002

Malfoy en het meisje, dat Pansy heten, praten de hele tijd over mijn( o zo geweldige) ouders.'Mijn vader en moeder zijn dooddoeners, weet je? Ik wil er ook een worden!' Zei malfoy.
'Dan doe je dat toch, ik hou je niet tegen,' antwoordde ik stug. Draco en Pansy keken mij verbaast aan. 'Waarom,' zei Pansy. 'Waarom ben je niet blij dat wij ook gemeen zijn?'
'O moet ik daar dan blij om zijn?' 'Gewoon, gemeen zijn is leuk,' zei Draco.
Ik keek hem aan en zei: 'I don't care.' Snel haalde ik een boek tevoorschijn. Geschiedenis van toverkunst stond er op.
De titel boeide me niet, dus ging ik maar kijken hoeveel bladzijdes het boek had.
947. Er zat niets anders op dan het te lezen, ookal was het zo saai.

Ik was bijna in slaap gevallen de trein stopte. Ik stoof uit de copee, dwars de trein uit. Draco en Pansy konden mij niet bij houden.
'Echt niet hoor, Harry!' Riep een jongens stem. Ik draaide me om. Harry? de Harry potter? Ja, dat was hem. een half jaar na mijn geboorte praten de dooddoeners alleen maar over hem, en over mijn vader, die plotseling verdwenen was.

'Griffindor!' Riep de sorteerhoed nadat Harry potter hem op had. 'Draco Malfoy!' Draco liep naar voren.
'Slytherin!' 'Sanna V-voldemort! Riep Anderling, en net als bij Harry Potter werd er gefluisterd. Niet bewonderend, maar geschrokken.
Ik beet op mijn onderlip en liep naar de sorteerhoed. 'Oh Voldoenden wijsheid, zie ik,' galmde een stem in mijn oor. 'Ravenclaw zou kunnen, nee. uhhh... Huffelpuff? Nee!
Slytherin? Zou heel goed kunnen. GRIFFINDOR!' Aan de enen kant was ik opgelucht, aan de andere kant vond ik het stom omdat niemand me daar aardig zou vinden.
Zodra ik aan tafel kwam zitten(waar nauwelijks iemand klapte) schoot iedereen een meter van mij af, in de hoop dat ik niemand zou vervloeken.