Part thirtysix - mom, i don't know if i want to come back

'Mam!' Ik rende naar Renée toe en knuffelde haar. 'Hé schat.' Renée bekeek me eens goed. 'Wat zie je er geweldig uit. Is er iemand in het spel?' Ze knipoogde naar me en ik werd rood. 'Misschien..' Ik plofte naast haar neer in de bank. 'Wat ben je er vroeg. Je zou volgende week toch pas komen?' 'Ja, maar ik miste jullie zo.. En Phil vond het niet erg. Hij komt wel volgende week.' Ik keek om me heen. 'Waar is Bella?' Renée glimlachte. 'Wat denk je?' Ik rolde met mijn ogen. Het leek wel of Bella vastgeplakt zat aan haar vampiertje. 'En Charlie?' 'Vissen.' zei Renée fronsend. 'Het lijkt wel of hij niets anders doet als ik hier ben.' Ik lachte. 'Maar schat, ik zal zo blij zijn als dit allemaal voorbij is, en we weer samen kunnen gaan wonen. Ik mis onze dagelijkse roddelronde.' Ze nam een slok koffie. 'Mam.' zei ik. 'Ik weet niet of ik wel terug wil komen.' 'Wat?' Renée stikte bijna in haar koffie. 'Waarom niet? Je vond het altijd zo leuk bij mij.' Ik keek omlaag. 'Er is...iemand.' Renée's ogen worden groot van nieuwsgierigheid en ze keek me vragend aan. 'Wie? Ken ik hem? Is hij knap?' 'Het is Jacob Black.' lachte ik schaapachtig. 'Oh, schat! Wat leuk!' kirde Renée. 'Ik ben zo blij voor je! Als je maar niet gaat trouwen..' 'Ho, stop! Ik ga niet trouwen, mam.' lachte ik. 'Gelukkig,' zei Renée half glimlachend. 'Ik kan niet nog een dochter missen.' Ik knuffelde haar. Toen ging de bel. Ik liep naar de deur en opende hem. 'Dag, Lily.' Plots kreeg ik geen adem meer. Dit kon niet waar zijn..