Charpter twenty four

‘’Wake up call!’’ half slapend deed ik een oog open. ‘’Dat had niet gehoeven!’’ Zei ik bewonderd. Bill stond daar met een dienblad in zijn handen met een heerlijk ontbijt. ‘’Dan eet ik het wel alleen op.’’ Zei hij en ging naast me zitten. Hij begon vrolijk aan het croissantje te knabbelen en mijn maag begon te rommelen bij het aanzicht. ‘’Hier!’’ hij gaf me een bord met nog een croissantje. ‘’Je denkt toch niet dat ik het alleen ging eten?’’ dankbaar pakte i k het croissantje van het bord en zette er een hap in, heerlijk! Ik keek Bill blij aan en hij gaf daar als antwoord een kusje op mijn voor hoofd voor terug. ‘’We wachten eigenlijk op je, doe maar rustig hoor! Maar we komen zo aan bij het concert hal.’’ We aten ons broodje op en ik ging me maar omkleden. Een maal gestopt voor de hal stapte we uit en liepen snel naar binnen. ‘’Nu eerst een interview en daarna hebben jullie rust tot het concert. ‘’Destiney jij kunt in die kamer op ze wachten. ‘’Tot zo.’’ Zei ik tegen Bill en liep de kamer in. Gelukkig had ik mijn laptop mee, anders zou ik me zo kapot gaan vervelen. Ik zette hem aan en startte MSN op. Bij het nieuws vakje zag ik een foto van Bill staan. Ik klikte het uit nieuwsgierigheid aan. ‘’Bill Kaulitz laat honderden harten breken!’’ stond er boven de tekst. ‘’Frontman Tokio Hotel is vaker gespot met hetzelfde meisje, heeft de zanger zijn liefde gevonden? De pers heeft nog geen mogelijkheid gehad om het hem te vragen. Binnenkort meer informatie.’’ Wat deed ik Bill aan? Hij krijgt enorme problemen door mij!
Ik zette de laptop snel uit, ik hoefde niet meer te lezen, ik word al gek genoeg van mezelf. Ik wreef met mijn duim en wijsvinger over mijn slaap. ‘’Kan ik hier even bellen?’’ David kwam binnen wandelen met een laptop en mobiel in zijn handen. ‘’Natuurlijk.’’ Hij ging zitten en toetste een nummer in. ‘’Met David, ja hallo……Zijn jullie onderweg?.....Hoe bedoeld U?......Nee, maar!....We hadden een contract!….Nee ik blijf niet rustig! De hele tour gaat eraan!....JA DOEI.’’ Hij hing op en klapte boos de laptop open. Ik durfde niets te vragen, zijn gezicht was rood aan gelopen en zijn vingers vlogen over het toetsen bord. Hij pakte zijn mobiel weer en belde weer iemand, het leek wel of hij bij elk gesprek steeds bozer werd. ‘’ja sorry voor het ongemak.’’ Hij hing weer op. Nog steeds meet een boos gezicht zat hij achter de laptop. Wat zou er aan de hand zijn? Dacht ik benauwd, ik had hem nog nooit echt boos gezien , ik ken hem alleen nog niet zo lang maar toch. We zaten daar ongeveer tien minuten met alleen het geluid van het toetsenbord in de kamer. Toen de jongens binnen kwamen en het gezicht van David zagen liepen ze stil naar me toe. ‘’’Wat is er?’’ fluisterde hij zacht in mijn oor. Ik trok mijn schouders op, ik wou het zelf ook wel weten. ‘’Wat is er?’’ vroeg Tom toen niemand anders het wou doen. ‘’We hebben geen voorprogramma meer voor alle concerten.’’ ‘’Wat?’’ vroeg Gustav verbaast.’’Waarom hebben ze het afgezegd?’’ ‘’Geen idee, ze hadden opeens andere plannen.’’ ‘’Is dat dan heel erg? Het is maar een voorprogramma.’’ Fluisterde ik in Bill zijn oor. ‘’We kunnen worden aangeklaagd omdat we mensen bedriegen op deze manier, we hebben ze wat beloofd en moeten dat dan ook waar maken.’’ Legde Bill me uit. ‘’Waar vinden we Binnen twee uur een stand in?’’ vroeg hij boos en klapte zijn laptop dicht. ‘’Ik heb alles al afgezocht op internet, maar binnen twee uur kunnen ze nooit hier zijn!’’ Bill pakte me aan mijn arm en trok me mee de gang op. ‘’Ik heb een idee en zeg niet meteen nee!’’ zijn ogen schitterde en hij keek me, met een best wel vreemd lachje, aan. ‘’Je speelt ongelofelijk goed gitaar, je wens is uiteindelijk beroemd te worden, neem ik dan aan toch? Je hebt je wens niet veranderd toch?’’ ‘’Nee.’’ Zei ik benauwt, ik wist waar hij naartoe wou gaan. ‘’Je kan ook nog eens geweldig zingen en je hebt de looks, alles dus om een ster te zijn! Please red ons!’’ Smeekte Bill me. Ik keek hem met grote ogen aan, hij wou dat IK op DAT podium ging staan en ging zingen, dat zou een groot drama worden! ‘’Nee!’’ piepte ik. ‘’Ik snap dat je bang bent maar het moet er ooit toch eens van komen als je bekend wilt zijn, dit is meteen wel een grote stap om je voor een paar duizend mensen te zetten maar…’’ ik onderbrak hem. ‘’DUIZENDEN?!” Mijn moed begon me nu helemaal in de schoenen te zakken. Hij drukte me tegen de muur en zette zijn handen naast mijn hoofd. ‘’Denk er alsjeblieft over na!’’ smeekte hij, was een voorprogramma zo belangrijk? ‘’Trouwens? Waar heb jij me ooit horen zingen!’’ ik probeerde onder het gesprek uit te komen, en dat merkte hij. ‘’je zingt nogal hard onder de douche, in de week dat ik bij jullie thuis was en jij aan het douchen was hoorde ik gezang, ik dacht dat het een radio was maar toen ik langs de douche liep merkte ik dat jij het was en bleef staan luisteren.’’ Hij bloosde. ‘’Maar je probeert er onderuit te komen hé?’’ Ik zuchtte, had ik eigenlijk wel een keuze? ‘’Ik kan dit gewoon niet.’’ Zei ik rustig tegen hem. ‘’Als ik talent had deed ik het zo voor je alleen ik ben bang dat ik zou falen.’’ Hij bleef mee aankijken, ik kon niet ontsnappen aan zijn ogen. ‘’Als je het wou doen en je zou ons vaste voorprogramma worden zou je natuurlijk de hele tour bij me kunnen blijven. Hij haalde zijn handen weg lang me en wou de kamer weer inlopen. ‘’Jammer.’’ Hij speelde dit gewoon, maar mijn interesse was wel iets hoger geworden. ‘’’Meen je dat?’’ vroeg ik twijfelend. ‘’Ja, maar jammer dat je het niet doet.’’ Hij trok zijn schouders op en liep naar binnen. Wat was hij een vervelend jongentje! Ik zou het kunnen, toch?

ik wil even zeggen dat het me heel erg spijt dat ik zo weinig online zet, na school ben ik meestal zo moe dat ik niets anders doe dan slapen en tv kijken
en ik twijfel best wel of dit verhaal een beetje leuk is

en ik bedank even alle lieve lezertjes dat ze dit verhaal lezen