Bedankt voor jullie lieve reacties ^^


Ik besluit weer eens veel te laat om naar bed te gaan en sta samen met Blaise op van de bank. De rest zegt wat nors welterusten en het valt me niet voor de eerste keer op hoeveel Draco zijn humeur dat van de rest beïnvloed. Hij zelf reageert nauwelijks, het beweginkje met zijn hoofd zou ook verbeeld kunnen zijn. Bij de trap naar de meidenslaapzaal voel ik hoe ik opgetild word en weer neergezet op de eerste trede. Blaise zijn zachte lippen vinden die van mij en teder zoent hij me. Hij hoeft voor de verandering niet voorover te buigen en als onze kus wordt beëindigd trek ik hem nog snel even in mijn armen. Over zijn schouder kijk ik recht in de ogen van Draco. Hij is ook onderweg naar de slaapzaal en kijkt me zo intens aan dat ik ter plekke weer bevries. Er strijden zoveel emoties om voorrang in de grijze diepten van zijn pupillen dat ik er geen een kan plaatsen. Voor ik het weet is het moment voorbij en is hij doorgelopen alsof er niets aan de hand is.

Blaise laat me los zonder iets te merken en wenst me een goede nacht. Als een zombie loop ik naar boven en kleed ik mezelf uit. Te moe om er verder nog over na te denken ga ik op bed liggen en binnen enkele minuten ben ik in slaap.

“Ik ben hier!” Blaise zijn stem is duidelijk te horen ondanks dat mijn ogen hem nergens kunnen ontdekken tussen de dikke mist. Hij moet hier toch ergens zijn, hij klinkt zo dichtbij. Bij iedere stap kolkt de witte mist rond mijn voeten en ik ben ondertussen tot op het bot verkleumd. Nog steeds geen Blaise. “Waar!” Roep ik dus voor de zoveelste keer en ook nu lijkt zijn stem weer uit een andere richting te komen. “Kan je me niet vinden?” Klinkt het verbaasd. Ik draai om mijn as en loop terug. “Nee, ik vind het geen leuk spelletje meer!” Geef ik toe terwijl mijn ogen rondspeuren naar een schaduw of een beweging die zijn locatie verraad. “Het is geen spelletje. Je kan mij gewoon niet meer vinden.” Klinkt zijn stem nog altijd op dezelfde toon. Ondertussen begin ik te rennen. Bij elke stap krijg ik een benauwder gevoel over me heen, alsof ik opgejaagd wordt. “Blaise.” Geen antwoord meer. Het opgejaagde gevoel neemt toe en gaat ondertussen gepaard met het doffe geluid van eveneens rennende voetstappen achter me. “Blaise!” Gil ik nu, de paniek nabij. Wanneer ik harder wil gaan rennen merk ik echter dat dat me op de een of andere manier niet lukt. Mijn volgende ‘Blaise!’ word overstemd door een bekende stem, zo luid dat het mijn hele hoofd lijkt te vullen. “Loyaliteit word hoe langer hoe fragieler.” En dan knal ik tegen iemand op. Hoopvol Blaise dan eindelijk gevonden te hebben kijk ik op naar zijn gezicht, alleen om de intense blik van twee grijze ogen te vinden.


Badend in het zweet en compleet buiten adem word ik wakker. Verwilderd sla ik de dekens van me af om enige koelte te vinden en ik ga rechtovereind in mijn bed zitten. Het duurt vijf minuten voor het kippenvel eindelijk is verdwenen en de rust terug is in mijn hart. Zo overtuigend heb ik nog nooit gedroomd, dat weet ik zeker. Tot ik wakker werd was ik er van overtuigd dat het hele gebeuren echt was.

Reageer (5)

  • Curls

    Oh my god, best chapter so far!!

    8 jaar geleden
  • Infrared

    Oh god, please just remember how amazing Blaise is and don't fall for Draco :-(

    8 jaar geleden
  • scarletwitch

    Oh oh Cortney, je bent verliefd op Draco!

    8 jaar geleden
  • magiclove

    snel verder

    8 jaar geleden
  • Culloden

    Damn, she's falling for him.

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen