Hoofdstuk nr. 21 - The Falldown

Ik hoorde Bill vanuit de keuken praten.
'Ja, graag nu onmiddelijk'
Voorzichtig keek ik naar Tom, die zuchtte.
'Wat is er?' vroeg ik een beetje bezorgt.
Hij grinnikte en zuchtte weer eens.
'Je weet niet hoe het is om met Bill naar een pretpark te gaan, hij kan niet tegen het lange wachten in een atractie, en begint dan ongelooflijk hard te zeuren.'
Ik giechelde. 'Maar nu ben ik er om voor afleiding te zorgen hé'
'Dat is inderdaad waar' Hij lachte.
Opeens kwam Bill langsrennen, hij struikelde bijna over zijn lange jas.
'Vlug naar buiten, de taxi kan hier elk moment gaan!' riep hij en liep regelrecht naar buiten.
Tom stond op en sloeg zijn arm om me heen.
'We zullen Bill maar vlug achterna gaan, anders begint hij nog te stressen' zei hij al grappend.
Ik sloeg hem speels tegen zijn schouder en lachte het fladderende gevoel in mijn buik weg.
Met zijn arm om mijn schouder liepen we buiten waar Bill ons op stond te wachten.
Tom liet zijn arm van mijn schouder glijden, maar liep nog altijd dicht bij me. Alsof hij voelde wat dat met me deed.
Een gele taxi stopte aan de bushalte; en Bill zwaaide om hem te wijzen dat hij naar ons moest rijden.


'Hey chick, zou ik je nummer mogen om elkaar beter te leren kennen?' De jongen met de blonde haren stond voor me.
Onmiddelijk verschenen Tom en Bill naast mijn zijde.
'Spijtig voor jou, maar ze is al bezet' zei Bill op een beschermend toontje.
'Door jullie beiden ofzo?' vroeg de jongen verbaasd.
Ik rolde met mijn ogen. 'Natuurlijk, je weet wel; trio stuff enzo...' zei ik met zwaar sarcasme. Tom grinnikte.
De jongen likte zijn lippen, blijkbaar dacht hij dat ik het echt meende.
'Dat is best wel geil eigenlijk, maar ik durf te wedden dat ik beter in bed ben dan hen allebei. Ik wil het je wel bewij...'
'Jochie, ik tel tot drie en als dan je debiele kop nog niet verdwenen is dan verzeker ik dat er op geslagen zal worden!' zei Tom kwaad, terwijl Bill beschermend voor me ging staan.
De glimlach verdween van de jongen zijn gezicht en hij aarzelde even.
'Een...' zei Tom en hij deed een stap dichter naar de jongen toe.
De jongen deed een paar stappen achteruit, draaide zich toen om en liep snel weg. Terug naar zijn vriendjes.
We stonden in de rij voor de Falldown, een van de engste attractie's van heel het pretpark. De jongen met de blonde haren had me een hele tijd staan aankijken en aangespoord door zijn vrienden had hij het dan toch aangedurfd om op me af te stappen. Ik schudde langzaam mijn hoofd. Bill en Tom waren iets met elkaar aan het bespreken, maar door al dat gedoe was het bijna onze beurt.
De wagentjes van de rollercoaster stopten vlak voor mijn voeten en bevend stapte ik in. Ik had altijd al last gehad van hoogtevrees en sinds Final Destination 3 ook een beetje van rollercoasters.
Ik hield me vast aan de ijzeren baar en weigerde om naar beneden te kijken. Plotseling voelde ik een hand in de mijne. Ik verwachte Tom te zien, maar het was Bill.
'Ik heb schrik in rollercoasters, mag ik alsjeblieft je hand vast houden?' vroeg hij. Zag hij nu een beetje rood? Maar ik vond het geen probleem.
'Natuurlijk, dan helpt het mij misschien ook wat!' En ik gaf hem een zacht kneepje.
De gedachte dat Bill en Tom naast en voor me zaten maakte het een beetje minder eng.
'Heb je veel of weinig schrik?' vroeg Tom, zich omdraaiend om me te kunnen aankijken.
'Euhm, een héél klein beetje veel?' Het moest waarschijnlijk heel erg zielig hebben geklonken want Tom en Bill schoten in de lach.
Op dat moment begon het wagentje te rijden. Steeds sneller en sneller. De mensen achter me gilden al en ik kreeg kriebels in mijn buik van de kick.