Lifesaver thirty four

“Harry, nog drie minuten tot show time.” zegt een van de technische medewerkers backstage tegen hem. Harry knikt gespannen en duwt zijn oortje in zijn gehoorgang. Zijn handen zijn strak gespannen om zijn microfoon. “Ik kan het niet Jess.” Hij draait zich naar me om en kijkt me in paniek aan. Ik pak zijn hand vast. “Hey...” zeg ik en neem zijn gezicht tussen mijn handen. Er staat een camera om ons heen die een documentaire aan het filmen is; Harry Styles: The road to recovery.
De cameraploeg is de afgelopen week bijna continue om ons heen geweest en filmt nu zijn eerste optreden. “Wat hebben we geoefend thuis?” Zeg ik en kijk hem aan. “Adem in, adem uit, adem in, adem uit.” zeggen Harry en ik tegelijkertijd. “Jij bent Harry Styles.” Begin ik. “Ik ben Harry Styles.”
“Je gaat dat podium op.” Hij kijkt me aan. “Ik ga het podium op. En ik ga mijn fans een fantastische avond bezorgen.” Opgelucht haalt hij adem. “Zeker weten.” grijns ik en leg mijn handen in zijn zij. Ik druk een paar kusjes op zijn lippen. “Ik geloof in je babe.” zeg ik en geef hem een stevige knuffel. “Harry, showtime in 3,2,1.”
Harry draait zich om en haalt even diep adem. “Je kan het!”
Op de achtergrond klinkt een hard geluid; “Dames en Heren, please welcome HARRY STYLES!” Luid gegil vult de gehele zaal, waarop Harry langzaam en aarzelend het trapje oploopt. Zodra hij het podium oploopt wordt het geluidssalvo nog hoger. Ik grijns eventjes. Ik wist niet dat mensen zo hard konden gillen, niet normaal.
Ik loop wat meer naar het trappetje. “Goedenavond allemaal!” roept hij door de microfoon. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. “Wat fijn dat jullie weer aanwezig zijn bij mijn eerste show na mijn ongeluk.” zegt hij. Hij kijkt even naar mij, waarna ik bemoedigend knik. “Aangezien het de eerste show is, ben ik meer gespannen als normaal.. Als jullie daar iets van merken, sorry.” Het publiek begint luid te joelen. “WE LOVE YOU HARRY!!” hoor ik meerdere malen. Ik glimlach en neem een slok van mijn water. “Oke, laten we rustig beginnen.” Harry neemt plaats op een kruk die klaarstaat en haalt even diep adem, waarna hij begint met zijn nummer Sign of the times.
“Jess, mogen we je lenen voor een kort interview?” vraagt een van de mannen van de cameraploeg. Ik knik even en volg ze naar Harry’s kleedkamer.
“Hoe is het voor Harry om hier weer te staan?” Is de eerste vraag. Onze interviews worden tussendoor in de documentaire verwerkt om aanvullende informatie te geven op hetgeen wat er speelt. “Harry is gespannen om weer op het podium te staan, maar hij kon ook niet wachten. Hij houdt enorm van zijn fans.” zeg ik.
“Hoe heeft Harry zich voorbereid op deze eerste show?”
“We hebben regelmatig alles doorgesproken, ademhalingsoefeningen gedaan en over alles waar hij mee zit gesproken.” leg ik uit. “En hij heeft veel gezongen uiteraard.”
Ik kijk op als de deur van Harry’s kleedkamer openvliegt. “Jess, het gaat niet goed.” Harry’s manager staat hijgend in de deuropening. Ik spring op en ren richting het trapje bij het podium. “De muziek begon van kiwi, vorige keer is het daar misgegaan en...” ze wijst naar hem. Harry staat met zijn handen op de kruk diep in en uit te ademen. De microfoon ligt op de grond. “Laat ze een pauze inlassen.. Kan het voorprogramma niet even terugkomen?” Vraag ik. Ze knikt en al gauw wordt alles in regeling gezet. Harry gaat steeds sneller en sneller ademen en net als zijn manager komt melden dat het geregeld is, klinkt er luid angstig gegil vanuit de zaal. Ik kijk op en zie Harry op de grond liggen. “Shit shit shit.” Ik ren het trapje op en ren op Harry af. Luid gejoel klinkt zodra ik in de lichten stap, maar ik negeer het eventjes.
