- 2

'Ik ben thuis!' Het voelt raar om dat te zeggen. Ik voel me nog helemaal niet thuis. Ik krijg geen antwoord. Zuchtend hang ik mijn jas op en loop dan door naar de keuken. Ik hoor de operamuziek al. Pap is weer eens Italiaans aan het maken. Ik moet toegeven, het ruikt heerlijk. 'Hé, pap.' Mijn vader kijkt lachend naar me om. 'Rhae.' 'Wat maak je?' 'Scampi's diavolo.' Hij grijnst. 'Hmm, lekker.' Ik glimlach voorzichtig terug. 'Je was wel wat lang weg, Rhae. Heb je al iemand ontmoet?' Ik denk na. 'Hmm. Ja, soortvan. Een jongen.' Pap stopt met snijden. 'Hoe heet hij?' 'Damon Salvatore, geloof ik.' Pap snijdt weer verder. 'Hmm. Vroeger woonde er hier ook iemand die Damon Salvatore heette.. Misschien is dat zijn vader.' Ik frons. 'Vroeger?' 'Ja.' Pap knikt. 'Ik heb vroeger ook in Mystic Falls gewoond. Bijna mijn hele leven. Toen ik eens op vakantie ging naar LA, ontmoette ik je moeder en we werden verliefd. Ik verliet Mystic Falls en ging bij je moeder in LA wonen, maar ik heb nooit van de stad gehouden. Dus toen je moeder..' 'Doodging.' fluister ik. 'Doodging, wilde ik terug naar Mystic Falls. Ik heb altijd plezier gehad in deze stad. Ik hoop dat jij hier ook plezier zult hebben.' Ik glimlach en pap legt zijn mes neer. Hij veegt zijn handen af aan zijn schort. Ik vlieg naar hem toe en knuffel hem. 'Ik hou van je, pap.' 'Ik ook van jou.' Dan maakt pap zijn schort los. 'Laten we nu gaan eten.' 'Het is heerlijk, pap. Echt waar.' We zitten samen aan tafel. De radio staat aan, pap neuriet mee met een lied dat hij kent. 'Dankje schat.' Hij neemt een hap van een scampi en slikt hem door. 'Er is vanavond een soort feest, geloof ik. Je moet er heen gaan. Lekker mensen van je eigen leeftijd ontmoeten. Wat denk je ervan?' 'Hmm.' Ik neem nog een hap van mijn eten om tijd te rekken. Misschien ontmoet ik die Damon dan wel weer. Dan is er tenminste één persoon die ik al ken. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om te gaan, maar ik zal pap maar een plezier doen. 'Oké dan.' Ik veeg mijn handen af aan de handdoek die op tafel ligt en pak mijn bord op. 'Hoe laat begint het feest?' Om pap's mond krult zich een glimlach. 'Kwart over acht. Ik zou me dus maar klaar gaan maken.' Ik knik. Nadat ik mijn bord in de gootsteen heb gezet, loop ik de trap op naar mijn kamer. 'Pap?' Hij kijkt om. 'Bedankt.'