5 - Vijand van mijn Vijand

“Jasper, wacht hier.” Ze duwt de jongen op zijn plek voor de telefooncel en stapt zelf naar binnen. Sinds gister is haar telefoon kapot gegaan doordat ze hem in een emmer water liet vallen, iets wat vanmorgen weer een flink conflict met Gavin opleverden. Vandaag is de laatste dag van Vasylya haar proefperiode en sinds de eerste ruzie hebben ze geen vriendelijk woord meer met elkaar gewisseld. Vandaar dat ze nu ook de hoorn van de haak pakt en het bekende nummer draait.
“Met Svetlana” Klinkt de zakelijke stem aan de andere kant van de lijn en Lia schuifelt heen en weer in de krappe telefooncel.
“Privet mama” Vasylya baalt ervan dat haar stem zo zwak klinkt tegenover die van haar moeder.
“Vasylya dorogoy, wat leuk dat je belt.” Haar moeder klinkt oprecht enthousiast bij het horen van haar dochters stem. “Ik zit tussen twee vergaderingen door dus ik heb niet zo lang, maar we hebben genoeg tijd om even bij te kletsen.” Dit brengt een waterige glimlach op het klamme gezicht van Vasylya. “Ik zal snel zijn mama, ik wilde alleen vragen wanneer ik weer naar huis mag.” Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. “Vasya.” De toon van haar moeder zegt al genoeg en het meisje voelt de hoop die ze kreeg bij het horen van de enthousiaste begroeting weer wegzakken. “mama, alsjeblieft” smeekt ze, haar stem niet meer dan een zacht gepiep. “Je weet wat je vader gezegd heeft meisje, je moet leren van je fouten.” Vasylya leunt met haar voorhoofd tegen het stoffige glas aan en kijkt naar Jasper die tekeningen in het zand maakt. “Ik weet zeker dat ik geleerd heb, alsjeblieft laat me naar huis komen. Ik hoor hier niet.” Het blijft opnieuw stil en ze hoort gehaast gepraat aan de andere kant van de lijn, voor haar moeder antwoord geeft. “Lieverd ik moet ophangen, maar ik beloof dat ik dit aan je vader zal doorgeven. Het was leuk je even gehoord te hebben, ya lyublyu tebya.”
Vasylya krijgt niet eens de tijd om op haar moeder te antwoorden, of een pieptoon onderbreekt haar al. Ze laat haar adem ontsnapepen en smijt de telefoon terug aan de haak. “Verdomme” mompelt ze voor ze weer diep ademhaalt en haar schouders rechttrekt. “Zuchten is voor mietjes” fluistert ze zacht voor ze de deur resoluut openduwt en Jasper gebaard haar te volgen. “Op naar de beer”. Vandaag de dag is Vasylya er precies twee weken en in de tijd dat ze er is heeft ze een vast dagschema opgebouwd. ’s Ochtends zorgt ze voor het ontbijt en licht huishouden, dan brengt ze Max naar school en gaat samen met Jasper naar Misses Lavender waar ze eerst wat drinken voor Jasper met de kinderen uit de buurt gaat spelen en Vasylya aan het werk gaat, dan zorgt ze op de boerderij voor de lunch om vervolgens te poetsen of wat er die dag op de planning staat. Na het avondeten is Vasylya vaak zo uitgeput dat ze meteen naar bed gaat om de volgende dag weer hetzelfde te beginnen. “Daar ben je dan eindelijk” De strenge stem van Lavender haalt het meisje meteen uit haar gedachten en geeft de vrouw een vriendelijk knikje ter begroeting voordat ze naar de keuken loopt om drinken voor het 3-tal te pakken. Ondanks de hitte laat Lavender geen gras over groeien en zodra de laatste druppel drinken op is begint ze met het dagelijks afbeulen van Vasylya. Met zijn 2en werken ze in de grote moestuin die ze volgens haar verhalen al jaren heeft en ook nog jaren zou hebben, ook al maakt Vasylya er een slagveld van. In de brandende zon zit Vasylya op haar knieën het onkruid tussen de rijen met groenten vandaan te plukken. Sinds de eerste week dat Vasylya hier komt is er geen zucht of klacht meer over haar lippen gekomen, dat is iets wat je snel afleert als je bij Mary Lavender aan de slag gaat. Vasylya heeft er al snel een gewoonten van gemaakt om over Lavender te denken als De Beer. Net zoals het dier zelf is ze groot en lomp en kan ze zich voortbewegen met een verrassende snelheid. De desbetreffende persoon zelf zit momenteel in een krakende schommelstoel in de schaduw. Vasylya heeft echter al snel geleerd dat Lavender daar niet gaat zitten om Vasylya te treiteren, maar omdat het oude versleten lichaam het werk in de zon niet altijd even goed meer aankan zonder pauzes.
