Hoofdstuk 5

Reageer (7)

• Square

  Alexander kijkt naar Hephaestion en zijn blik blijft hangen. Hij staart onbeschaamd naar de man, glimlacht alsof hij naar de sterren kijkt, en kijkt niet meer weg. Als Hephaestion zijn blik opvangt, is hij niet beschaamd of verbaasd. Hij glimlacht terug, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik voel me ineens een indringer in hun wereld.
  Dit is prachtig, omg. Hij nodigt zijn nieuwe gast uit, biedt hem een stoel aan, lacht zich kapot om een inside joke met zijn vriendje waar die gast niets van snapt, biedt de gast wijn aan, en staart vervolgens als een extreem verliefde dope naar zijn vriendje zonder verder nog iets te doen. A for effort, maar verder ben ik nog niet heel erg onder de indruk van je gastheerskills, sorry, Alexander, hahaha.
  
  
  Ik kijk niet zo naar mijn beste vrienden. Ik heb nog nooit zo naar Cassy gekeken, of naar Ben. Of naar Ben…
  Hehe.
  
  
  Hij is mijn beste vriend. Niets meer, niets minder. Ik ben Alexander niet.
  Als jij het zegt, Alexander, lieverd.
  
  
  ‘Ben je een prins?’
  ‘Ja.’
  Oh hemel. Niet eerst een moment om erover na te denken of zo, gewoon "ja", want sure, waarom niet.
  
  
  Welke van de bijna twintig ook alweer?
  Burn. 😎
  
  
  Ik zou natuurlijk weg kunnen glippen en op de nultoets kunnen drukken, maar ik weet ook dat ik nog lang niet genoeg informatie heb voor een fatsoenlijk verslag.
  Maar wel voor een fatsoenlijke fanfic, wed ik!

  7 jaar geleden
• EvaSalvatore

  *zwaait* joehoeeeee
  i love this story and i need morreeeee
  smeek smeek
  
  PLEASEEEEEEEEE
  Wat liefde:❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

  7 jaar geleden
• Faelain

  Misschien kan je enkel tijdreizen op een lege maag en komt ie vast te zitten :')

  7 jaar geleden
• Catmint

  Jammer, maar toch snel verder! Ik hou van geschiedenis en dit is echt gaaf!

  7 jaar geleden
• Grace

  Ik ben benieuwd hoe hij zich daar onderuit gaan weten te krijgen, Alex kennende vast met iets doms haha

  7 jaar geleden