Dining thirty three

Harry trekt mijn kleding uit als we in de badkamer staan en voelt even of het badwater een lekkere temperatuur heeft. Ik kan alleen maar voor me uit staren. Ik had nog niks tegen hem gezegd sinds we in de auto gestapt waren. Ik wist niet wat ik moest zeggen, wat ik moest voelen, ik voel me gewoon totaal leeg. Alsof ik hier niet eens ben.
De vreselijke beelden van vanmorgen herhalen zich steeds opnieuw in mijn hoofd, hoe Jason in elkaar zakte, hoe de man mij kwaad aankeek toen hij erachter kwam dat ik tegen hem had gelogen. Ik had wel dood kunnen zijn als het arrestatie team niet op tijd had ingegrepen.
“Jess...?” hoor ik dan. Ik kijk in de bezorgde ogen van Harry. Ik haat die bezorgde blik, zo’n blik vol medelijden, zo’n blik die tegelijkertijd ook zo hulpeloos overkomt, als in “Ik weet even niet wat ik met je aan moet nu..”
“Je bad is vol...” zegt Harry dan. Ik knik eventjes en begin mezelf langzaam uit te kleden. Harry reikt zijn hand uit waardoor ik in bad kan stappen en mezelf in het heerlijk warme water kan laten zakken.
“Ik ben beneden als je me nodig hebt oké?” zegt Harry dan. Ik knik en kijk hem na terwijl hij naar de deuropening loopt.
“Harry, wacht.” breng ik dan uit. Hij draait zich meteen om. “Ja, Jess?”
“Wil je bij me blijven alsjeblieft...?” vraag ik zachtjes. Ik sla mijn ogen neer. Ik durf niet alleen te zijn.
“Tuurlijk...” zegt hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij draait zich terug om en loopt weer naar me toe.
Hij gaat op zijn knieën zitten voor het bad. Ik leg mijn armen op de rand en laat mijn hoofd op mijn armen rusten.
Harry legt zijn hand op mijn hoofd en streelt met zijn vingers door mijn haren heen. “Talk to me babe... please.” fluistert hij.
Ik kijk hem aan, met betraande ogen, terwijl ik zachtjes op mijn onderlip bijt.
“Wil je me vasthouden..?” vraag ik. Dan voel ik me veilig, in zijn armen. Ik bijt zacht op mijn lip.
Hij staat op en kleed zich uit, waarna hij bij me komt zitten in het bad. Ik ga in zijn armen liggen en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas.
Het is even stil tussen ons maar dan begin ik hem alles te vertellen wat er is gebeurd.
“Ik zag de jongen liggen op die tafel, ik wist dat hij het was, maar ik kon hem niet naar binnen laten gaan, dus ik verzon het excuus dat hij misschien nog op de verkoeverkamer was... Ik was doodsbang toen ik met hem alleen was...” stamel ik.
“Ik dacht alleen maar, dit overleef ik niet, dit is het.. Ik kom nooit meer thuis...” ik veeg mijn tranen weg. “Gelukkig ben je nu thuis bij mij... Ik vind je zo dapper Jess, dat je dat durfde.. Alleen maar om iemand te redden.. Ik ben zo ongelofelijk trots op jou.” zegt Harry. Ik hoor zijn stem breken en hoor hem snikken.
Ik wikkel mijn armen stevig om zijn middel en hou hem tegen me aan, ook Harry pakt me stevig beet en drukt een kus in mijn haren.
“Hoe kwam jij erachter dat ik betrokken was bij het incident..?” vraag ik zacht.
“Ik werd gebeld door mijn moeder, die vertelde me over het schietincident.. Ik was net bij het radiostation in de uitzending.. Er was een soort tent opgezet voor mensen die familie leden binnen hadden enzovoort en toen ik aankwam sprak een van je collega’s die met je in de spoedkamer stond mij aan... Die legde het verhaal aan mij en aan de politie uit.. Vanaf toen werd ik pas echt ongerust...” zegt hij zacht. Ik haal een hand door mijn haren heen en draai me naar hem toe.
“Oh Haz....” ik voel dat ik opnieuw moet huilen. “I’m so sorry...” fluister ik zacht. Harry kijkt me aan. “Waarvoor?”
“Dat ik je zo ongerust heb gemaakt...” zeg ik zacht. “Nee joh... daar kan je toch niks aan doen love.” fluistert hij. Ik haal mijn schouders op.
“Hoe voelt je neus...?” vraagt hij. “Vast...” lach ik. “Au..” mompel ik lachend. Het zit helemaal ingepakt met verband om het bloed tegen te houden en alles op zijn plek te houden. Het ziet er niet uit.
“Dit zal wel flink blauw worden... Het doet zeer en hij sloeg ook wel echt heel hard...” zeg ik. Ik bijt zachtjes op mijn onderlip. Harry streelt door mijn haar.
“Ik ga zo bij de apotheek pijnstillers halen en ik blijf de komende dagen thuis als je dat wilt zodat je niet alleen hoeft te zijn..” zegt hij. Dankbaar kijk ik hem aan en glimlach klein. “Ik hou van je..”
“Ik hou ook van jou..” hij streelt met zijn vingers langs mijn wang en drukt een kus op mijn voorhoofd.
Na een kwartiertje stappen we uit bed en droogt Harry eerst mij af en dan zichzelf. Het is lief om te zien hoe hij zo voor me zorgt, ik laat het allemaal maar een beetje gebeuren. Ik loop naar mijn kledingkast en trek schone lingerie aan, een sportlegging en een grote trui van Harry.
