Meeting Hagrid

Toen ik in de hal stond, vroeg ik mezelf af wat ik zou gaan doen. Het was prachtig weer, dus ik besloot om naar buiten te gaan. Het Verboden Bos zag er mooi uit in het licht van de zon, maar het moest angstaanjagend zijn om er binnen in te zijn. Ik liep naar het meer en ging aan de rand zitten. Ik had gehoord dat er meerminnen in het meer woonden, maar die lieten zich nooit zien. Ik ging liggen en sloot mijn ogen, genietend van de zon. Toen verdween de zon plots. Ik deed een oog open om te kijken wat er was. Er stond iemand over me heen gebogen. ‘Heb jij geen les, jongedame?’zei een zware stem. Ik schoot geschrokken overeind. ‘Erm.. Nou, het zit zo… erm… de leraar zei dat ik mocht gaan… want… ik was al klaar en ze wist niet wat ik anders kon doen.’ Ik kwam niet uit mijn woorden, want voor mij stond een grote man, met een wilde, grijs wordende baard. De man glimlachte. ‘Hebbie zin in een koppie thee?’vroeg hij tot mijn verbazing. ‘Eh.. ja, graag.’zei ik. Ik liep met de man mee. ‘Ik ben trouwens Hagrid, de terreinknecht. Rubeus Hagrid.’ Hij stak een massieve hand uit. Ik schudde die. ‘Bella. Bella Lubbermans.’zei ik. ‘Dus jij bent de dochter van Marcel en Doris?’vroeg hij. Ik knikte. ‘Ik ken ze allebei al lang, allebei van toen ze hier op school kwamen. Je vader ken ik al iets langer, omdat je moeder later op school kwam.’ Terwijl hij van alles vertelde over mijn ouders, liepen we naar een huisje dat onderaan een heuveltje stond. Hij hield de deur voor me los. Ik liep naar binnen. Het huis was enorm van binnen, alhoewel het maar uit één kamer bestond. Ik ging zitten op een houten stoel die er stond. Hagrid schonk een kop thee in voor mij, en iets wat op een emmer leek voor hemzelf. ‘Pindarotsje?’vroeg hij. Hij hield me een bord voor. ‘Dank je.’ Ik pakte er een en beet erop. Ik hoorde een van mijn kiezen onheilspellend kraken en legde het pindarotsje gauw terug op het bord. Hagrid vertelde me nog meer over mijn ouders, tot het bijna tijd was voor mijn volgende les. ‘Kom nog eens langs, dan vertel ik je nog meer.’riep Hagrid me na. Ik zwaaide en rende terug naar het kasteel.