Yeah! I won!

Justin's pov:
Zalig was het! Ik reed naar België, om Chloë op te zoeken. Een verrassing van onze ouders. Geweldige verrassing, zou ik zo zeggen. Ik had nog nét geen vreugdedansje gemaakt toen mam het me vertelde.
Ik had Chloë meteen gebeld, die het ook net had gehoord van haar moeder.
Van vrijdagavond tot zondagmorgen bij Chloë blijven slapen! Het was trouwens ook leuk om nog eens in België te zijn, waar ik tenminste kon buitenkomen zonder 15 paparazzi achter me aan.
Ik werd hier wél herkend, maar dat was nu niet zó'n groot probleem.
'Justin!' Mam's hand zwaaide voor mijn ogen.
'Ja?'lachte ik. Ik keek uit het raam en zag dat we er waren. 'Oh, we zijn er.'
Mam knikte en deed haar deur open. Ik stapte uit en op hetzelfde ogenblik ging de voordeur van nummer 28 open.
'Justiiiin!'riep Chloë. Ik liep naar haar toe en omhelsde haar.
Ze lachte. 'Dit is zó lang geleden!'
'I know.' Ik lachte ook. Eindélijk waren we terug samen. Het leek wel alsof het al jaren geleden was dat we elkaar de laatste keer hadden gezien.
'Kom!' Ze trok me mee, het huis in, de trap op en haar kamer in.
Toen ik haar kamer inkwam, werd ik weer een beetje overweldigd door het te veel aan posters van mij die hier hingen.
Ze lachte. 'Even mijn computer afzetten,'zei ze terwijl ze op haar bureaustoel ging zitten.
Ik ging achter haar staan en legde mijn handen op haar schouders. Ze werd rood toen haar bureaublad in beeld kwam. Één grote foto van mij. Wauw. Ik lachte en kuste haar op haar hoofd. Ze keek lachend naar me op.
'Voila.' Ze stond recht en keek me vragend aan. 'Wat zullen we doen?'
Ik haalde mijn schouders op. 'Heb je singstar?'
Ze knikte. 'Maar dat is niet eerlijk! Jij bént een zanger!'
Ik grinnikte. 'Tja... als je niet durft...'
Ze lachte. 'Niet durven? Ik durf wél!'
Ze sprong op en liep naar een kast. Er in stonden allemaal gezelschapsspelletjes.
Ze kwam terug met Singstar. 'Het hoeft niet hoor. Als je niet wilt...'
Ze lachte. 'Nu niet terugkrabbelen hé, superster.'
'Goed dan.'
Chloë startte het spel op en we kozen het liedje 'One step at a time' van Jordin Sparks uit.
Ik kende het liedje al dus dit was makkelijk.
Hurry up, and wait.
So close, but, so far away.
Everything that you always dreamed of,
close enough for you to taste,
but you just can't touch,
you wanna show the world,
but no one knows your name yet.
Wonder where and when and how
you're gonna make it.
You know you can, if you get the chance.
In your face as the door keeps slamming.
Now you're feeling more and more frustrated.
And you're getting all kind of impatient.
Waiting,
we live and we learn,
to take one step at a time,
there's no need to rush,
it's like learning to fly,
or falling in love.
Ik keek vanuit mijn ooghoek naar Chloë, bij deze woorden, en zag dat ze ook naar mij keek.
Ik grijnsde.
It's gonna happen,
and it's supposed to happen,
that we find the reasons why.
One step at a time.
Toen het liedje afgelopen was,
kwam de einduitslag in beeld.
'Shit,'vloekte Chloë toen ze zag dat ze 20 punten achterstond. 'Nou ja, het zou erg zijn als jij verloor, jij bént een zanger. En trouwens, ik kende de tekst niet helemaal.'
Ik lachte. 'Nog eens?'
Ze knikte. 'Unbelievable van Craig David?' stelde ze voor.
Ik knikte, hoewel ik het liedje niet zo goed kende.
Always said I would know where to find love,
Always thought I'd be ready and strong enough,
But sometimes I just felt I would give up.
But you came and you changed my whole world now,
I'm somewhere I've never been before.
Now I see, what love means.
Ik snapte perfect wat ik zong. Sinds één week, begreep ik dit perfect. Ik keek weer vanuit mijn ooghoek naar Chloë. Ze keek ook naar me, maar toen ze zag dat ik het zag, keek ze snel naar het scherm. Ik liet het liedje voor wat het was, en keek naar Chloë, in plaats van naar het scherm. Chloë was toch veel interessanter.
Ik zong maar wat, en probeerde een beetje op de juiste toonhoogte te blijven, maar dat ging niet goed met mijn blik op het mooiste meisje op aarde, mijn 'Favorite girl'.