Hoofdstuk 4

Stap twee van het J&J stappenplan is het aan de klas vertellen.
Momenteel sta ik voor mijn klas en wordt nieuwsgierig aangestaard door een tiental ogen.
“Ga je gang” fluistert mijn leraar achter mij en ik slik gespannen.
“Ik ben zwanger” Daar gaat mijn subtiliteit
Ik verwacht een antwoord van mijn klas maar het blijft akelig stil.
“10 weken” zeg ik er achteraan.
Mijn blik glijd naar Lhea die mij bemoedigend aankijkt. Aangezien zij mijn huisgenoot is had ik het haar al verteld en weet ze dus wat er speelt.
“Je bent wat?” vraagt Jeff, een van de weinige jongens in mijn klas en ook Meike kijkt me verbaasd aan.
“Hoe krijg je dat nou voor elkaar?”
“Hebben ze jou dat nooit uitgelegd? Als een mannetje en een vrouwtje zich erg tot elkaar aangetrokken voelen” begint Dennis maar hij wordt gestopt door een klap van Dieke op zijn schouder.
Nadat ik mijn verhaal heb gedaan en mijn plannen heb vertelt stapt Jermy op van zijn stoel en omhelst me op de typische Jermy manier, met zijn typerende sierlijke bijna arrogante houding slaat hij zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen zijn lijf aan.
“Als je ooit oppas hulp nodig hebt, zullen wij met de klas wel langskomen.” Drukt hij me op het hart en glimlachend kijk ik hem aan en mime een bedankje naar hem als hij weer gaat zitten.
Ik had nooit verwacht dat het zo zou lopen, mijn ouders steunen me, de ouders van Joost en nu ook nog eens mijn klas. Het is bijna te mooi om waar te zijn.
Op het feit na dat ik 17 ben en een baby met me mee draag.
Ik heb besloten om die dag geen verdere lessen te volgen en na gedag gezegd te hebben neem ik de eerste bus richting de Havezate.
“Hoi Jenn” Maria doet de deur voor me open en gebaard me naar binnen te komen, gisteren ben ik hier ook al geweest om te helpen schoonmaken en ook vandaag zou ik opnieuw langskomen.
Ik zet mijn schoenen weer in het gangetje en loop achter haar aan naar de keuken.
“Kijk maar even waar je zo verder gaat, ik ben zo weg en ben pas laat in de avond thuis, heb jij tijd om te koken?”
“Ja hoor” antwoord ik terwijl ik mijn schooltas in de hoek zet.
“Hey Jenn” Joost komt langs gestormd in een modderige spijkerbroek en een los vuil shirt, vlak achter hem loopt zijn evenbeeld, de zelfde blonde haren, de zelfde ogen, alleen dan een paar jaar ouder. “Hey Jenn, ik ben Tom” hij tikt kort zijn voorhoofd aan als begroeting voor ze beide naar buiten stormen en in de stallen verdwijnen. Joost nog hinkelend op een been terwijl hij zijn laars nog aan het aantrekken is.
“Dat was dus mijn oudste zoon, Tom, hij is drie jaar ouder dan Joost” Ik knik lachend
“Het was een snelle kennismaking” grijns ik en ze glimlacht waarna ze me het eten aanwijst wat ze voor vanavond klaar heeft staan.
Ik ben net bezig met het schoonmaken van de keuken als Joost gehuld in modder binnen komt stormen.
“Trek aan, we hebben je hulp nodig”
Hij gooit een overal naar me toe en sleurt me mee naar de deur, moddersporen overal achterlatend.
“Hey dat had ik net geveegd!” roep ik verontwaardig, maar toch doe ik wat hij vraagt en stap de veel te grote overal in.
Ik heb het ding nog maar net over mijn benen heen als hij een paar laarzen uit de kast haalt en die over mijn voeten begin te sjorren.
Direct daarna grijpt hij mijn arm en trekt me mee de deur uit.
“Er zit een koe vast in de sloot, maar hoe meer we hem eruit proberen te halen hoe vaster hij zit, we kunnen dit niet alleen maar met zijn tweeën.” Roept hij naar achteren terwijl ik achter hem aan ren.
Tegen de tijd dat we bij het weiland zijn is het me gelukt om de overal fatsoenlijk aan te trekken.
Tom staat in het weiland en hangt met heel zijn gewicht aan de koe, zodat die niet nog verder wegzakt.
“Jullie duwen, ik trek”
Hijgend volg ik Joost het water in en voel meteen hoe mijn laarzen zich vast zuigen in de modder. Het lopen gaat langzaam maar uiteindelijk kom ik bij de achterkant van het beest.
