7 - Gale

Gale weet nog niet hoe hij met de huilende jongeman voor zich om moet gaan. Liam verstopt zijn hoofd in zijn schouder en Gale voelt haast het vuur in zich aanwakkeren. Zijn lichaamstemperatuur stijgt doordat Liam zo dichtbij hem voelt. Hij is doorgaans niet zo van lichamelijk contact met anderen maar Liam blijkt een uitzondering.
"Het lijkt alsof je het onder controle hebt hier, Gale." Zegt de dame van de begeleiding, die terug in de deuropening staat.
"breng jij hem mee naar het avondeten?"
Gale knikt om van de dame af te komen. Hij zou zelf wel peilen of Liam dat zou willen of niet. Hij zou niet te veel moeite doen om hem over te halen.

"Het spijt me, ik wil je niet tot last zijn." Zegt Liam zacht en een beetje ongemakkelijk als de dame vertrokken is.
"ik ga wel gewoon even wat slapen, dan heb jij je handen vrij."
Het liefst wil Gale ingrijpen als de knappe jongen zo wankelt, maar gelukkig gebeurt er niks en komt hij bij het bed aan. Hij kruipt in bed, dat verschrikkelijk koud moet zijn omdat de lakens nat en koud zijn.
“Wat jij wilt, maar ik ga je niet laten liggen met deze natte lakens” zegt Gale. Hij trekt de dekens terug van Liam af, hij zou er nog ziek van kunnen worden.
“Ik gooi alles wel even in de droger van de conciërge. De schoonmaak zal je kamer zo wel komen dweilen”
Gale wil niet al te nors over komen want zo is het totaal niet bedoeld. Hij verzacht de toon van zijn stem.
“misschien is een bord warm eten juist wat je nodig hebt” zegt Gale. Het is slechts een suggestie en wat Liam daarmee doet, is aan hem.
“maar het is jouw beslissing, ik zal je niet dwingen”