4 - De Val

Als Gavin zegt een drukke dag, bedoeld hij ook letterlijk een drukke dag. De speech van Vasylya is bij Gavin niet goed gevallen en als ze dacht dat gister een ramp was dan weet ze niet wat haar nog te wachten staat. Stipt 6 uur trekt Gavin haar weer aan haar enkels het bed uit. Vasylya, chagrijnig als ze al was zegt geen woord tegen Gavin maar gaat in plaats daarvan met haar make-up aan de slag.
“Make-up?” Klinkt de verbaasde stem van Lucas uit de deuropening. “Lia lia lia” zucht hij, met een geamuseerde twinkeling in zijn ogen. “Je hebt het al voor elkaar gekregen om Gavin op de kast te jagen. Dan is het nu niet het moment om je tijd te verdoen aan het aanbrengen van je plamuurlaag.” Het antwoord dat hij krijgt is de slaapkamer deur die met een klap voor zijn neus dichtslaat. Geconcentreerd gaat Vasylya verder met haar werk. Het zal haar een worst wezen wat Gavin over haar denkt, zolang ze nog niet naar huis gestuurd wordt is er niks aan de hand.
Dubbend staat ze even later voor de kast. De kleren die ze gister aan had kan ze vandaag echt niet meer aan. Het stof en zweet van de vorige dag heeft ervoor gezorgd dat de schone stoffen naar haar idee compleet geruïneerd zijn. Ze besluit om vandaag een simpel lichtblauw broekpakje aan te doen en vlecht haar haren losjes in. Met de zwarte eyeliner om haar ogen krijgen haar bruine ogen een gevaarlijke uitstraling. Nu is het maar te hopen dat Gavin ook doorkrijgt dat er niet met haar te sollen valt.
“Vasylya!” Klinkt zijn commanderende stem alweer van beneden en Vasylya haalt een keer diep adem voor ze de trap af loopt. Ze treft Owen aan in de keuken en samen met hem gaat ze weer aan de slag met het brood. Ze werken de zelfde routine af als gister en als Max beneden is verdwijnt ook Owen weer richting de stallen.
Het ontbijt die dag verloopt in een betere sfeer als gisteren. Nog steeds zegt Vasylya geen woord als Gavin erbij is. De ruzie van gister hangt nog als een donderwolk tussen hun in.
Terwijl ze de afwas staat te doen legt Gavin met een klap een lijst naast haar neer. “Heb je een rijbewijs?” vraagt hij en Vasylya moet haar best doen om niet meteen tegen hem te snauwen. “Ja” is het ijzige antwoord dat hij van haar krijgt en hij knikt. “Max wordt om half 10 op school verwacht, vanaf vandaag mag jij hem daar heen brengen. Ik heb een boodschappenlijst voor je opgesteld met spullen die gehaald moeten worden. Neem Jasper mee dan komt hij ook wat naar buiten. Je moet meteen langs Misses Lavender, zij gaat je vanaf nu iedere ochtend lessen geven in het naaien van kleren, poetsen en god weet wat nog meer. Als je dit aanbod afslaat kun je direct terug naar Italië. Ik verwacht dat je je best gaat doen om de proefweken door te komen Miss Benito.” Zonder om ook nog maar op haar antwoord te wachten is hij weer naar buiten verdwenen. Een kokende Vasylya achterlatend. Vasylya doe dit, Vasylya doe dat. Als je iets verkeerd doet kun je terug naar je pappie. Ze zal die arrogante bastardo eens laten zien wat ze in zich heeft. Ze stormt de trap op om haar tas en portemonnee te pakken en ze propt er het boodschappenlijstje en het huishoud geld in.
“Max, Jasper” Roept ze terwijl ze over het erf naar de pick-up beent. “We gaan!” Met stro in zijn haar komt Jasper naar de auto gerend terwijl Max naar binnen schiet om zijn spullen te pakken. Met de behendigheid van een vierjarige klimt Jasper de auto in en gaat in het midden zitten, naast Vasylya die achter het stuur plaats neemt.