“Harry, babe...?” Ik schud hem heen en weer. Langzaam gaan zijn ogen open, de pure paniek is aan zijn blik af te lezen. “Jess?” zijn ogen vullen zich met tranen. “Haz, ik ben bij je.. Je neemt even pauze.” beveel ik hem. “Maar..”
“Geen gemaar Harry. Denk aan jezelf.” zeg ik streng. Hij knikt even en komt rechtop zitten. Zijn pak is zeiknat van het zweet. Langzaam help ik hem opstaan. Harry pakt de microfoon. “Ik kom terug allemaal!” Zegt hij en legt de microfoon op de kruk. Samen lopen we naar zijn kleedkamer. De cameraploeg filmt direct. “Allemaal weg hier.” Ik stuur ze de ruimte uit en sluit de deur. Ik trek Harry’s jasje uit en laat hem op de bank liggen. Ik maak de knoopjes van zijn blouse los en help hem uit de warme broek. Ik geef hem een koud washandje voor zijn voorhoofd. Ik fris hem verder een beetje op en leg een deken over hem heen. Hij pakt mijn hand vast en trekt me naast zich. “Ik kon gewoon niet meer... Maar ik wilde zo graag.” Fluistert hij. Ik knik. “Dat snap ik...” zeg ik. “Kom maar even rustig bij.. Dan trekken we zo wat schoons aan.. Je druipt van het zweet.” Ik druk een kus op zijn voorhoofd. “Sorry Jess...” zucht hij. “Je hoeft geen sorry te zeggen, lieverd.” zeg ik. Het is even stil tussen ons. “Zou het erg zijn als ik kiwi oversla?” vraagt hij. Ik schud mijn hoofd van nee. “Je moet niet meteen teveel van jezelf verwachten. Doe wat voor jou goed voelt.” Hij knikt eventjes. “Kom neem wat water.” Ik geef hem mijn flesje aan en geef hem ruimte om te komen zitten. Hij drinkt het flesje in een grote teug leeg en zucht. ''Moet ik nu in mijn onderbroek het podium op?'' lacht hij en wijst er even naar. Ik grinnik en schud mijn hoofd. ''Wel... Ik zou het niet erg vinden om naar te kijken.'' grinnik ik en geef hem een kus. Harry kleed zich om in een nieuw pak. Ik kijk hem even aan en fluit. Hij lacht en pakt mijn hand. ''Kom op. Ik heb een show te stelen.'' Harry trekt me mee de kleedkamer uit richting het trappetje. Hij stopt met lopen. Hij grijnst en drukt een kus op mijn voorhoofd. ''Ik hou van je, Jess.'' zegt hij. Ik kijk van zijn lippen naar zijn ogen. ''Ik hou ook van jou, Styles.'' ik druk een kus op zijn lippen. Hij laat me los en loopt het podium weer op, zwaaiend naar de duizenden fans die uitbundig gillen. De show gaat weer verder, zonder dat hij Kiwi zingt.
Harry zet een geweldige show neer en het publiek gaat helemaal uit zijn dak. Zodra de show klaar is buigt Harry eens diep en rent dan het podium af, op mij af. Ik ren op hem af en bespring hem met een grijns. Hij pakt me vast en knuffelt me stevig. ''You did it!!'' Ik kijk hem trots aan en glimlach. Ik kijk op als ik luid gegil hoor vanuit de zaal.
''Jullie zijn op het scherm.'' zegt een van de mensen van de techniek. Ik kijk even langs het trappetje naar het grote scherm en zie Harry en mezelf erop. Ik grijns eventjes en zwaai samen met Harry naar de camera die ons filmt, waarna we verdwijnen in zijn kleedkamer. ''Je hebt het gewoon gedaan Haz!!'' ik steek mijn hand op waarna hij me een high five geeft. ''Ik had het niet gekund zonder jou.'' zegt hij en knuffelt me stevig. ''Lief..'' ik glimlach. ''Ik ga me douchen en omkleden en dan gaan we lekker naar huis.'' zegt hij. Ik knik eventjes en neem plaats op de bank. Ik ga languit liggen en scroll wat op mijn telefoon.

De eerste show zit er op voor Harry!! Pfoe, hij heeft het zwaar gehad, maaar eind goed al goed!!!

Ik heb nu nachtdienst, dus waarschijnlijk als jullie dit lezen ga ik bijna slapen of lig ik al te slapen!

En hoe enorm gaaf, ik heb op deze story inmiddels 56 abo’s en bijna 200 kudos(199) !! I LOVE YOU <3 dankje dankje dankjewel!! Jullie reacties, kudo’s en abo’s doen me enorm goed!!!