13. 'Cause the spaces between my fingers

Ik ging steeds minder met Cayden om, omdat ik wilde mijn gedachten te ordenen, Ik wilde kunnen beslissen wat ik zou doen en hoe ik kon helpen. Maar het mijn gedachtens wilde niet rustig worden. Ze bleven maar draaien en onrustig zijn. Ik wist niet wat ik moest denken. En ik kon er gewoon niet uitkomen ook.


drie maanden later
Toen Rick en ik terug kwamen fietsen van school hadden we het erover dat wanneer je drugs gebruikte. Dat drugs je vanuit binnen helemaal kapot maakte en dat het alleen maar leek alsof je buikpijn had. Gewoon onschuldige dingen. Mijn humeur draaide altijd gelijk om als we het hadden over drugs en de gevolgen ervan. Ik werd er chagerijnig van en ik moest aan Cayden denken.

's avonds
Cayden was online en ik had zojuist gevraagd of alles goed was. Haar antwoord was: NEE. Toen ik vroeg wat er was, antwoorde ze dat ze buikpijn had. Het voelde alsof iets knapte in mijn hoofd. Mijn ademhaling werd onregelmatig. De kamer om me heen begon te draaien. Mijn ogen begonnen te gloeien en niet veel later rolde warme tranen over mijn wangen. Ik voelde ze amper, maar staarde levenloos naar het beeldscherm voor me. Hoe kon het dat ik vanmiddag dit onderwerp had gehad, en er nu mee geconronteerd werd?