“Je bent ver gekomen meisje” Vasylya woelt met haar vingers in de aarde om bij de wortels te komen van die verrekte plant die er vertikt om uit te gaan. Na flink wroeten kan ze het ding er heelhuids uittrekken en dringen ook de woorden tot haar door. “Wat?” stamelt ze verbaasd en met een zanderige hand veegt ze het zweet uit haar ogen. “Laat me het niet nog een keer herhalen meisje, ik geef niet graag complimenten tenzij men ze verdiend.” Misses Lavender laat weten dat het gesprek ten einde is door abrupt op te staan en het huis binnen te benen. “Maak dat af en haal die jongen van de straat voor hij zich weer in de nesten werkt.” Roept ze nog over haar schouder voor de hordeur met een klap achter haar dichtvalt. Vasylya blijft verdwaasd achter in de aarde, het onkruid nog in haar hand, terwijl ze nadenkt over het compliment. Uit de mond van Lavender heeft ze zojuist een heel lofgezang te horen gekregen en Vasylya voelt zich haast heilig verklaart terwijl ze haar werk afmaakt. Voor het eerst in twee weken hoort ze iets positiefs over al haar werk en het laat haar gloeien met geluk en een kleine glimlach kan ze niet onderdrukken. Na een korte groet aan Misses Lavender, die weer net zo nors is als voor het compliment, loopt ze naar buiten op zoek naar Jasper.
De jongen heeft ondanks zijn spraakgebrek al veel vriendjes gemaakt in het dorp en haalt continu kattenkwaad uit of verdwijnt simpelweg van de aardboden. “JASPER” Luid roepend loopt ze door de straten, zich niks aantrekkend van de mensen die naar het gillende meisje omkijken. “JASPER ROSSER, WAAR IN HEMELSNAAM HANG JE NU WEER UIT.”
“Lia” Hoort ze het bekende stemmetje en Jasper komt de hoek om rennen, twee grote scheuren zitten er in de stof bij zijn knieën en er zit een grote schaafwond op zijn voorhoofd. “Lia voetbal” roept hij enthousiast en met grote ogen kijkt Vasylya naar de vieze jongen voor haar. Vegen modder en gras zitten overal en met twee bloedende knieën en een geschaafd voorhoofd ziet de jongen er behoorlijk wild uit. “Voetbal?” roept ze dan ook verontwaardigd. “Ik denk dat je rugby heruitgevonden hebt jongen.” Maar ze kan een glimlach niet onderdrukken bij het zien van zijn opgetogen blik en hoofdschuddend loopt ze met de jongen aan de hand terug naar de auto. Zoals altijd op de weg terug verteld Jasper enthousiast over zijn avonturen van die dag. Meer dan de helft is voor Vasylya nog onverstaanbaar, maar de jongen leert al steeds meer om duidelijk te praten. Ze heeft ontdekt dat Jasper het helemaal niet erg vind als je hem continu verbeterd. Zolang je hem maar de tijd geeft om het woord te oefenen kan hij er met de energie van een vier jarige de hele dag mee bezig zijn.
Zacht meezingend met de radio rijd ze de auto het erf op en parkeert hem onder het afdak. Voor het woonhuis staat een dure zwarte auto geparkeerd en even denkt ze dat het haar ouders zijn die haar komen ophalen, uit de auto stapt echter een dunne vrouw met rode wangen en felle blauwe ogen. Haar bruine haren plakken lichtjes aan haar voorhoofd en vertwijfeld steekt ze een hand op naar Vasylya. Een gepijnigd geluidje klinkt van naast Vasylya en verbaasd kijkt ze om naar Jasper die zichzelf klein maakt in de stoel. “Jasper wie is dat?” vraagt ze verbaasd maar en komt geen enkel geluid meer van de jongen af. Hij blijft zelfs in de auto zitten als Vasylya uitstapt en gebaard dat hij ook moet komen. Normaal verspilt hij geen tijd om eruit te springen en bij het veulen te gaan kijken. “Jasper kom.” Ze houd de deur voor hem open en steekt bemoedigend haar hand naar hem uit. Uiteindelijk moet ze hem er uit tillen en met zijn hoofd tegen haar schouder gedrukt loopt ze de vrouw tegemoet.
“Kan ik u helpen?” vraagt ze beleefd en ze kijkt om zich heen of ze een van de jongens kan vinden.
“Ik kan hetzelfde van jou vragen. Wat doe jij bij de Rossers?” verbaasd kijkt Vasylya de vrouw aan, dit antwoord is het laatste wat ze had verwacht. Wie denkt die vrouw wel niet wie ze is. Ze moet diep ademhalen om er een vriendelijk antwoord uit te krijgen en haar woede onder controle te hebben. Met samengeknepen ogen kijkt ze de vrouw aan en steekt dan haar hand uit. “Vasylya Benito, ik werk hier en zorg voor de jongens.”
