1 - De Rossers

De week van Vasylya haar negentiende verjaardag kun je in het woordenboek vinden onder het woord fiasco of op de pagina met rampzalig. Twee dagen na haar feest zit ze in een benauwde bus vol zwetende mensen. Eindbestemming Old Pine Creek. Een nietszeggend dorpje ergens in Amerika en haar tijdelijke toekomstige thuis. Of werkadres, ligt eraan hoe je het bekijkt.
De hitte hier is bedrukkend en ruikt niet zo kruidig als thuis in Napoli. Als het aan haar had gelegen was ze daar nooit weggegaan, maar tegen haar vader kon ze niet ingaan. Vasylya is geen makkelijk meisje, dat weet ze zelf ook wel. Maar om haar om een nietszeggend akkefietje naar een ander land te sturen om te gaan werken notabenen, vind ze wel een stap te ver. Door een paar verkeerde woorden tegen de verkeerde jongen, die het op zijn beurt weer tegen zijn padre heeft doorverteld die dan weer is gaan klagen tegen papà zijn baas, die natuurlijk tegen papà is uitgevallen, waardoor hij woedend was op Vasylya.
Volgens haar ouders was ze nu een stap te ver gegaan en diende ze heropgevoed te worden. Het verwende, kakkerige laagje moest verwijderd worden en de enige oplossing die ze zagen was om werk voor haar te zoeken. Werk tegen kost en inwoning en laat Old Pine Creek nou de beste optie zijn om haar heen te sturen. Old Pine Creek, een dorpje met ongeveer 2000 inwoner, waarvan 43% een ranch of iets in die trant bezit. Belangrijke inkomsten bron: cattle. Zoals de Amerikanen dat zeggen. Volgens het korte contact dat haar ouders met de opdrachtgever hebben gehad komt Vasylya te werken bij de familie Rosser en zal ze de meeste huishoudelijke taken op zich moeten nemen. Dat kan voor haar nog een klein probleempje worden aangezien ze nog nooit in haar negentien jaar ook maar iets in de trant van schoonmaken heeft gedaan.
Meer informatie ontvang Vasylya op dit moment in de vorm van een oud vrouwtje die om de tien seconden het zweet van haar voorhoofd dept met een wit doekje.
Met klamme handen klampt Vasylya zich vast aan de stoel terwijl de bus over de oneffen weg rijd.
“Coloureyes noemen we de Rosser jongens ook vaak, als je ze ziet zal je wel snappen wat ik bedoel.” Het vrouwtje dept nogmaals haar wenkbrauwen droog. “De hulp van een goed meisje zoals jij kunnen ze best wel gebruiken. Sinds de dood van hun ouders staan ze er alleen voor. Wist je dat al meisje? Hun moeder stierf bij de geboorte van hun jongste zoon en de vader kreeg een ongeluk op de boerderij. Er zat nog geen drie maanden tussen. Het heeft die arme jongens echt opgebroken, ik zie ze nog maar zelden. Wat fijn dat ze nu een beetje steun krijgen.” Goedkeurend klopt ze op de wang van Vasylya die het gevoel heeft dat de hand vastplakt aan haar huid. “Ik hoorde laatst van een buurvrouw van de jongens dat ze wel een beetje ruw zijn. Zonder de zorg van hun ouders zijn ze denk ik een beetje losgeslagen, maar de oplossing daarvan is in de handen van de lieve heer. Laat ze niet over je heen lopen meisje”
Vasylya rolt onopgemerkt met haar ogen bij het geroddel van de vrouw. Die kinderen moeten maar voor haar oppassen, zij komt hun helpen dus dan moeten ze zich maar gedragen ook. Ze heeft geen behoeften aan vol testosteron gepropte jongetjes die een beetje de volwassenen proberen uit te hangen. Schokkend komt de bus op stilstand en opgelucht springt Vasylya overeind van het klamme bankje, na een korte groet gemompeld te hebben naar het zwaaiende vrouwtje springt ze de bus uit. Haar twee koffers en weekend tas achter haar aan slepend. Bij iedere stap die ze zet laat ze een klein stofwolkje achter en het zand plakt direct aan haar klamme huid. Volgens haar ouders zou G.Rosser om 16:00 klaarstaan bij de bushalte. Het is nu 16:10 en er staat geen auto in de buurt, er is overigens vrij weinig in de buurt. Volgens een stoffig bordje is het een tien minuten wandeling langs een weg tot je in Old Pine Creek komt, een wandeling die ze niet van plan is om te maken. Aangezien er vrij weinig in de buurt is, is het makkelijk om de auto in de verte te spotten. Een grote stofwolk achterlatend komt er een roestige rode Ford pick-up aangereden die met een schok naast haar tot stilstand komt. Hoestend brengt Vasylya haar hand beschermend voor haar gezicht om het zand niet in haar ogen te krijgen.
