I love you.

“Hey Justin” zei ik.
“Hey Lena,” hij boog zich voorover en gaf me een kus op mijn wang. Zo ging het al de hele week, hij haalde me ’s ochtends op, we deden iets leuk en hij bracht me weer naar huis.
’s Ochtends kreeg ik een kusje en ’s avonds. Niet dat ik er iets op tegen had, integendeel!
Vandaag was onze laatste dag samen, morgen moest Justin terug naar Atlanta om een interview te doen. Ik ging hem missen, ik ging hem verschrikkelijk missen.
“Zo, wat gaan we vandaag doen?” vroeg ik nieuwsgierig.
“Euhm… Ik dacht eraan gewoon thuis te blijven…” zei hij.
“Gewoon bij mij thuis?” vroeg ik verbaasd.
“Je mag ook mee naar mijn huis hoor, het stelt wel niet veel meer voor dan een hotelkamer… Maar, je bent altijd welkom.”
“Oké,” grijnsde ik.

Justin opende de deur van zijn hotelkamer met de sleutel en deed de deur open.
“Ladies first.”glimlachte hij. Ik glimlachte terug en liep de hotelkamer in.
“Wauw! Wat een kamer!” zuchtte ik. Justin glimlachte verlegen.
“Wat wil je doen?” vroeg hij.
“Maakt écht niet uit!” En dat was zo. Het maakte me echt niet uit wat we gingen doen, zo lang we maar samen waren. Ik liet me in de zetel vallen en Justin kwam naast me zitten. Zo zaten we een tijdje in stilte naast elkaar.
“Morgen moet ik weg,” begon hij. “Ik… Euhm… Ik ga je missen.”
“Ik jou ook, verschrikkelijk hard.”zuchtte ik. En opeens waren ze daar, de tranen. Hoe meer ik er aan dacht dat dit misschien wel de laatste dag was dat ik Justin ooit nog ging zien, hoe verdrietiger ik werd.
“Wat is er?” fluisterde Justin bezorgd.
“Niets.” Ik veegde mijn tranen met mijn mouw weg. “Het is gewoon… Het is misschien de laatste keer dat ik je ooit nog ga zien.”
“Maar nee, Lena, echt niet! Het is zéker niet de laatste keer dat we samen zijn, want…” Hij boog zich voorover zodat ik recht in zijn prachtige, bruine ogen keek. “Ik hou van je.”
“Ik ook van jou, maar dat wist je natuurlijk al.” mompelde ik. En toen boog hij zich nog meer voorover zodat onze lippen elkaar zachtjes raakten…