Ch. 31 Herfst

FAITH POV

Herfst is een prachtig seizoen, de blaadjes die rustig van de bomen vallen. Het bos is prachtig. Alleen ik vind het soms zo somber. Mijn blik gaat de hele tijd van het bord richting het raam, als ik nu gewoon buiten zou kunnen gaan staan en het zonnetje kunnen laten schijnen, mijn humeur zou omhoog gaan en ik zou dubbel zo actief worden. Iets wat volgens mij dringend nodig is, ik ben zo futloos als iemand maar kan zijn. ‘Aan wat ben je aan het denken?’ mijn nek haartjes gaan omhoog staan, zo dicht bij. Als ik mijn ogen naar mijn ooghoeken verplaats zie ik Draco me aan kijken, ik glimlach. ‘Niks speciaals’ hij knikt en gaat dan verder met Sky plagen. Ineens draait Sky zich met een ruk om, haar zwarte haren vallen prachtig terug op hun plaats. ‘Wat?’ haar blik verzacht niet als ze Draco ziet, in tegenstelling haar blik wordt juist heftiger. Draco staart haar een paar seconde raar aan maar vermant zich dan. ‘Niks’ ze draait vermoeid met haar ogen en kijkt terug voor haar. Hoe ze de lessen Geschiedenis van Toverkunst interessant kan vinden is mij een raadsel. Of ze moet zo geïrriteerd zijn door Draco dat het vak zelfs interessanter is dan hem, weet je dat lijkt me nog een logische verklaring. Met een lichte por zorg ik dat Draco me aan kijkt. ‘Wat is er met haar?’ hij haalt zijn schouders op. ‘Maandelijks probleempje zeker’ voor hem hoor ik Sky snuiven. Een geïrriteerd geluid komt dan van zijn richting. Een papiertje komt van achter me.‘Trek je niks van die twee aan, je kent ze toch al langer’ het sierlijke handschrift van Blaise staat er op. Ik knik. Ik schuif bijna van mijn stoel af, zo hard ben ik al gezakt in mijn stoel. Echt waar dit vak kan me gestolen worden, andere mensen zouden het misschien groffer zeggen. Maar om de een of andere manier kan ik dat gewoon niet, misschien preuts, soms schaam ik me er voor en Draco zegt altijd dat het schattig is. Draco, die naam gaat door mijn hoofd heen. Niet dat ik verliefd op hem ben of zo, nee ieuw, zie je het al voor je? Laat maar daar moet je niet op reageren. Nee, maar de laatste vakantie heb ik Draco in zijn slaap Sky’s naam horen roepen. 1 keer, en toen is hij volgens mij wakker geschoten want ik hoorde het water van zijn badkamertje lopen. Zou hij verliefd zijn op Sky? Of geeft hij om haar als een grote broer, ik heb echt geen enkel idee. En met de actie van Sky van daarnet zal hij zich wel verdrietig voelen, oh wat ben ik hier nu weer aan het denken, Draco verdrietig. Die twee woorden passen gewoon niet bij hem, ik bedoel stel je voor.