Zijn paniekerige geloei schalt in mijn oren en in plaats van naar voren te lopen stapt hij angstig achteruit dieper het water in waardoor hij me haast omver duwt.
“3,2,1” telt Tom aan de voorkant af waarna ik me met mijn schouder tegen het achterwerk van het beest aan gooi en hem zo hard mogelijk naar voren probeer te duwen. Na vijf minuten trekken en duwen is het beest nog geen centimeter verschoven.
“Dit heeft geen nut” roept Joost naar zijn broer. “Hij zit te vast!”
Hij hurkt naast de poten en steek zijn armen in het water waarna hij de modder probeert weg te scheppen, ik volg zijn voorbeeld en hurk bij de andere achterpoot neer.
Ik heb het gevoel dat alle modder die ik weg schep net zo hard weer terugloopt, maar na een minuut kan de koe zijn achterpoot toch verplaatsen waardoor hij mij omver trapt.
Ik land op mijn billen in de modder en een golf aan vuil water komt over mijn hoofd heen.
Terwijl ik hoestend het vuile water uitspuug kijk ik Joost en Tom vernietigend aan die een wedstrijdje doen wie het hardst kan lachen.
“Wacht maar” mompel ik dreigend voor ik weer opsta en aan de voorpoot van het beest begin.
Na nog een kwartier van graven, duwen, trekken en weer graven staat het arme dier eindelijk weer met vier poten om het land en rent het er zo hard mogelijk van door.
“Dat is ook weer opgelost” zegt Joost triomfantelijk en geschrokken schreeuwt hij als ik op zijn benen afspring en hem onderuit trek.
Ik land naast hem in het water maar aangezien ik toch al nat en vies ben maakt dat me niet meer uit. Joost gaat helemaal kopje onder en komt hoestend en proestend weer boven terwijl het nu mijn beurt is om te lachen.
Ook Tom lacht zich weer kapot als wij als twee verzopen katten de kant weer op krabellen.
“Jullie stinken” lacht hij als we met hem terug het weiland uitlopen. Op het erf aangekomen gebaart Joost dat ik naar binnen moet gaan.
“Ga je maar vast douchen, in mijn kast kun je droge kleren pakken. Ik zal met Tom de koe naar de stal brengen om schoon te spuiten.”
Zonder te mokken doe ik wat hij zegt en ik loop rillend naar binnen waar ik mijn druipende overal in het halletje achter laat. Mijn kleren eronder zijn ook drijfnat en ik laat overal natte voetstappen achter terwijl ik de trap op loop naar de badkamer.
Het warme water voelt heerlijk op mijn verkleumde lichaam en pas als mijn huid prikt van de hitte stap ik uit de douche en sla een handdoek om me heen.
Mijn vuile kleren hang ik op de verwarming om te drogen na ze een beetje uitgespoeld te hebben en strompel naar de kamer van Joost aan het einde van de gang.
Zijn kamer is niet groot en heeft ruimte zat voor zijn bed, kast, bureau en een tv. Ik loop naar zijn kledingkast en vis er ergens een boxer, joggingbroek en een trui uit.
Alles is een paar maten te groot en ik moet de touwtjes van de broek strak aantrekken, zodat hij niet van mijn heupen zakt. Dat de trui te groot is werkt nu alleen maar in mijn voordeel, omdat het grotendeels verbergt dat ik geen BH draag.
Tegen de tijd dat ik de keuken alweer een beetje gefatsoeneerd heb en de afwas van de lunch nog aan het doen ben komt Joost weer naar binnen, hij heeft zijn natte kleren uitgetrokken en wandelt in zijn boxer door de keuken.
Met brandende wangen kijk ik van hem weg, ik heb meer van hem gezien, maar dat was in een heel andere situatie. En nu laat het me behoorlijk ongemakkelijk voelen.
Na twintig minuutjes komt hij weer opgefrist naar beneden, in een schone set werkkleding en verdwijnt na een kort praatje weer naar buiten.
Na het opruimen van de keuken maak ik aan de tafel nog wat huiswerk en begin tegen vijf uur aan het eten terwijl ik met mijn beste vriendin Charlie aan het bellen ben.
Ik heb haar ook al van mijn situatie vertelt en over een paar dagen is ze thuis om me persoonlijk uit te kunnen foeteren heeft ze me belooft.
Ik ken haar al sinds ik zeven was en sindsdien zijn we als we elkaar weer zien echt onafscheidelijk.
Rond zes uur komen de jongens weer binnen en heb ik het eten klaar.
Met zijn drieën zitten we aan tafel. Tom vraagt me van alles over mijn leven en hoe ik in godsnaam ooit bij de kneus ben gekomen die hij zijn broertje moet noemen. Zijn woorden, niet de mijne.