“Miss Benito?” De deur aan de bestuurders kant gaat krakend open en een smerige jongeman stapt uit. Er zit een zwarte substantie op zijn handen en half in zijn haar, zand vegen op zijn wangen en vlekken in zijn kleren. “Sorry dat ik later was Miss, er waren wat problemen op de boerderij die eerst opgelost moesten worden. Ik ben Gavin Rosser, stap in de auto dan zal ik alles uitleggen. Het is toch een uurtje rijden dus we hebben de tijd.” Ze is blij dat hij haar geen hand aanbied, maar zodra zijn smerige handen haar koffers van haar overnemen trekt ze toch even haar neus op. Geweldig.
Ze geeft hem haar tas aan waarna hij naar de passagiers kant loopt en met veel getrek de deur voor haar open trekt, ze zit nog maar net als het weer loeihard dichtgesmeten wordt. “Miss Benito, ik weet niet wat je allemaal al over ons te horen hebt gekregen via je ouders, tenminste ik geloof dat het je ouders waren met wie ik in contact heb gestaan?” Hij richt zijn ogen op Vasylya die nu pas voor het eerst opmerkt dat ze een bijna enge kleur lichtgrijs hebben. “Ik stelde een vraag, Miss Benito” Berispt Gavin haar als ze nog steeds geen antwoord heeft gegeven en vlug knikt ze. Hij kijkt haar nog even kort aan voor hij verder gaat. “Ik zal je nog even wat informatie geven. Je krijgt je eigen slaapkamer, het was een beetje passen en meten maar de jongens kunnen delen dus we hebben er eentje voor je vrij. Badkamer en al het andere deel je met ons. Er wordt van je verwacht dat je eten voor ons op tafel zet, het huis schoonmaakt en de boodschappen doet. De jongste twee van de jongens zullen veel thuis zijn dus als je een oogje in het zeil zou kunnen houden zou dat fijn zijn. We proberen ze zo veel mogelijk thuis te scholen dus daar zou je ook in mee kunnen helpen. Jasper is vier, de jongste dus, en heeft erg veel moeite met spraak, dus gebruik niet te lastige woorden als je tegen hem praat. Hoeveel ervaring heb je in het huishouden?” Hij richt een korte blik opzij waarna hij weer vlug naar de weg kijkt. Tenminste, dat is totdat hij beseft dat de wangen van Vasylya vuurrood worden. “Heb je ervaring in het huishouden?” Na een ongemakkelijk kuchje kan ze een ontkennend geluid uit haar droge keel krijgen.
“Nee” mompelt ze zachtjes en met een ruk kijkt Gavin haar aan. “Wat? Je komt hier uit, wat was het, Italië? Om mijn familie te ondersteunen, zonder dat je enige ervaring hebt? Ik weet niet of je het beseft maar we hebben echt hulp nodig, onze advertentie was geen grapje.” Snauwt hij richting Vasylya, die het fatsoen heeft om enigszins beschaamd te kijken. Als haar ouders haar binnen drie dagen al weer zien thuis komen weet ze niet naar welk godverlaten oord ze dan gestuurd gaat worden.
“Ik kan het leren, zo moeilijk kan het toch niet zijn?” mompelt ze en Gavin snuift.
“Goh je hebt gelijk, wat stom dat ik dat nooit beseft heb. Een huishouden met zeven jongens, een boerderij en financiën. Je hebt gelijk een eitje.” Na zijn uitbarsting hangt er een geladen stilte in de auto. Pas als er vijftien minuten verstreken zijn trekt Gavin weer zijn mond open. “Ik zou je eigenlijk terug moeten brengen, ik kan je onwennigheid eigenlijk niet gebruiken. Leer je snel?” Gavin haalt zuchtend een van zijn vieze handen door zijn haar.
