem rochelt en ze hoest moeilijk. Ze kijkt verontrust naar Kay, Daisy en haar broer.
‘Je droom,’zegt Kay snel.
‘Het vuur,’weet ze direct. Ze kijkt Kay in zijn ogen. ‘Maar, het eindigde elke keer met iets wits en niets meer.’
‘Ik heb je het huis uitgetild.’
‘Heb je me uit die brand gehaald?’ Edie kijkt ongelovig van Kay naar Aaron. Die knikt.
‘Ja,’zegt Kay schor. ‘Toen ik je buiten niet kon vinden bedacht ik me dat je nog binnen moest zijn, zoals in je droom. En daardoor was ik op tijd om je naar buiten te dragen.’
‘Maar, je.. Dat kon je leven kosten.’
‘Daar dacht ik niet aan. Ik wilde alleen maar dat het jouw dood niet werd.’
‘Maar waarom?’ Edie kijkt Kay onbegrijpelijk aan.
Zijn blik is trouw en lief. ‘Omdat ik van je hou,’is Kay’s simpele antwoord.

~Twee weken later.
‘Haha, stop! Straks vlieg ik er nog af!’gilt Edie van plezier.
‘Hou je gewoon goed vast. Er gebeurd heus niets!’ Kay geeft Edie nog een duw.
‘Straks knappen de touwen van mijn gewicht.’
‘Hou toch op, jij bent zo licht als een veertje,’lacht Kay en zet zijn handen in Edie’s heupen om haar opnieuw af te vuren.
‘Het is zo hoog.’ Edie’s lach is giechelig en vol geluk. Door de snelheid die ze heeft hoort ze de wind suizen. Haar benen bungelen vrolijk in de lucht en haar haar waait langs haar blote hals. Als ze weer terug suist voelt ze een kriebel in haar buik van snelheid en plezier.
‘Een, twee,’kondigt Kay zijn duw aan en Edie gaat weer vooruit. Ze knijpt in de touwen voor meer grip en giert het uit.
‘Sto-hop! Ik laat me wel uitzwaaien,’lacht ze tegen Kay.
‘Haha, prima. Maar zo zul je nooit het record van hoogste-sommelaarster-ooit bereiken.’
‘Maakt me niets uit.’ Edie straalt en voelt zich heerlijk. De zon schijnt op haar gezicht en lijkt haar te omhelzen. Te zeggen dat ze mag genieten en lachen. Dat ze geen zorgen hoeft te hebben. En die heeft ze ook niet. Het schommelen geeft haar een ultiem gevoel van vrijheid.
Als ze terug zwaait gooit ze haar bovenlichaam achterover om Kay te kunnen zien die tegen het hek geleund staat.
‘Zelfs zo op de kop ben je nog sexy,’plaagt hij. Hij steekt zijn tong uit.
Edie ziet de fonkeling in zijn ogen. ‘Jij bent ook zo onweerstaanbaar. Ik ben ondersteboven van je,’lacht ze breed. Ze gaat weer rechtop zitten en mindert alweer wat vaart.
Opeens grijpt Kay de schommel vast om haar te remmen. ‘Ik hou je aan voor te hard schommelen,’zegt hij met een uitgestreken gezicht.
Edie grinnikt zachtjes. ‘Sorry agentje.’
Kay gaat voor haar staan, terwijl Edie nog wat heen en weer wiebelt. Ze slaat haar benen om die van Kay. Hij raakt heel even uit evenwicht, maar houdt zich staande aan de touwen van de schommel.
‘Hm, ik hou van je,’zegt Edie en legt haar armen om Kay’s nek.
Kay glimlacht lief en geeft haar een kus. ‘Ik ook van jou, lieverd.’ Hij tilt haar van de schommelt, terwijl ze haar benen om die van hem geslagen houdt. Hij draait twee rondjes en lacht. ‘Heel erg veel,’zegt hij dan en geeft haar een lange, zachte, zoete zoen.

Lieve mensen, thanks voor alle lieve reacties & voor jullie trouwe volgelingenschap, haha. Jullie zijn great
xoxo.