Lifesaver thirty three

Ik ben kapot. Vijfentwintig patiënten in kritieke toestand, overal familie leden die op zoek zijn naar hun dierbaren. Er was eventjes gedacht een aan bewuste actie, maar later is toch echt bekend gemaakt dat er ergens een lek is geweest waarna de boel geëxplodeerd is. Je zou maar lekker rustig aan het werk zijn. Ik kijk op mijn horloge. Het is 1 uur ‘s nachts. Ik denk dat Harry licht te slapen. Het enige geluk om aan een soort van toetje te komen is bij het kioskje in het ziekenhuis. Ik had het beloofd, en iets is beter als niets denk ik dan maar. Na een lange vermoeiende avond en deel van de nacht zit ik met twee muffins in de taxi naar huis. Ik zucht en sleep mezelf naar de voordeur waar ik de deur open en naar binnen toe ga. De lichten zijn nog aan. Harry ligt op de bank, met een kussen in zijn armen en een fleece deken over zich heen te slapen. De televisie staat nog aan. Ik ga bij hem liggen. “Harry... liefje?” Ik schud hem voorzichtig wakker. “Hey....” fluistert hij zodra hij wakker is. “Ik heb je gemist.” Ik geef hem een kus. “Ik jou ook.. is het gelukt allemaal?” vraagt hij. “Nouja, we hebben 21 van de 25 mensen kunnen redden.” zeg ik. “Wat goed!” Ik knik. “Het hadden er meer kunnen zijn.. Het was een gigantische chaos toen ik binnenkwam. Iedereen rende als een gek heen en weer en deed maar wat..” zeg ik. Harry knikt en trekt me tegen zich aan. “Je stinkt.” Lacht hij. Ik lach. “Sorry.” Ik grinnik. “Geeft niet. Ik heb je teveel gemist om je los te laten.” zeg ik. “Over zeven uur moet ik alweer werken..” zucht ik. “Krijg je geen vrij omdat je nu opgeroepen bent?” Ik schud mijn hoofd. “Helaas niet...” zeg ik en zucht. “Vervelend babe.” Hij kust mijn voorhoofd. “Ik heb chocolade muffins gescoord.” Grijns ik en pak de zak. We gaan rechtop zitten. “Wat ben je aan het kijken?” Vraag ik. “Ik keek white chicks maar ik ben in slaap gevallen.” Lacht hij. “Start je hem opnieuw? Kijk ik mee..” ik glimlach. Instemmend knikt hij en start de film opniew. Ik spuit wat deo op mezelf en kruip dicht tegen Harry aan, die me knuffelt en over mijn rug streelt. Ik neem een hap van de muffin. “Hij is heerlijk...” zegt Harry. “Zeker. Net zoals jij.” Grinnik ik. Ik eet de muffin op en kijk even naar Harry. Hij ziet er vermoeid uit. “Wil je gaan slapen, Harry?” Vraag ik en kijk naar hem. Hij kijkt me aan en knikt. “Ik heb lang geprobeerd wakker te blijven voor je.” hij glimlacht en streelt door mijn haren. “Ik kan niet garanderen dat er geen bloed in mijn haar zit.” Waarschuw ik hem. Hij grinnikt. “Ik stop wel dan.” Lacht hij. “Ik ga even douchen en dan gaan we samen lekker slapen, goed?” Vraag ik en kijk hem aan. Hij knikt. “Ik heb al gedoucht.” Grijnst hij. Ik glimlach. “Je hebt gelijk..”
Ik sta op en loop naar boven om me daar te gaan douchen. Ik stap onder een heerlijk warme douche en sluit genietend mijn ogen. Ik zeep me in en was mijn haren, waarna ik me zodra ik klaar ben de douche uitzet en mezelf afdroog. Ik kijk op en schrik als Harry in de badkamer staat. Ik leg mijn hand op mijn borst en zucht uit. “Ik schrok van je babe.” Ik druk een kus op zijn lippen en grinnik als hij zacht in mijn billen knijpt. “Je hebt zo’n prachtig lichaam.” Hij streelt over mijn onderrug. Kippenvel verspreid zich over mijn gehele huis. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en luister naar de regelmaat waarop zijn hart slaat. Ik leg mijn vingers op zijn borst en zucht tevreden. “Ik ben blij met jou.” fluister ik zachtjes. Harry grijnst. “Baby ik ook met jou.” Hij drukt een kus in mijn schone haren. “Dat is beter.” grinnikt hij. Ik lach en knik eventjes. “Morgen ben ik net zo vies.” Lach ik. “Maar dan zal ik op mijn werk douchen, oké?” Harry knikt en neemt me mee naar het bed. We nemen plaats waarna ik zo dicht mogelijk tegen hem aankruip. “Ben je nerveus voor morgen, Haz?” vraag ik. Even valt het stil tussen ons. “Ja nogal...” komt er langzaam uit. Ik hoor Harry slikken. Zodra ik hem aankijk zie ik wat tranen over zijn wangen lopen. “Haz... babe.” Ik trek hem naar me toe en wrijf troostend over zijn rug. “Laat het er maar even uit.” spreek ik hem geruststellend toe. Harry begint te huilen en houdt me stevig vast.
“Ssh ssh..” sus ik hem. Na een minuut of vijf gehuild te hebben kijkt hij me aan. “Ik ben bloed nerveus, straks val ik stil of durf ik ineens niet meer...” zegt hij.
“Als dat zo is, begin je gewoon opnieuw Haz.. al begin je acht keer overnieuw, of sta je tien minuten te wachten tot je het podium op durft te lopen.” zeg ik. “Kijk wat je allemaal al aan emoties hebt overwonnen. Ik weet 100 procent zeker dat je het kan.. En ik ben bij je.” ik strijk door zijn haren. “Morgen blijf je de hele dag hier, ga je de hele dag lekker relaxen en rustig aan doen, maken we ons samen klaar voor de show.. Alles op zijn tijd.” zeg ik en kijk hem aan. Hij knikt. “Ik heb zo’n mazzel met jou..” fluistert hij en drukt een kus op mijn lippen. “En ik met jou. Je verdient het.” zeg ik en trek hem naar me toe voor een knuffel. “Zullen we nu lekker gaan slapen? En als je niet kan slapen mag je me gewoon wakker maken.”
Harry knikt. “Goodnight babe.”
“Night...”

——————
Ahw poor Harry!
Wat denken jullie, zal zijn eerste show goed gaan?