Hs 9

We staan in een ijswinkel midden in de stad, de deur is dicht en er hangt een bordje waarop staat dat de ijssalon dicht is. "Origineel, ijskrachten en een ijssalon openen," zeg ik sarcastisch. "Ik heb een excuus nodig om hier te kunnen blijven," zegt Ingrid. "Oké, ik vind het best," zeg ik als ik naar achter loop en een woonkamer zie. "Nou, waar kunnen we slapen? Ik ben best moe," vraag ik als ik om mee heen kijk. "Loop maar mee," zegt Ingrid als ze de kamer uit loopt. Ik en Felix volgen in stilte. We komen uit bij een gangetje met een paar kamers. Ze loopt de kamer aan het eind van de gang in waar een bed, een bureau en een stoel staan. "Mooi ingericht..." zeg ik als ik naar binnen loop en op de stoel ga zitten. "Ik moet terug naar de winkel, als jullie iets nodig hebben kunnen jullie het onder vinden, veel succes met uitvechten wie het bed krijgt," zegt Ingrid als ze weer terugloopt. De stoel waar ik op zit is een gammel bureaustoel dus hier kan ook niemand op slapen.

Na een tijdje stilte verbreek ik de stilte. "We kunnen ook om de beurt doen," stel ik voor. "Of delen, het is niet echt dat we zoveel ruimte hadden als we op Nooitgedachtland in een boom sliepen, jij viel er zelfs uit," antwoord Felix. Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Leuk..." zeg ik sarcastisch. "Weet ik," antwoord hij weer. "Ik vind alles prima zolang ik nu maar even kan slapen," zeg ik in een gaap. Felix staat op van het bed. Ik loop ernaartoe en ga erin liggen, dat ligt heel fijn na Nooitgedachtland en de gevangenis. Ik val binnen no time in slaap, maar niet voordat ik voel dat er iemand naast me is komen liggen.

Ik word wakker en moet even om me heen kijken voordat ik door heb wat er allemaal aan de hand is. Felix ligt met zijn rug naar me toe, het is alweer ochtend en er schijnt wat licht door de ramen. Ik ga rechtop zitten waarbij het bed kraakt. Dan draait Felix zich om en zie ik dat hij wakker is. "Goedemorgen," zegt hij als hij ook overeind gaat zitten. "Goedemorgen," antwoord ik. Ik rek me uit en kijk om me heen. Dan sta ik op en ga ik weer op de bureaustoel zitten. "Weer lekker actief zie ik," zegt Felix plagend. "Vooral jij..." zeg ik met een grijns voordat ik een stuk van zijn T-shirt bedek met ijs. Hij springt op en gooit het shirt uit. Ik draai het bureaustoeltje snel om. "Verdomme..." zegt hij als ik voetstappen hoor en daarna gekraak van ijs. "Hulp nodig?" vraag ik na een tijdje. "Ja," zegt hij nors. "Dan moet je me dat shirt geven," zeg ik als ik mijn hand uitsteek. "En waarom zou ik?" vraagt hij quasi-argwanend. "Anders moet ik me omdraaien want ik kan me niet op iets concentreren wat ik niet zie," zeg ik. Dan voel ik het koude stof van het shirt in mijn hand. Ik ontdooi het en gooi het terug.

Nadat we nog even hebben gepraat op de kamer zijn we maar naar onder gegaan waar Ingrid ons al opwacht. Ze zit in de woonkamer. "Wat willen jullie als ontbijt?" vraagt ze. "Doe maar wat," zeg ik. Felix knikt instemmend en Ingrid loopt de keuken in. Felix en ik gaan op de bank zitten en even later komt Ingrid terug met twee borden ei en spek. Ze heeft echt een mooie woonkamer, het zou ook allemaal wel duur moeten zijn geweest. Er staat een stoffen bank, twee leren stoelen, een kastje met een TV, een glazen salontafeltje en er is een mooie eikenhouten deur naar de woonkamer. "Luister," zegt Ingrid als ze gaat zitten, "zolang jullie hier zijn zal het zo gaan: je staat op tijd op want s' ochtend oefenen we met je krachten, s' middags moet ik werken in de ijssalon en moeten jullie jezelf maar bezig houden. Jullie gaan vanmiddag ook douchen en ik haal wel wat schone kleding voor jullie," zegt ze als ze naar ons kijkt en haar neus optrekt. Het klopt dat er geen douches zijn op Nooitgedachtland en niemand had schone kleding bij zich, maar dat het zo erg was had ik niet door. Dan pak ik een bord en begin ik het ei met spek op te eten voordat Ingrid opstaat.

"Wil je nog wat te drinken of kunnen we gaan?" vraagt ze. "Mag ik wat te drinken?" vraag ik met een klein stemmetje omdat ik niet lastig wil zijn. Ingrid loopt naar de keuken en haalt een glas water. Ik drink het op en dan steekt ze haar arm uit. "Felix, jij blijft hier, je mag gebruikmaken van de TV en de koelkast, we zijn om uiterlijk een uur s' middags terug omdat dan de ijssalon opengaat," zegt Ingrid voordat we verdwijnen.

Na een tijdje oefenen op bewegende voorwerpen bevriezen en ijspegels afvuren gaan we weer terug. Felix kijkt naar een zwart beeld op de TV. "Je weet dat je hem moet aanzetten?" vraag ik hem als ik naast hem neerplof. "Hoe dan? Ik heb alles geprobeerd!" roept hij. Ik heb iets opgestoken van mijn tijd in de stad en begin dus ook meteen te lachen als ik de afstandsbediening zie liggen. "Zie dit krachtige magische voorwerp!" zeg ik overdreven dramatisch als ik op de aanknop druk en er meteen beeld komt. "Is dat echt magisch?" vraagt Felix, nu moet ik nog harder lachen. "Het is elektronica een meer moet je me niet vragen," zeg ik als ik begin te scrollen door de zenders, we laten de TV staan op National Geography en gaan kijken.

Als ik even later opkijk zie ik dat Felix met zijn mond open naar het beeld staart. "Hoe kunnen ze dieren zo echt namaken?" vraagt hij zich hardop af. "Nogmaals elektronica, volgens mij filmen ze het eerst en daarna laten ze het zien," zeg ik. Voor mij was dit vroeger ook al normaal, alleen keek ik in cafés en door de etalages van elektronica-winkels naar binnen. Felix lijkt er niks van te snappen en dat is grappig. Ik moest eerst aan zijn wereld gewend raken en nu hij aan die van mij, best grappig als je er zo over nadenkt... Mijn gedachten worden onderbroken door een raar geluid van een aap op TV en ik kijk dus weer mee.