Beers and Butterflies [2/3]

Zuchtend keek Jesper naar het hoopje ellende aan zijn voeten. De regen denderde genadeloos op de jongen neer, die zich als een stervend dier opkrulde. Wat moest hij hier nou mee?
      Normaal gesproken was het ieder voor zich, hier in de Barrel. Vreemdelingen hielp je niet.
      En deze knul had hij zeker niet eerder gezien. Zo’n knap koppie was hem wel bijgebleven.
      Bovendien was het typisch iets voor Rietje om een onbekende jongen als hij Het Zeemeerminneke in te trekken. De jongen had nette kleding aan, zijn schoenen waren van goede kwaliteit, hij kwam hier zeker niet uit de buurt. Toch had hij ook niet de arrogantie uitgestraald die de meeste rijkeluiskindjes uitstraalden.
      Jesper hurkte bij de jongen neer en schudde aan zijn schouder. ‘Kom op, knul. Je kan hier niet blijven liggen.’
      De jongen reageerde niet.
      Jesper overwoog om het geld van de jongen zelf te gebruiken om ergens een kamer voor hem te boeken en hem daar achter te laten, maar iets hield hem tegen. Nieuwsgierigheid – zijn o zo verdomde nieuwsgierigheid.
      Wat had die knul hier gebracht, helemaal in zijn eentje?
      En hij had naar hem gezwááid. Betekende dat dat ze elkaar kenden? Jespers geheugen was nou niet echt prijzenswaardig, zeker niet op dit tijdstip, maar het zorgde wel voor wat terughoudendheid.
      Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd om zijn getreuzel. Dat kind werd hartstikke ziek als hij niets ondernam. Hij trok zijn jasje uit, legde dat zo goed en kwaad als het ging om de jongen heen en tilde hem op.
      De knul lag als een lappenpop in zijn armen.
      Ver was het niet naar de Crow’s Club, waar hij zijn eigen kamer had. Hij tilde de jongen door de modderige straten. Zijn gezicht was zorgwekkend bleek. Wat had ie gedronken?
      Met zijn schouder duwde hij niet veel later de deur naar zijn kamer open. Hij moest hem opwarmen. Nee – eerst die natte kleren uit. Hij legde de jongen op zijn bed en begon zijn broek af te sjorren, daarna maakte hij zijn blouse los.
      Het laatste knoopje was net los toen de jongen zijn ogen opende. Direct sperde hij ze.
      Jesper wreef in zijn nek. ‘Dit is níét waar het nu op lijkt.’
      Want je zou toch maar wakker worden, in je ondergoed in het bed van een vreemde.
      ‘Ik wou je wat warms aandoen, maar nu je wakker bent, kan ik beter een bad vullen.’
      De jongen staarde hem nog steeds met grote ogen aan. Jesper stond op, pakte een donkere badjas en reikte die naar de knul uit.
      ‘Ik ben Jesper. Heb je maar mee naar m’n kamer genomen toen je op straat ineenzakte. Je laten liggen voelde ook zo sneu.’
      Er kwam weer een beetje kleur op de wangen van de jongen. Hij trok de badjas aan en knoopte hem stevig vast.
      Toch best jammer.
      Hij schudde de gedachte van zich af. Niet nu.
      ‘Ik ben Wylan,’ mompelde de jongen.
      ‘Kan ik eh, je ergens heenbrengen ofzo?’ vroeg Jesper.
      De jongen staarde naar beneden. Hij leek nog steeds helemaal van de wereld. Was hij van huis weggelopen?
      ‘Je mag ook hier blijven,’ stelde Jesper voor. ‘Vannacht, in elk geval.’
      Wylan frunnikte aan zijn nagels. Zijn krullen waren uitgezakt tot lange strengen. Hij had iets kwetsbaars waar Jesper niet zo goed raad mee wist, maar wat ook iets in hem aanwakkerde wat nieuw voor hem was.
      ‘Dat hoeft niet,’ mompelde Wylan. ‘Ik…’ Hij zuchtte diep.
      In een reflex legde Jesper zijn hand over die van Wylan. Hij was ijskoud.
      ‘Het is oké.’ Hij schonk de knul een halve glimlach. ‘Ooit dwaalde ik hier ook moederziel alleen door de straten.’
      Jesper had niet het idee dat er veel van hem terecht zou zijn gekomen zonder de Dregs.
      De jongen keek naar hun handen. Van zijn uitdrukking kon Jesper niet echt opmaken of hij de aanraking vervelend vond. Bij hemzelf gloeide er wel iets in zijn borst.