“Pardon? Onwennigheid?” Verbouwereerd draait Vasylya zich naar hem toe, maar hij kapt haar bruut af. “Ik vroeg of je snel leert. Als dat niet zo is draai ik direct om.”
Teruggaan is geen optie, dat weet Vasylya. Haar ouders zouden haar direct ergens anders heen sturen en als zij dat niet deden dan doet de baas van papà het wel.
“nou?” zuchtend wrijft Vasylya met haar arm het zweet van haar voorhoofd en knikt. “Ik leer snel” mompelt ze als antwoord en Gavin knikt tevreden.
“Ik zal ervoor zorgen dat de eerste week een van de jongens meehelpt. Daarna zal je het zelf moeten doen, je krijgt vanaf dan 2 weken proeftijd. Kun je dan nog niet voor de jongens en het huis zorgen zal je terug moeten gaan.”
De rest van de reis blijft er een enigszins geladen stilte hangen, tot we bij een groot houten hek komen. Een jongen met bruin haar, maakt het hek open en springt met een bonk achterin de pick-up. “De jongens staan klaar Vin.” Hij steekt zijn hoofd door het kleine achterraampje en als Vasylya zich naar hem omdraait kijkt ze recht in twee donkergrijze ogen. “Ryan” stelt de jongen zich voor en op haar beurt zegt ze haar naam. “Vaysla wat? Jezus dat wordt niks voor Jasper.” Hij laat zich terug naar achteren zakken.
Na nog 10 minuten komen ze aan bij een oud houten huis, dat dringend een likje verf nodig heeft. Het huis heeft een grote veranda en een verdieping. Een grote gammele schuur staat in de buurt van het huis en iets verderop staat een grote stal.
In de verten galopperen twee paarden met ruiters en Gavin staart ze na. Uit de stal komen 3 jongens gelopen en als Gavin de auto parkeert maakt een jongen met bijzondere blauwgroene ogen de deur van Vasylya piepend open.
“Owen Rosser, tot uw dienst.” Met een opgetrokken wenkbrauw kijkt Vasylya naar de uitgestoken smerige hand. Wast niemand hier ooit hun handen? “Vasylya Benito” Stelt ze zichzelf voor en meteen schud de jongen zijn hoofd. “Ai dat gaat niks worden.” Zegt hij teleurgesteld en Ryan sprint uit de pick-up. “Precies mijn woorden." Met zijn schouder beukt hij speels tegen zijn broertje aan voor hij naar de twee jongeren kinderen loopt die op dit moment boos tegen elkaar schreeuwen.. “Het wordt Lia” Stelt Owen beslist en hij grijpt haar hand om die te schudden. Terwijl Vasylya haar hand aan haar rok afveegt loopt Gavin naar zijn broertje. “Waar ging de tweeling heen?” Wil hij weten en direct verschijnt er een serieuze blik in de ogen van Owen. “Het hek is gebroken en een groot deel van het vee is ontsnapt. Ze zijn met de paarden gegaan, maar ik kon er niet aan op Roby want die is net bevallen.”
Gavin vloekt en wrijft nogmaals door zijn haren. “Vraag of Ryan naar het veulen wil kijken. Ik kom zodra ik met de jongens het vee verzameld heb. Leg jij aan Miss. Benito de dagindeling uit en de taken die daarbij komen. Ik weet niet hoe laat we terug zijn dus houd wat eten apart.”
“Vin, ik krijg de jongens niet uit elkaar.” Ryan komt chagrijnig naar ze toegebeent en gefrustreerd rolt Gavin met zijn ogen. “Roby heeft haar veulen.” Is het enige wat hij hoeft te zeggen voor Ryan naar de stal rent.
“Max en Jasper.” De ferme toon van hun broer laat de jongens verschrikt opkijken en de kleinste schuifelt geschrokken met zijn blote voeten in het zand. “Ik weet niet wat er aan de hand is maar we hebben het er later wel over. Jullie gaan nu Owen helpen om Miss Benito het avondeten te laten koken.” Terwijl hij dit zegt leunt hij in de pick-up en smijt de koffers van Vasylya in het zand, haar tas land er met een plofje achteraan en met grote ogen die fonkelen van de woede kijkt het meisje haar nieuwe opdracht gever na terwijl hij wegscheurt.

“Nou welkom bij de Rossers zou ik zeggen” Klinkt de geamuseerde stem van Owen achter haar.