Hoofdstuk 2 De aankomst bij oma

Na een halfuur komen we exact om 17;00 aan bij mijn oma. Haar tuin is zoals elk jaar weer prachtig versiert met lampjes. Eén jaar is dat niet geweest, dat was het jaar dat mijn opa op 5 december overleed. Die kerst was voor de hele familie een zwarte kerst, maar voor mijn oma nog het meest. Ze kon dat jaar het niet opbrengen om in haar eentje de tuin te versieren. In middels is dat twee jaar geleden, en heeft mijn oma besloten dat mijn opa het niet zo zou willen. Hij was altijd van het versieren van de tuin, en mijn oma heeft zich dan ook voorgenomen om zo lang als ze het kan de tuin te blijven versieren.
De tuin ziet er wel anders uit dan vroeger, toen werden er hele plannen gemaakt op waar alle lampjes en ballen moeste komen, dit jaar is het wat willekeuriger neergezet, maar nog steeds zijn er hele patronen te zien. Een arrenslee met herten ervoor, kerststerren en sneeuwpoppen. Het gene dat het meest ontbreekt is de kerstboom van bijna 3 meter hoog. Die was altijd prachtig versiert met ballen, nep sneeuw, engelen haar en een lichtgevende piek. Mijn oma heeft onze auto al aan horen komen, en staat al in de deuropening op ons te wachten. “Kom snel binnen. Het is veelte koud om buiten te staan.” Mijn ouders en zus lopen alvast vooruit, maar ik moet eerst nog een foto van de mooie voortuin maken. Mijn nieuwe camera legt de lampjes prachtig vast. “Kom Rick. Ik wil de deur dicht doen.” Met mijn camera wenk ik iets naar links en maak een foto van mijn oma in de versierde tuin. De lichtjes glinsteren heel mooi in de gouden sierraden. Na deze foto loop ik naar binnen. Als ik binnen stap geef ik mijn oma een kus op haar wang en wens haar een fijne kerst.