Proloog

Het was stil. Geen vogel die floot, geen kikkers die kwaakte en zelfs de wind waaide niet. Iedereen van de stad Rome stond in het stads centrum. Daar op de grond lag een oude man. Heel schokkerig ademde hij. Iedereen stond er omheen. De zon stond hoog aan de hemel. Een paar mensen probeerden de man te laten staan. In de menigte stond een meisjes met een klein bloedrode tas om haar schouders. Haar zwarte haar weerspiegelde het zonlicht niet. De oude man werd steeds bleker en viel iedere keer om. Het meisjes bood aan om te helpen maar de mensen zeiden: Jij kan niet helpen jij bent een klein miezerig kind. Je bent vast en zeker zwak. Ze werd naar achter geduwd. Het meisjes had tranen in haar ogen. Ze rommelde on haar tas maar bleef opeens stilstaan. Zal ik het doen dacht ze. Zal ik wraak nemen? Ja ik moet het doen. Ze haalde uit haar tas een oud zwartleren boek. Ze sloeg het open en liep naar het midden waar de man stond en las voor: jullie zullen boeten voor wat jullie me hebben aangedaan. De aarde zal vervloekt woorden. En opeens steeg ze op in de lucht. Het begon harder te waaien, de zon werd bedekt met donkere wolken en het begon te regenen. Haar stem werd zwaarder en de taal veranderde. Het klonk zo: Practicum extransa merania proktum aliatorro deadly. En ze verdween. De oude man lag roerloos op de grond. Zijn borst bewoog niet meer op en neer maar stond stil. De man was dood.
Dit is een teken uit de hel.