Hoofdstuk 4 het hoofdgerecht

Niemand heeft doorgehad dat wij naar buiten zijn geweest. Clary en ik lopen samen richting de tafel, die in de korte tijd dat wij buiten waren al flink geplunderd is, om iets te eten te pakken.
“Als jij nou voor ons eten opschept regel ik wat te drinken.” Zegt Clary. Ik stem daarmee in, en begin van de groente, het vlees en de aardappelschotel op te scheppen. Ik krijg een klap op mijn schouder, “Dag Rick, hoe gaat het? Ben je nog steeds zo druk met je studie?”
“Hi oom Ronald, het gaat goed, en ik ben nog steeds zo druk met mijn studie, maar dat is bijna klaar. Hoe gaat het met je nieuwe bedrijf?”
“Nog niet heel goed, het blijkt dat mensen in de winter niet heel veel interesse hebben in airco systemen.”
“Nee, niet?” Vraag ik met een onschuldige klank in mijn stem. Ronald moet lachen, “Nee, misschien had ik dat moeten verwachten, maar ik ben in ieder geval al klaar voor de zomer.” “Dat is goed om te horen.” Zeg ik. Op dat moment komt Clary aan met twee bekers punch. Ze wenkt met haar hoofd, “Zullen we daar tegen de muur op de grond gaan zitten?” Ik zeg tegen oom Ronald dat wij elkaar nog spreken, en loop haar achterna met de borden. Als we zitten horen we vanaf de punchschaal een gil komen. Stefanie staat daar met een grote vlek op haar jurk. “Zusje, jij zij toch iets over vlekken op mijn kleding. Kijk even naar jezelf.” Zeg ik zelfvoldaan. “Yes!” Hoor ik heel zachtjes naast mij. Clary zit met een brede grijns op haar gezicht. “Heb jij dat gedaan?” Ze kijkt mij nog bevestigend nog ontkennend aan.
“Maar waarom?” Zeg ik vol verbazing.
“Omdat ze je als zus had moeten inlichten over dat Sus vreemdging.” Ik steek mijn hand op, en we geven elkaar een high five. “Lekker gedaan.” Fluister ik.
Stefanie komt woedend op ons afgebeend. Met een harde stem bijt zij mij toe, “Jij hebt mijn jurk geruïneerd, en jij gaat de stomerij kosten betalen!” De hele kamer kijkt onze kant op.”
“Nauw zusje, doe eens rustig. Hoe kom je erbij dat ik dit gedaan zou hebben?” Ze heft een hand om mij te slaan, maar de arm van oom Ronald zit opeens tussen ons in.
“Ja Stefanie, hoezo denk je dat je broertje dit heeft gedaan.”
Clary zegt nog, “Stef, ben je niet gewoon heel onhandig.” Met een woedende blik kijkt ze mijn kant op en beent naar buiten.
De hele kamer is stil van dit voorval. “Merry Christmas.” Zegt mijn vader nog, maar niemand kan er om lachen