Met mijn benen opgetrokken zit ik op de bank een boek te lezen. Nou van lezen komt niet veel in huis ik staar het meeste van de tijd eigenlijk naar het haardvuur. ‘Wat is er met je?’ Draco’s stem hoor je door heel de leerlingenkamer. We zitten met 4 er maar. Nou ja Sky staat op de trap en Draco staat er onder, Blaise zit recht tegen over me, hij probeert zijn notities te ontcijferen. ‘Wat bedoel je?’ Sky kijkt Draco raar aan. ‘Ik bedoel waarom ben je zo bot en zo kil vandaag?’ ‘Niet omdat ik mijn maandelijks probleempje heb’ ik hoor Sky tot hier diep snuiven. Een paar voetstappen gaan de trap op. Een zacht gefluister dringt nog altijd mijn oor binnen, niet dat ik er iets van versta maar ik hoor gewoon een paar klanken. Blaise en ik kijken elkaar aan, mijn boek doe ik toe en ik volg Blaise richting zijn kamer. ‘Wat is er met die twee toch?’ Blaise bergt zijn notities op en onder tussen ga ik op zijn bed zitten. ‘Volgens mij zijn ze verliefd op elkaar maar durven ze het niet toe te geven’ Blaise schiet in de lach. ‘Kan je het je al voorstellen?’ hij gaat bijna strijk. Ik draai met mijn ogen en kijk hem geïrriteerd aan. ‘Blaise dit is geen moment om te lachen, ik bedoelde het wel serieus’ Blaise kijkt me met een op getrokken wenkbrauw aan. ‘Je meende het?’ ik knik. ‘Waarom zouden ze niet op elkaar verliefd kunnen zijn’ ‘Ze zijn beste vrienden, ik bedoel Draco beschermd haar zo hard, hij lijkt wel haar oudere broer’ ‘Of hij beschermd haar zodat andere jongens niet in haar buurt komen. Hij weet misschien nog niet dat hij verliefd is of hij wilt het niet toe geven aan haar maar zorgt er wel voor dat ze zeker geen andere jongens krijgt’ ‘Ik volg je helemaal’ ik geef Blaise een tik tegen zijn hoofd, ik weet gewoon dat het ironisch bedoeld was. ‘Oh ja’ snel haal ik iets uit mijn zak en geef het aan Blaise. ‘Wat is het?’ ‘Je notities van vorig jaar, ik moest ze nog terug geven. Dank je dat ik ze mocht lenen’ ik geef hem een klapzoen op zijn wang. Een beetje rood verschijnt op zijn wangetjes. Ik giechel. ‘Blaise schaamt zich, omdat hij een kus gekregen heeft van een meisje’ ‘Een heel mooi meisje’ verbeterd Blaise me. Ik schiet in de lach en val achterover op zijn bed neer. ‘Je hebt een zalig bed’ ‘Mijn bed dankt je’ ik grinnik en trek Blaise achteruit zodat hij naast me ligt. ‘Ik hou van je’ met een grote glimlach kijk ik hem aan en leg mijn hoofd op zijn borstkas. ‘Ik hou ook van jou’ onder tussen kust hij mijn kruin. Zalig zo’n vriend hebben die om je geeft. Een warm gevoel treed op in mijn buik, alsof duizenden vlinders gaten willen boren en een weg naar buiten willen vinden om naar de zon te staren. Dat gevoel trekt heel mijn lichaam door van in de langste haren tot in het verste puntje van mijn tenen. Zouden ze dit bedoelen met echt van iemand houden? Voor die persoon door vuur en vlam te gaan? Ik weet gewoon dat dat niet waar is, ik weet gewoon dat dit het gevoel van liefde is, het gevoel dat ik niet wil accepteren. Ik bedoel maar als ik het hem zeg en hij voelt niet het zelfde dan is heel onze vriendschap kappot, of nou ja onze vriendschap zou nooit helemaal meer het zelfde zijn. ‘1 euro voor je gedachten’ ik kijk Blaise aan. ‘Wat?’ Blaise houdt zijn wenkbrauwen omhoog. ‘Nee niks’ ik kijkt terug naar beneden. ‘Wat waren je gedachten dan?’ ‘Dat zeg ik niet’ ‘Waarom niet?’ ‘Als ik dat zeg is het geen geheim meer’ ‘Maar ik kan goed geheimen bewaren’ ‘Maar ik mag het juist niet tegen jou zeggen’ ‘Waarom niet?’ stilletjes aan begin ik geïrriteerd te geraken. ‘Omdat ik van je hou’ oh nee, heb ik dat luid op gezegd. Blaise begint te grijnzen, snel slaag ik mijn ogen dicht en wil opstaan. Ineens voel ik twee handen rond mijn hoofd en dan twee lippen. ‘Ik hou ook van jou’.