“Blootschapen?” Het blijft even stil waarna Vasylya in de lach schiet. Als ze het beteuterde gezichtje van Jasper ziet moet ze nog harder lachen. Tot de jongen er tranen van in zijn ogen krijgt en voor haar ogen ineen lijkt te krimpen. Beschaamd stopt ze met lachen en legt haar hand troostend op zijn schoudertje. “Sorry Jasper, ik moest niet om jou lachen. Iedereen zegt wel eens wat verkeerd, ook ik. En toen jij blootschapen zei zag ik het voor me. Een kudde met blote schaapjes.” Probeert ze hem te troosten. De jongen blijft stil voor zich uitkijken en zegt nog steeds geen woord als Max instapt en Vasylya begint te rijden. Pas na tien minuten hoort ze ineens een giebel op de bank naast zich. “Blote schapen!” Zegt Jasper trots en Vasylya schiet weer in de lach terwijl Max zijn broertje vragend aankijkt. De hele rit door blijft Jasper de woordjes herhalen waarna hij er zelf zo hard om moet lachen dat hij er de hik van krijgt. Vasylya zet Max af bij een langwerpig gebouw, waar hij snel naar een groepje jongens van zijn leeftijd toe loopt. Met een beetje hulp van haar telefoon weet Vasylya de winkel te vinden en parkeert de lompe auto op de parkeerplaats. Ze wacht tot Jasper is uitgestapt voor ze naar de deur beent, geen tijd te verliezen. Een klein warm handje omklemt zich om die van haar en ze kijkt naar beneden, recht in de twee verschillende ogen van Jasper. “Boodschapen” gepeinigd alsof het woord hem veel moeite kost, kijkt hij naar haar omhoog. “Bijna goed Jasper. Boodschappen. Je bent er bijna.” Vertelt ze het jongetje en zacht mompelend volgt Jasper haar de winkel binnen.
Het doen van de boodschappen blijkt uiteindelijk nog erg mee te vallen. De uitspraak van Jasper op verschillende woorden zorgt bij Vasylya vaak tot hilariteit en uiteindelijk kan Jasper er zelf ook om lachen. Samen wandelen ze naar Misses Lavender, die om de hoek van de winkel woont. De deur wordt opgedaan door een kleine pezige vrouw met korte grijze haren. “Ben je daar eindelijk?” snauwt ze naar Vasylya en ze laat de deur open staan terwijl ze terug naar de woonkamer beent. Jaspers hand glijd weer in die van Vasylya en bemoedigend knijpt ze erin. “Het is maar voor een paar uur.” Mompelt ze in zichzelf voor ze met Jasper op sleeptouw naar binnenloopt.
“De jongen heeft nog stro in zijn haar en zand op zijn wang. Heb je hem niet gewassen voor je de straat op ging meisje?” Klinkt het vanuit een kleine keuken, waar het vrouwtje gedreven bezig is met koffie zetten. “Nou?” vraagt ze nogmaals zonder zich om te draaien en zuchtend rolt Vasylya met haar ogen. “Een echte meid zucht niet, zuchten staat gelijk aan klagen en als je een beetje pit hebt doe je niet aan klagen.” Met de koffiekan in haar hand draait Misses Lavender zich om. “Is dat wat je bent meisje, een griet zonder pit? Een klager? Een mietje? Of ben je gewoon een aansteller?”
Compleet overdonderd door de felheid van de oude vrouw weet Vasylya geen ander weerwoord te bedenken dan het schudden van haar hoofd.
“Nou, maak die jongen dan schoon en pak de kopjes uit de kast.” Met een klap zet ze de koffiekan op tafel en gaat stellig op een stoel zitten. Wachtend tot Vasylya in beweging komt.
Nog steeds in shock loopt ze met achter haar aan naar de wasbak waar ze zijn gezicht wast en zijn haar leegplukt, voordat ze in de kastjes zoekt naar de kopjes.
“Voor de jongen staat er limonade in de koelkast. Pak dat.” Vasylya moet haar best doen een zucht te onderdrukken terwijl ze een glas inschenkt en die voor Jasper op tafel zet. “Goed zo, nu mag je gaan zitten.”
Alsof ze verwacht dat de stoel gaat ontploffen gaat Vasylya erop zitten.
“Wat kun je meisje?” Misses Lavender schenkt de koffie in en bied Jasper een koekje aan.
