Proloog

Geruisloos rennen huiskatten door de bosjes van de voortuinen van mensen in het heldere maanlicht. "Coco.. ben je bijna klaar?" fluistert Anna "Het wordt al donker" "Wacht...heel eventjes.." fluister ik terug terwijl ik rondneus op een aanrecht. "Hebbes!" roep ik. Ik gooi de twintigste zonnebloem pit naar beneden."We moeten gaan!" roept Anna terwijl ik van het aanrecht afspring. We rennen door een gat in de muur van het huis en komen aan in ons nest. "Hoi mam!" roep ik. Ik huppel trots naar mijn moeder. "Heb jij eten gevonden?" vraagt ze me. "Ja! ja! ja!" Ik laat de twintig zaden vallen "Heeft Anna meegeholpen?" "Ja, voor een zus is ze nog best wel aardig" antwoord ik "Ik heb gehoord dat tweelingen meestal niet goed met elkaar overeenkomen." "Hihi. je bent me er eentje!" giechelt mijn moeder "Ga maar gauw naar bed, de vijanden ontwaken!" Ik spring op mijn deken van oude herfst bladen. Mijn moeder zegt dat bij het maanlicht enge wezens met grote klauwen ontwaken.. katten. Ik heb ze nog nooit zelf gezien, maar ze lijken me wel echt eng. Ik probeer te slapen, maar ik krijg de rillingen van die enge verhalen! Wat als die zogenaamde katten ons aanvielen? Hoe groot zijn die katten? Hoeveel tanden hebben de katten? Zijn die klauwen echt heel lang? Is het verhaal wel echt? Welke kleur heeft een kat? Zijn ze s' ochtends ook actief? Zijn alle katten gemeen? Ik zucht en rust mijn hoofd op mijn zachte bed. langzaam val ik in slaap.. Zijn alle katten gemeen?