Sleepy head...

Grayson keek naar de slapende gedaante van Milou. Als z'n moeder zou horen dat hij een meisje twee zuigzoenen had bezorgd terwijl ze mekaar net een paar uur kenden... Ze zou flippen. Hij liet zijn hoofd tussen zijn knieën hangen. I.S. mocht dan misschien voor het grootste gedeelte verdwenen zijn, de littekens bleven. Hij had zelf nooit echt iets met de oorlog te maken gehad. 'Europazaken' hadden hij en Ethan het altijd spottend genoemd. Man, wat zou hij graag die woorden niet gezegd willen hebben. Milou leek zo klein, zo kwetsbaar. Hij had haar niet voor niets 'little fox' genoemd, haar haar was niet echt rood, eerder kastanjebruin. De wond op haar wang was helemaal schoon, en de bloeduitstortingen waren ingekrompen tot de zuigzoenen. Hij zag ineens haar shirt liggen aan de rand van haar bed. Nou ja, dat moest ze later maar aandoen. Hij pakte Milou's telefoon en keek in de binnenkant van het hoesje. Er zaten twee nummers in, de bovenste was er recentelijk bijgezet zo te zien. Hij toetste het nummer over in zijn eigen telefoon en belde het.
'Evans.'
'Ja, hallo, u spreekt met Grayson Dolan, ik kom iets melden over Milou.'
'Milou! O god, we zijn zo bezorgd over haar. Waar is ze? Is Maaike bij haar?'
'Mijn broer en ik vonden ze in een steegje, het regende buiten, we hebben ze maar net van een stel verkrachters kunnen redden.'
'O mijn god, maken ze het goed?'
'Jazeker, ze zijn nu bij ons thuis, we hebben hun wonden verzorgd.'
'Hun wónden?'
'Het is niets ernstigs!'
'Oké gelukkig, kan ik je adres hebben? Dan kan mijn man ze ophalen.'
'Ik vrees dat dat niet gaat, ze zijn erg zwak ziet u, Milou slaapt net en ik voel er niet zoveel voor om haar wakker te maken.'
'Wacht even, hoe oud bent u?'
'Zeg maar je, ik ben zeventien.'
'En je broer?'
'Ook, we zijn een tweeling.'
'Oké, kunnen jullie dan goed voor de meisjes zorgen tot morgen?'
'Dat beloof ik.'
'Laat me dan toch even jullie adres opschrijven.'