      ‘Zal ik een bad voor je klaarmaken?’ In een poging de sfeer wat luchtiger te maken, voegde hij er grappend aan toe: ‘Mag je zelf besluiten of je daar in je eentje in wil of dat je een zekere knappe jongeman nodig hebt die je helpt je in te zepen.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
      De jongen werd zo vurig rood dat Jesper zachtjes grinnikte.
      ‘Of zijn zulke opmerkingen genoeg om je op te warmen?’ plaagde hij.
      Tot zijn verrassing gaf de jongen hem een zachte por tussen zijn ribben. ‘Ik denk dat het me wel lukt,’ murmelde hij, maar toch met de sporen van een grijns op zijn gezicht.
      ‘Toch jammer.’ Jesper gaf hem een knipoog en sprong op van het bed, waarna hij de kamer verliet om het bad klaar te maken.
      Zo’n kwartier later kwam Wylan terug. Zijn wangen hadden weer een rossige kleur.
      Hij is echt wel knap.
      Hij had Jespers handdoek om zich heen geslagen. Met zijn hand hield hij de zomen bij elkaar, alsof hij de sjerp alleen niet vertrouwde.
      ‘Heb je, uhm…’ Zijn wangen werden een tint donkerder. ‘Iets van ondergoed? En een shirt?’
      Jesper keerde zich grinnikend tot zijn la met ondergoed en deed die open. ‘Vind je het zo niet bevrijdend voelen dan? Hier, kies maar wat uit.’
      De jongen murmelde iets onverstaanbaars. Hij bewoog zich uiterst voorzichtig, alsof hij als de dood was dat hij struikelde of de badjas ergens achter bleef hangen. Hij pakte een boxershort en keek Jesper afwachtend aan.
      ‘Moet ik helpen aantrekken?’ plaagde hij.
      ‘Nee!’ Weer verschoot de jongen van kleur. ‘M-maar kun je je omdraaien?’
      Weer grinnikte Jesper. ‘Zo laat je het wel klinken of er wel iets héél interessants onder die badjas zit.’
      Nog een tint roder. Nog even en zijn wangen konden een vuur ontsteken.
      Jesper liet zich achterover op zijn bed zakken. Met één beweging trok hij zijn hoed over zijn gezicht. Hij hoorde de jongen stuntelen en schuifelen, de alcohol was blijkbaar nog niet helemaal zijn systeem uit. Toch was Jesper allang blij dat hij niet meer stond te kotsen en op zijn benen kon staan.
      Het bed zakte iets in toen Wylan op de rand ging zitten. Jesper ging ook weer zitten en gooide zijn hoed op tafel. Hij kon het niet laten om zijn blik even over Wylans bovenbenen te laten dwalen. Slank en soepel, zijn huid vast verrassend zacht. De stof van de short kwam tot zijn knieën.
      ‘Je ziet er niet uit alsof je vaak op de grond slaapt,’ merkte Jesper op.
      ‘N-nee.’
      ‘Ik ben ook niet zo gastvrij dat ik dat ga doen.’ Hij begon zijn gilet los te knopen, daarna volgde zijn overhemd. Hij grijnsde breed toen Wylans blik naar zijn bovenlijf flitste, hoewel hij onmiddellijk weer wegkeek. Zijn wangen waren inmiddels bijna wijnrood. ‘Wel zo gastvrij dat je gratis naar mijn striptease mag kijken,’ plaagde hij.
      ‘Dat hehmm…’ De knul leek niet meer uit zijn woorden te kunnen komen.
      Lachend trok Jesper de rest van zijn kleding uit. ‘Nou, ga onder de dekens liggen. Ik zal proberen mijn handen thuis te houden en anders bijt je maar. Hoewel ik dat ook wel kinky vind.’
      ‘Ik uhm, ga wel op de stoel,’ hakkelde Wylan.
      Oh oh, nu jaagde hij hem ook nog de stuipen op het lijf. Misschien moest hij toch een beetje gas terugnemen. ‘Ik zit je maar te dollen. Ik zal me gedragen, heus.’
      Even keek Wylan hem twijfelachtig aan, daarna sloeg hij toch maar de dekens terug en schoof eronder. Jesper deed hetzelfde.
      Het bed was aan de krappe kant en hoewel ze elkaar niet aanraakten, kon hij Wylans warmte voelen. Het was een prettige warmte – eentje waar hij best aan wilde wennen.
      ‘Welterusten, Wylan.’
      ‘Welterusten,’ klonk het zacht.