Idontwannabeyourfriend;fourtythree.

'AMBER..' ik schrik op, wie roept me.. wie praat er nou met mij, ik hoop dat het justin is ik mis hem. 'jaa..' roep ik aarzelend.
'kun je even komen béneden,' mijn hoop verdwijnt als sneeuw voor de zon, als ik weet dat pattie me roept, tuurlijk zij praat alleen ng tegen me, ze weet van niks, ik kom aan beneden en ga zwijgend voor pattie zitten, ze begint te praten, 'even wachten, justin komt eraan hoor.' ik schrik, weet ze het? maar als justin naar beneden komt en ze verder gaat, weet ik dat ze nog steeds geen enkel idee heeft. 'ik moet gaan, voor een weekje, en omdat jullie toch vakantie hebben kunnen jullie wel een weekje hier alleen blijven. Toch?' we knikken en ik sta weer op, justin doet hetzelfde en we lopen naar boven.'wat is jou probleem amber. ''sist hij, terwijl hij me tegen de muur duwt, ' tranen beginnen te vormen maar ik blijf sterk, hij zal me niet zien huilen. 'hoe bedoel je?'- 'dat weet je best, een beetje joanna slaan' ik zucht. 'dat heb ik niet gedaan. hij kijkt me woedend aan. 'dus je wil zeggen dat ze liegt,' ik knik en hij laat me los, 'blijf bij ons in de buurt of nog beter rot op naar nederland.' hij loopt verder naar boven ik ren de trap verder op, en als ik hoor dat pattie de deur dichslaat begin ik tegen hem te schreeuwen 'hoe durf je, hoe durf je mij zo te behandelen, was alles wat je me hebt aangedaan nog niet genoeg? was alles gelogen justin? speelde je een spelletje met me? ik ga weg justin, jullie zullen geen last meer van me hebben, ik vertrek voorgoed, je kansen zijn verspilt.' hij stopt met lopen en kijkt me aan, ik zeg niets meer, en draai me om. 'vaarwel justin.' ik loop verder mijn kamer in.