Hs 14

"We mogen bij die helden logeren," zeg in tegen Felix. "Weet je zeker dat dat niet gewoon een list is om ons in de gaten te houden?" vraagt Felix. "Nee, maar in de gaten houden maakt niks uit. Zolang ze ons maar niet weer op sluiten," zeg ik. "Dat klopt," mompelt Felix. "Maar laten we voor nu maar mee gaan," zeg ik als ik Charming zie weg lopen. Ik loop er dus maar achteraan. Felix loopt weer achter mij aan.

We komen aan bij een appartement, er is een klein trapje naar boven. "We hebben wel geen andere slaapplekken dan de bank over," zegt Charming. "De grond zou al goed zijn, bedankt," zeg ik als ik op de bank ga zitten. Ik zet mijn tas met spullen ook neer. "Waar waren jullie eigenlijk de hele tijd?" vraagt Emma dan. "Ingrid," antwoord ik kortaf. "Hoezo heeft ze jullie geholpen?" vraagt Snowwhite. "Ze is mijn moeder, degene die me heeft achtergelaten!" zeg ik gefrustreerd. "Oké, maar we gaan haar verslaan," zegt Charming. "We, doen niks, ik ga niet terug naar haar. Jullie doen het maar, ik ben geen held," breng ik ertegen in. Dan ga ik op de bank liggen. Felix komt naast me liggen. "Het komt wel goed," mompelt hij. "Weet ik," zeg ik als ik tegen hem aan ga liggen, de blikken van de helden negerend, en in slaap val.

De volgende ochtend word ik wakker van de geur van ei met spek. Ik ga overeind zitten, daarmee kennelijk Felix wekkend want hij komt ook overeind zitten. "Ontbijt," zegt Charming als hij twee borden voor ons neer zet. "Bedankt," zeg ik. "Bedankt," herhaalt Felix me. We eten in stilte ons ontbijt.

"Zullen we naar de haven gaan?" vraag ik als we alles op hebben. "Is goed," zegt Felix. Ik pak dus zijn hand en verdwijn in een wolk, in dezelfde wolk kom ik aan op de steiger. "We hoeven voor niemand meer bang te zijn," mompel ik. "Inderdaad, we beginnen gewoon opnieuw," zegt Felix als hij een arm om me heen slaat. "Een nieuw, goed en fijn begin. Niet meer alleen maar samen," mompel ik. "Precies," zegt Felix. We kijken met zijn tweeën naar het water dat een beetje golft. Een normaal leven, dat is wat we zouden krijgen...