“Jess?” hoor ik Harry roepen. “Ja?”
“Wil je met me mee naar de apotheek of blijf je liever thuis?” vraagt hij terwijl hij de hoek om komt. “Ik wil liever met je mee.. Ik wil niet alleen zijn..” zeg ik zacht. Hij reikt zijn hand naar me uit, die ik dankbaar aanpak om vervolgens met hem mee te lopen. Samen lopen we naar beneden toe en naar buiten richting zijn auto waarna hij richting het centrum rijd.
Eenmaal daar parkeert hij voor de deur bij de apotheek. Zodra we uitstappen zie ik dat mensen ons, maar voornamelijk mij denk ik, aanstaren. Een paar meiden staan naar Harry te kijken, maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Ik pak zijn hand en loop met hem de apotheek binnen.
Ik neem plaats op een van de stoelen en bijt zachtjes op mijn onderlip. Ik kijk naar Harry die naast me staat te wachten totdat we opgeroepen worden om naar de balie te komen. Ik pak zijn hand vast en kijk om me heen naar de mensen die me aan het aanstaren zijn. Het is best bizar hoe schaamteloos mensen durven te staren naar iemand die er anders uitziet. Nu ziet het er vast en zeker gek uit, iemand ingepakt rond de neus en dan ook nog eens helemaal blauw paars rondom mijn neus en onder mijn ogen, maar dan nog.. Ik sla mijn ogen neer en kijk pas op als we ons volgnummer word opgeroepen. Ik volg Harry. “Ik kom pijnstilling ophalen.. Jess Dickens.” Ik geef mijn geboortedatum door en de vrouw verdwijnt om mijn pijnstilling te pakken. Zodra ik naar buiten kijk zie ik dat er paparazzi en fans buiten staan. Nu maar hopen dat niemand tegen mijn neus aankomt..
De vrouw komt terug met een kleine papieren zak met daarin doosjes pijnstillers. Ik pak ze dankbaar aan en dan verlaten we de apotheek, de menigte in.
“Harry, Jess!! Hier!! Jess!! Heb je een neus correctie laten doen? Bij welke arts ben je geweest?!” word er van alle kanten geroepen. “HARRY HARRY!!” klinkt het overal om me heen. Ik krijg het er helemaal benauwd van, het gevoel alsof ik niet meer kan ademhalen. Ik knijp hard in Harry’s hand. Normaal raakte ik nooit zo in paniek.
“Kom love...” Hij legt zijn hand op mijn rug. “Opzij please... Opzij!” zegt hij en duwt zich door de menigte heen met mij. Ik zet mijn capuchon op en staar naar de grond terwijl ik tranen over mijn wangen voel lopen.
Harry opent de deur en laat me instappen, al gauw word het geluidssalvo zachter zodra de deur dicht is.
Met enige moeite komt Harry bij de bestuurderskant van zijn auto en stapt dan in. Hij kijkt me aan.
“Sorry babe...” zegt hij bezorgd. “Het is oké.. Jij kan hier ook niks aan doen..” stamel ik terwijl ik met mijn nagels speel.
Harry start gauw de auto en rijd door naar huis. “Ik wilde eten afhalen maar we bestellen wel gewoon wat..” zegt hij. Ik knik.
“Naomi had trouwens gevraagd of ze je even kon bellen.. Ze maakt zich zorgen.”
“Eh... Ja, dat is goed...” mompel ik. “Sure? Je moet het ook eerlijk zeggen als je het niet wilt.” ik knik. “Nee nee het is wel goed..” Ik glimlach klein als ik Harry zijn hand op mijn bovenbeen voel. Ik leg mijn hand op de zijne en knijp zachtjes in zijn hand. We rijden door naar huis waar hij parkeert. Ik stap uit de auto en loop naar de voordeur. Harry is me voor en opent de deur voor me waarna ik naar binnenstap.
Met zijn telefoon in zijn handen loopt hij achter me aan naar binnen toe en sluit de deur.
“Heb je een voorkeur wat je wilt eten?” Ik schud zacht mijn hoofd en zucht zachtjes. “Nee... kies maar iets, ik vind alles goed love.” zeg ik met een kleine glimlach. Harry drukt een lange kus op mijn voorhoofd en trekt me mee naar de bank.
Hij laat me op de bank zitten en pakt een fleece deken uit de mand naast de televisie. Hij komt naast me zitten en slaat de deken over ons beide heen, besteld wat te eten en trekt me dicht in zijn armen. Er hangt een fijne stilte tussen ons, terwijl hij met zijn hand door mijn haren streelt. Het geluid van zijn rustig kloppende hart maakt mij rustig. Alsof er eventjes niks gebeurd is. Maar dan herhalen de verschrikkelijke beelden van eerder vandaag zich weer door mijn hoofd heen.

Hey lieverds! Hoe gaat het met jullie?
Een update is even een tijd geleden, maar ik ben druk met mijn afstudeerthesis en ik heb sinds 2 weken een eigen huisje, dus al mijn vrije tijd zit in verbouwen/verhuizen.
A.s. zondag ga ik verhuizen en dan hoop ik de tijd en de rust te vinden om weer te schrijven!!

Btw wie is er excited voor 13 december?! FINE LINE! <3

Veel liefs <3