Vasylya schraapt bemoedigend haar keel voor ze antwoord geeft. “Mijn naam is Vasylya.” Zegt ze moedig, maar de moed wordt een seconde later weer de grond in gestampt. “Als ik je naam wilde weten had ik het wel gevraagd. Rosser zegt dat je niks kunt, heeft hij daar gelijk in? Antwoord de vraag eerlijk meisje, ik heb een hekel aan leugenaars.” En een hekel aan de gehele mensheid, denkt Vasylya voor ze er een kort knikje uit weet te persen. “Daar heeft Rosser gelijk in.” Het enige wat dat haar oplevert is een hum van Lavender voor ze verder sipt aan haar koffie. In stilte drinkt iedereen zijn drankje op waarna Jasper naar buiten wordt gestuurd om met de kinderen van de buurvrouw te spelen. Vanaf dan is het gedaan met Vasylya haar leven, Gavin is niks vergeleken met deze vrouw. Vanaf het moment dat de koffie van tafel is gehaald krijgt Vasylya geen seconden rust meer. Ze leert ramen te zemen, een schoorsteen uit te stoffen, te wassen, te zuigen, te dweilen en om verschillende soorten brood te bakken. Terwijl het brood in de oven staat leert ze om lappen stof op broeken te naaien en om sokken te stoppen. Met klungelige vingers die steken van de kleine wondjes van de naald legt Vasylya een laatste knoopje in de draad en legt de sok voor Misses Lavender neer ter inspectie. Ze keurt het een blik waardig en schud dan afkeurend haar hoofd. “Zelfs een vogelverschrikker zou deze niet willen dragen maar we moeten het er maar mee doen voor deze keer. Dat wordt nog veel oefenen meisje.” De woorden raken Vasylya niet eens meer, deze ochtend heeft ze veel erger over zich heen gekregen en ze krijgt het idee dat ze nu al eelt op haar ziel krijgt. Of selectief doof wordt. “Ga de jongen halen en ga naar huis meisje, er is daar nog zat te doen. Een lunch klaarmaken bijvoorbeeld.” Vloekend kijkt Vasylya naar de tijd, ze heeft nog een uur om thuis te komen én een lunch op tafel te zetten. “Denk eraan meisje, zuchten is voor mietjes.” Hoort ze nog voor ze de deur uit beent. “Jasper we moeten gaan!” Roept ze naar het spelende jongetje in de verte. Hij zwaait naar de twee oudere jongetjes die bij hem zijn voor hij naar haar toe rent. “Floetblalen.”
“Wat?” ze grijpt hem bij zijn hand om iets sneller door te kunnen lopen.
“Floetvallen” probeert hij nog een keer te zeggen en Vasylya moet glimlachen bij het zien van zijn geconcentreerde gezicht. “ Voetballen Jasper, heb je met die jongens gevoetbald?” Opgetogen knikt hij waarna hij met haar mee huppelt.
Even later scheurt Vasylya het parkeerterrein af op weg naar het huis van de Rossers. “Jasper probeer mij eens na te zeggen.” Hij kijkt op naar Vasylya en werpt haar een vragende blik toe. “V-oe-t-b-a-l” Ze legt op iedere letter de nadruk terwijl ze het woord voor hem uitspeld. De hele weg terug oefent Jasper op het woord en als Vasylya met piepende banden voor het huis parkeert kan hij het eindelijk goed zeggen. Met twee grote boodschappentassen in haar handen stommelt ze de veranda op en de keuken binnen. De boodschappen dumpt ze op tafel waarna ze een pan op het fornuis gooit, er wat eieren in kapot gooit en er wat plakken bacon in legt. Max, Morgan en Lucas komen al naar binnen gelopen en zien Vasylya als een kip zonder kop rond rennen om lukraak borden en bestek op tafel te gooien terwijl Jasper rond te tafel rent terwijl hij het woord voetbal roept.
“Morgan wil jij de auto wegzetten?” Lucas heeft de vraag nog niet eens afgemaakt of Morgan staat al buiten om de auto, die Vasylya buiten de deur geparkeerd had, op te ruimen. Ondertussen roert Lucas door de eieren heen, zodat de rest vast kan gaan zitten. “Wat ben je in godsnaam aan het doen Jasper?” Vraag hij zijn jongere broertje die eindelijk even stil staat. Enthousiast verteld Jasper in zijn gebrekkige woorden dat hij met Lia woordjes geoefend heeft in de auto. Lucas draait zich om naar Lia om te vragen of dit klopt als hij al snel in de lach schiet. Half ineengezakt op haar stoel, met haar hoofd steunend op haar handen ligt Lia zachtjes te snurken.
“Ik denk dat je Lia helemaal hebt uitgeput Jasper.” Grijnst hij terwijl zachtjes de pan met eten op tafel neerzet.