Hs 2

De volgende ochtend zitten we samen met Raimon te ontbijten. Of tja... Iedereen eet wat en ik zit erbij te kijken. Ik heb geen honger. "Sanne, eet wat! Anders dan kun je niet fatsoenlijk trainen," zegt Silvia. "Jullie zijn niet mijn managers, dat zijn jullie pas als ik bij Raimon kom en dan nog..." ik eindig mijn zin niet want ik zie wat bewegen. Het is Scotty, niemand heeft het door maar hij gooit overal hete saus op. Ik grinnik. Dan neemt Mark een hap, word helemaal rood en de vlammen slaan hem zowat de mond uit. Hij rent weg op zoek naar water. "Je hebt jezelf overtroffen," mompel ik lachend naar Scotty. "Dankjewel," zegt hij. "Ik zei niet dat het een compliment was," zeg ik als ik mijn telefoon pak en muziek door mijn oortjes laat klinken. Ik wil dat gezeik over Scotty niet horen. En ja... even later hoor ik een paar mensen door mijn muziek heen schreeuwen. Niet normaal! Ik loop weg en probeer nogmaals hoog te houden. 1..2...3...4...5... Shit! "Ten minste een nieuw record," mompel ik als ik over de plek op mijn hoofd wrijf waar de bal terecht kwam.

"Samen trainen, ik heb ook niet zo'n zin in dat gezeur." Ik draai me verbaasd om en zie een jongen staan, ik heb hem nog niet vaak gezien maar dat komt misschien omdat hij niet tot drie uur vannacht is opgebleven. "Ik ben Eric Eagle," zegt hij als hij mijn verwarde blik ziet. Hij houd twee vingers naast zijn hoofd en beweegt ze dan naar links. "Ooh... ja... sorry," zeg ik. "Geeft niet, ik had in het begin ook moeite met de namen te onthouden," zegt hij als hij naar de groep jongens kijkt die achter Scotty aanrent. "Ja... Scotty is een problemenmaker..." zeg ik denkend. "Dat hebben we door," lacht hij. "Trainen," zeg ik om over te gaan op een ander onderwerp. Ik loop naar de bal en schiet hem richting Eric. Hij houd hem met gemak tegen en schiet hem terug. "Aan de coördinatie werken?" vraagt hij. "Is goed," zeg ik als ik begin te rennen. Ik schiet de bal richting Eric... of toch niet... hij vliegt naar de andere kant van het veld. "Oeps..." mompel ik. Zo gaan we even door, de schoten van Eric komen aan en die van mij... niet.

"Inpakken, we gaan!" roept de coach van Raimon. "Jammer, ik wou dat ik meekon maar waarschijnlijk wilt niemand met Scotty mee," zeg ik als ik de bal oppak en terugloop naar mijn hut. Ik en Scotty kijken toe hoe iedereen instapt en dan komt Celia. "Willen jullie mee?" vraagt ze terwijl ze de groep inpakkende jongens constant in de gaten houdt. "Jullie kunnen heel even op de achterbank, alleen Bobby, Eric en Jack zitten daar nu, hun zijn het ermee eens," mompelt ze. Ik kijk Scotty aan en we knikken gelijktijdig. "Kom mee," mompelt ze als ze naar de bus toe rent. De drie jongens zitten al achterin en ik en Scotty gaan ernaast zitten.

We zitten al even te wachten tot iedereen binnenkomt en als iedereen aan komt gelopen gooit Celia dekens over ons heen, had ze dat niet eerder kunnen vertellen. "Blijf stil tot de jongens jullie aantikken," fluistert ze voordat ze weer voorin gaat zitten.

Het duurt even maar dan voelen we de bus in beweging komen. Ik kan half door de deken heen kijken. Ik kijk omhoog en zie een paar silhouetten. Ik concentreer me en hoor de coach zeggen: "laat ze er maar onderuit komen." Even later word op mijn hoofd getikt. Ik gooi de deken dankbaar af. "Het is stikheet onder die deken," mompel ik waardoor de jongens die in onze buurt zitten opkijken. "Wat doen hun hier?" vraagt Mark verbaasd. "Ze zijn nu lid van dit team," legt coach Lina snel uit. "Hoi..." mompel ik. "Moeten we die klier echt meenemen?" vraagt Kevin doelend op Scotty. "Ja, dat moet echt," zegt de coach. "Maar ze kunnen niet eens voetballen," protesteert hij. Wat heeft hij tegen ons?!? "Oefening baart kunst," zegt Eric lachend. "Zal wel," zegt Kevin chagrijnig en hij gaat terug zitten. "Is hij altijd zo chagrijnig?" vraag ik. "Hij is best aardig maar heeft het niet zo op nieuwe mensen, vooral niet als ze hem bijna gebroken enkels bezorgen," zegt Eric. "Bedankt voor de toelichting," zeg ik zuchtend. Volgens mij word het nog moeilijker om nieuwe vrienden te maken dan ik dacht... En om mijn geheim verborgen te houden al helemaal...