2. WIDE AWAKE CHICAGO

Edie stapt op haar fiets, op weg naar school. Ze is al wat aan de late kant dus moet ze opschieten. Ze fiets over de hoofdstraat met haar iPod in. John Mayer speelt en zachtjes zingt ze mee.
Opeens komt er uit een zijstraat van rechts een auto aanscheuren. Edie wijkt uit met een grote slinger, precies om de auto heen.
‘Kijk uit! Idioten!’scheldt ze en steekt haar middelvinger op naar de mensen in de auto. Ze kan niet zien wie het zijn. De auto staat beduusd stil. Zelf fietst ze door.
‘Sjees, zeg..’bromt Edie nog na. Ze vervolgt haar weg naar school met een chagrijnig humeur.

Bij wiskunde doet Edie zo zachtjes mogelijk haar verslag aan Daisy.
‘Er zijn wegpiraten bij tegenwoordig,’stemt zij met Edie in.
‘Ja! En ik wil wedden dat ze daarna net zo hard zijn verder gereden!’ Edie snuift kwaad.
‘Zou je je verhaal misschien met ons willen delen, juffrouw Snow?’vraagt meneer Williams dan.
‘Liever niet.’ Edie’s toon is nog steeds gepikeerd.
‘Wij zouden maar al te..’ Op dat moment gaat net de bel.
‘Dat zouden we helemaal niet!’roept Jason door de klas en snelt dan de klas uit.
‘Dag meneer,’gniffelt Edie. Samen met Daisy loopt ze naar de kantine. Beide vullen ze hun dienblad en lopen dan naar hun vaste tafel. Vlakbij het raam.
Ze lopen langs de tafel van de zesdeklassers als ze iemand horen roepen. ‘Hé Edie en Daisy!’
Edie hoeft geen twee keer na te denken om te weten dat dat haar broer is. Ze blijft staan bij de tafel, net als Daisy en draait zich naar hem toe.
Aaron zit onderuitgezakt op zijn stoel. ‘Laat me jullie voorstellen aan Kay Wyler. Hij is nieuw hier.’
De jongen die eerst met zijn rug naar hun toe zat draait zich om bij het horen van zijn naam.
‘Kay, dit is mijn zusje, Edie. En haar vriendin Daisy.’
Als Edie Kay ziet valt haar mond open. Letterlijk. Als een vis hapt ze naar lucht. Zijn prachtige gezicht, zijn blonde warrige haar.
‘Hi,’zegt hij vriendelijk. Zijn stem is precies hetzelfde. Even betoverend.
‘Hi,’stamelt Edie. Ze kan het er met moeite uit wurgen.
‘Oh! Jij bent het meisje van vanochtend.’
Edie tovert een niet begrijpende frons op haar gezicht.
‘Vanochtend. Wij zaten in de auto. Jij was op de fiets en we reden je bijna aan.’
‘Oh ja.’ Edie was het allemaal weer vergeten toen ze zijn gezicht zag.
‘Nog sorry daarvoor. Mijn moeder reed. Ze moest vanochtend ook voor het eerst bij haar nieuwe werk beginnen en ze was al wat aan de late kant.’ Zijn stem maakt haar kalm. Ze kan de woede van vanochtend niet meer terugvinden.
‘Eh, geeft niet,’stamelt ze. Zijn blik houdt haar vast.
‘Ok, ga je nu mee?’sist Daisy zachtjes.
Tim, Aarons kameraad, vraagt net iets aan Kay.
Edie laat zich door Daisy meevoeren. Onderweg naar hun tafel kijkt ze nog even om en ziet dat Kat haar net glimlachend nakijkt.
Daisy duwt Edie in haar stoel en gaat er tegenover zitten. ‘Eindelijk weer een nieuwe jongen bij ons op school en ook nog eentje die knap is,’grapt ze. Ze schroeft de dop van haar flesje los en neemt een slok van haar drinken.
Edie staart verward voor zich uit met een gekwelde blik op haar gezicht.
‘Joehoe! Waar ben je?’
‘Dat is hem! Dat was hem! Dat is de jongen uit mijn droom.’ Edie kijkt Daisy aan.
‘Kay?’fluistert ze verbluft.
‘Ja, hij is het echt. Ik weet het honderd procent zeker. Zijn gezicht.. Ik zou hem tussen duizend anderen nog herkennen.’
Daisy kijkt voorzichtig over haar schouder naar de groep jongen aan de tafel in de andere hoek van de kantine. ‘Die droom die je elke nacht hebt? Met die brand?’
Edie knikt. Haar gezicht staat in een frons. Ze is perplex. Hoe kan hij hier zijn? Hoe kan het dat hij op dezelfde school als haar zit? Hoe kan het dat ze nog steeds elke nacht over hem droomt? Wat betekent dit en nog belangrijker.. wat is er met die brand?
‘Waarom heb je me niet verteld dat hij zo knap is?’grinnikt Daisy.
Edie negeert haar. Ze is alles kwijt. Alsof ze alleen met hem in de kantine is. Ze kijkt voorzichtig langs Daisy naar zijn tafel en ziet hoe hij in gesprek is met haar broer.
Kay Wyler.
Edie sluit haar ogen en ziet weer voor zich hoe ze op de rand van het bed naast elkaar zitten. Hoe hij voorzichtig haar hand vast pakt.

- Mijn stem raspt in mijn keel. Mijn handen schrapen over de grond om grip te houden. Om wakker te blijven.
‘Kay!’roep ik weer. Ik sluit mijn ogen even en open ze dan weer, angstig kijk ik om me heen.
De rook slaat zijn armen om me heen. De warmte maakt me lekker. Langzaam krijg ik het gevoel dat het vuur mij zal ontvoeren.
‘Kay, help me,’brabbel ik hulpeloos. -