Het enige antwoord dat ze daarop krijgt is een afkeurende blik van de vrouw en gek hummend geluid alsof ze een rotte appel in haar fruitschaal vindt.
Met opeengeklemde kaken wacht Vasylya tot de vrouw zichzelf voorstelt, maar als ze na een minuut nog stil blijft besluit ze om zelf maar in beweging te komen. “Top, goed gesprek. Ik ga kijken of ik een van de jongens kan vinden.” Met Jasper nog steeds op haar heup beent ze naar de schuur toe waar meestal de tweeling aan het klussen is voor extra inkomen. “Joehoe?” Roept ze terwijl ze rond de hopen onderdelen loopt op zoek naar een levende ziel. Uiteindelijk ziet ze twee paar benen onder een oude jeep uitkomen en ze schopt er tegenaan.
“Ja?” klinkt een gedempte stem, gevolgd door een vloek. “Verdomme Lucas ik had gezegd dat je dat dicht moest houden.”
“Er is bezoek.” Afgeleid kriebelt ze met haar vrije hand door de stoffige haren van Jasper en plukt er hier en daar een takje uit.
“Spannend, geef ze maar koffie dan komen we er zo aan. Wie is het?” Vasylya wil net antwoorden dat ze het niet weet als Jasper besluit tot leven te komen. “Jeska”
Dit ene woordje zorgt ervoor dat Lucas overeind schiet en met zijn hoofd tegen de onderkant van de auto aanschiet, wat weer een vloek saldo oplevert en Vasylya legt haar handen op de oren van Jasper.
“Jessica de heks is hier?!” Wrijvend over zijn voorhoofd komt Lucas onder de auto vandaan en boort zijn groene ogen in de van haar. Verbaasd kijkt Vasylya toe naar de chaos die zich voor haar afspeelt. “Morgan kom onder die auto vandaan, Medusa is hier.” Een flinke schop van Lucas levert een gekerm op bij Morgan. “Dat is juist de rede dat ik hier blijf liggen.” Maar hij kruipt toch onder de auto vandaan. “We moeten haar wegjagen, ze ruïneert altijd alles.” “Maar ze mag het niet doorhebben.” Voordat de tweeling verder gaat met het maken van hun onbegrijpelijke plannen besluit Vasylya er tussen te komen. “Zou ik misschien eerst mogen weten wie deze vrouw is?” De tweeling valt gelukkig stil en nemen het beeld van een verbaasde bezwete Vasylya in zich op met hun kleine broertje tegen haar schouder gedrukt. Morgan besluit haar antwoord te geven en wrijft met zijn handen door zijn haar om het stof en de olie er uit te krijgen. “Jessica komt eens in de zoveel tijd onverwachts op bezoek om te kijken of Gavin nog verantwoordelijk genoeg is om voor ons allemaal te zorgen. Dat is een van de redenen dat we jou in huis hebben genomen. Het vorige bezoek heeft ze bijna Max en Jasper van ons afgepakt en we hebben ervoor moeten vechten om hun uit haar klauwen te redden. Gavins hoop was om iemand te krijgen die voor zeven jongens kon zorgen zodat Jessica ons met rust kan laten.” Een schuldgevoel kruipt bij Vasylya omhoog bij het horen van deze woorden. Gavin heeft al zijn hoop in die vacature gelegd en de pech gekregen dat zij op zijn pad is beland. Ondanks haar afkeer van Gavin, gunt ze het hem dat zijn kleine broertjes bij hem blijven. Families haal je niet uit elkaar.
“Hier zijn jullie, krijg ik nog wat te drinken of moet ik smelten in de hete zon. Ik kan je garanderen dat jullie dan allemaal uit huis geplaatst gaan worden.” Jasper kruipt nog verder tegen Vasylya aan en ze levert het bevende jongetje aan Lucas over. “Ik hoopte dat ze al gesmolten was.” Mompelt ze zachtjes voor ze een blik werpt op Medusa in levende lijven. “Nou Jessica, kom maar gauw mee naar binnen waar het zó veel koeler is dan buiten. We kunnen niet hebben dat je hier buiten ligt te creperen van de warmte of niet dan?” Met grote stappen loopt ze langs de vrouw op naar het huis. Laat die Jessica maar eens proberen deze familie uit elkaar te halen. Ze heeft nog nooit ruzie gehad met Vasylya, anders had ze hier niet durven komen.








Dorogoy= lieve/lieverd
ya lyublyu tebya= Ik hou van je