Hoofdstuk 3 Het voorgerecht

In de huiskamer zitten al mijn ooms en tantes en neven en nichten. Het is mijn oma eindelijk gelukt om weer een keer de hele familie met kerst bij elkaar te hebben. Ze wilde dit eigenlijk vorig jaar al, maar toen kon het niet vanwege de Corona maatregelen. Met zoveel mensen in een kleine ruimte is het best rumoerig. Mijn oma klapt in haar handen om de aandacht van iedereen te trekken. Men kijkt haar kant op. Op het moment dat iedereen dat doet maak ik een foto. Op de voorgrond staat de familie en op de achtergrond zie je nog een kerstboom en brandende kaarsjes. “Eindelijk is het gelukt om weer een keer met de hele familie bij elkaar te zijn. Opa had dit prachtig gevonden.” Ik zie een kleine traan over de wang van mijn oma rollen, ook al zou dat een prachtige foto zijn maak ik die niet, dit is een privé traan die niet mag worden vastgelegd. “Iedereen heeft prachtige gerechtjes gemaakt. Helaas kunnen wij niet met zijn alle aan een tafel zitten, daarvoor zijn wij met te veel. Al het eten staat op deze tafel en iedereen mag zelf opscheppen. We beginnen wel gezamenlijk met een klein voorgerechtje dat ik zelf heb gemaakt.” Ze wijst op een dienblad met kleine glaasjes. “Hierin zitten garnalen in zelfgemaakte cocktailsaus. Ik zou zeggen eetsmakelijk.”
Mijn oma doet een stap naar achter, en iedereen gaat richting het dienblad met de garnalen. Ik kom daar tegelijk aan met mijn nichtje Clarissa. “Hoi Clary, fijne kerst, hoe gaat het?” “Hi Rick.” Zegt ze terwijl ze zich om mijn nek werpt. Met deze beweging stoot ze bijna mijn glaasje uit mijn hand. “Fijne kerst, het gaat goed. Eindelijk vakantie, daar was ik ook wel aan toe. Mijn opleiding is zo druk, ik heb geen tijd meer voor mijzelf. Ik moet de hele dag studeren.” Zegt ze allemaal in een adem. “Maar hoe gaat het met jou?” Ik grinnik om de energie van mijn nichtje. “Ja, bij mij gaat het ook goed. Jouw dagen klinken een beetje hetzelfde als die van mij. Vrijetijd ken ik niet meer.” Zij en ik lopen een beetje naar de zijkant van de huiskamer om daar verder te kunnen kletsen. Na de gewone onderwerpen als studie en vrijetijd, die wij allebei niet meer hebben, komt het onderwerp relaties naar boven. “Heb jij nog steeds een relatie met…” Clary denkt heel diep na, “Susan?”
“Oh” Kreun ik. “Ik hoopte nog deze kerst er niet over te hoeven praten.”
“Oh, hoe zo?” Zegt ze met een overdreven verbaasd gezicht.
“Ah ha, je hebt met Stef gepraat. Ik wist wel dat zij niet haar mond zou houden. Je vertelt één keer iets vertrouwelijks tegen je zus, en de hele wereld weet het.” Zeg ik met een gefrustreerde klank in mijn stem. “Vanaf wanneer weet je het?”
“Weet ik wat?” Clary houdt die onschuldige blik op haar gezicht. Ik ben klaar met het toneelstukje van haar en loop richting de kapstok om mijn jas te pakken, en buiten even een peuk te gaan roken om die frustratie eruit te krijgen. Met mijn jas aan loop ik naar het uiterste puntje van de achtertuin. Vanaf daar kan ik nog wel de mensen binnen zien, maar zijn mij niet meer. Ik zie hoe Clary met haar jas over haar arm op de deur afstevent. Ik blijf doodstil staan, maar toch ziet zij mij. Over het gras komt ze op mij afgelopen. Ik draai mij van haar af om aan te geven dat ik niet wil praten, maar het is familie van mij en daar heeft ze precies geen boodschap aan. “Ricky.” Zegt ze terwijl ze haar armen van achter om mij heen slaat. Ik reageer niet op haar. Het enige dat ik doe is regelmatig de peuk naar mijn mond brengen tot hij op is. Ik wil hem dan uitdrukken, maar ik kan niet vooroverbuigen omdat ik om mijn middel wordt vastgehouden. Ik probeer mij los te wringen uit haar greep, maar dat lukt niet. Ik draai mijn hoofd en snauw naar haar, “Laat mij los.”
“Ah, kijk hij kan nog wel praten.” Ze heeft die eeuwige glimlach op haar gezicht, waardoor mijn boosheid langzaam weg ebt. “Sorry dat ik zo flauw deed, ik had inderdaad al van Stefanie wat gehoord, maar ik had niet verwacht dat het zo gevoelig lag.”
“Het is nogal vers, gisteravond ging het uit. Ook is het niet heel fijn als je hele vriendengroep weet dat je vriendin vreemdgaat met je beste vriend, maar niemand het tegen je zegt.” Clary hapt naar lucht, “Gisteravond, ik dacht dat het al een paar weken geleden was, in ieder geval toen vertelde Stef het tegen mij over het vreemdgaan.”
“Dat klopt, toen wist zij het. Ik hoorde het gister van Sus zelf. Ik wilde haar nog een kans geven, maar zij maakte het toen direct uit, een leuke kerstavond besteding.”
“Als ik dit had geweten was ik er niet over begonnen.”
“Dat is goed om te weten, maar mag ik dan nu los?” Clary trekt haar armen terug, en ik draai mij om. Voordat ze het doorheeft til ik haar op, slinger haar over mijn schouder en begin rondjes te rennen door de tuin. Met haar vuistjes trommelt ze op mijn rug, maar niet al te hard. Ondertussen lacht ze hard. Als we op het huis afrennen rem ik af en zet haar net voor de deur op de grond. Buitenadem blijven wij allebei even staan, geven elkaar en knuffel en gaan weer naar binnen.