**047**

Als ik wakker word, is dat van lichte kusjes over mijn rug. Blijkbaar met mijn hoofd verstopt in mijn kussen en kijk ik hoe ver hij wilt gaan. Nu gaat Harry al kussend omhoog want ik voel met elk kusje dat hij zijn lippen iets verplaatst.
"Goeden morgen." Een kus. "Schat." Weer een kus. "Ik." Hij kust weer mijn rug. "Heb." Opnieuw een kus. "Ontbijt," kust hij mijn schouder nu. "Bij." Nu is er een kus vlak bij mijn oor. "Me." Waarop hij mijn oorschelp licht kust. "Wakker worden." De glimlach is gewoon in zijn stem te horen. Heel licht en lief drukt hij een kusje op mijn oorlel maar dan bijt hij er zachtjes in.
Daardoor kan ik een kreun niet onderdrukken. "Hm, lekker," reageer ik en komt er een geeuw tussendoor. Ik draai me nu wel om naar hem en zit Harry op de rand van het bed. Gekleed in niks minder dan alleen zijn ochtendjas want bij zijn benen valt het iets open.
Schijnbaar volgt hij mijn blik en grijnst hij alleen. "Tja, dat kan ik niet zo makkelijk verbergen," knipoogt hij. "Maar de koffie wordt nog koud. We kunnen een film opzetten en lekker in bed blijven liggen."
Ik schiet slechts in de lach. Zeker omdat het nu twee kanten op kan gaan als we in bed blijven. Of we liggen straks te knuffelen, of we vergeten de film compleet. "Lieve schat, je hoeft me echt niet elke zondag ontbijt op bed te brengen," begin ik liefjes. Het is echt super dat hij het doet maar het hoeft niet elke zondag. Straks wen ik er nog aan.
"Waarom niet? Nu wil ik je er nog mee verwennen. Ten slotte mag ik je niet zomaar meer iets voor je kopen," zegt hij verontwaardigt en komt hij terug naar het bed.
Gelijk zie ik dat hij 'Maid in Manhattan' opgezet heeft. "Omdat het straks voor mij afkicken wordt als je op tour bent want dan kun je me niet op een zondag wakker maken met ontbijt op bed..."
"Juist daarom doe ik het nu nog." Hij laat me niet uitpraten, trekt zijn ochtendjas uit en komt hij naast me in bed liggen. Vervolgens zet hij het dienblad op zijn schoot.
Hoofdschuddend geef ik hem een kus op zijn wang. "Het feit dat je er bent, is al meer dan genoeg voor me." Ergens begrijp ik het wel. Straks kan ik mee naar zuid Amerika maar niet voor de rest van de tour en dan moet ik hem missen.
"Weet ik ook wel," geeft hij dan schoorvoetend toe. "Maar ik vind je reactie altijd zo leuk. De glinstering die je in je ogen hebt, de kuiltjes in je wangen als je lacht. Of zoals nu, wanneer ik je aan het blozen krijgt want je wangen kleuren dan lichtrood."
Nu verberg ik mijn gezicht op zijn schouder. "Hou je nou op charmeur, geef me liever mijn koffie."
"Nou, vooruit dan," lacht Harry en geeft hij me eerst een kus op mijn kruin. "Hier."

"Ah nee, niet weer," kreunt Harry.
Net wat op het moment is dat ik hem met een bom bombardeer en gauw over de finishlijn gaat. "Ik heb gewoon mazzel." Ik haal mijn schouders op.
Alsof hij het er niet mee eens is, begint hij me te kietelen. "Kunnen we niet een ander spelletje doen. Hier ben ik duidelijk slecht in."
Tegelijk gier ik het uit van het lachen. Echt, het is een zwakke plek om me zo te kietelen. "Genade, heb medelij..."
"Medelijden met jou, ik dacht het niet. Voor de derde keer op een rij win jij het met Mario Kart," onderbreekt hij me zonder te stoppen met kietelen.
Waardoor ik onder hem lig te kronkelen om weg te komen maar op dit soort momenten is hij duidelijk sterker dan mij. O shit, nee. Door al het lachen, heeft het een soort negatief effect op mijn blaas. "Harry, stoppen, nu," weet ik uit te brengen.
Gelukkig op een toon dat hij ook echt meteen stopt. "Wat is er," wilt hij weten.
"Een ongelukje, ik ben zo terug." Ik ben nog niet uitgepraat of hij komt niet bij van het lachen.
Zodanig dat hij van de bank valt. Ten minste, dat denk ik gezien er een zachte bonk te horen is, maar ik ga snel naar boven. Om in mijn inloopkast een schone slip te pakken en vlucht ik snel de badkamer in. Nu wel met de deur op slot.
Slechts een minuut later hoor ik geklop op de deur. "Gaat het wel? Dat was niet mijn bedoeling, dat snap je toch wel, Gina."
"Ik weet het wel," zucht ik en trek ik een schone slip aan.

Harry vindt het dan wel lachwekkend maar toch biedt hij zijn excuus aan door op een pizza te trakteren. Waar ik nu van geniet en staat er tegelijk een actiefilm op.
"Echt, schat, ik kan je niet beloven dat het niet nog een keer gebeurd," glimlacht hij wat met een onschuldig blik in zijn groene ogen.
Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar hem maar dat vind hij blijkbaar niet genoeg, want nu trekt hij mij op schoot. "Wat beloof je dan wel en wat niet?"
Bedenkelijk kijkt hij kort omhoog. "Ik beloof je dat ik je nog wel eens kietel, maar ik hoop niet dat ik je dan weer een ongelukje bezorg. Hoe klinkt dat?"
"Dat klinkt beter," glimlach ik nu en geef ik hem een kus. "Wat ga jij doen van de week? Ik zie je zelf woensdag pas weer." Ik ga weer naast hem zitten en pak de laatste pizzapunt.
Harry humt even wat, en neemt hij een hap van mijn punt. "Geen idee," antwoordt hij. "Misschien wat drinken met Ed of met Nick."
Wat twee namen zijn, die ik nog niet ken. "Wie zijn dat?"
Iets wat ik net vraag terwijl hij een slok van zijn biertje neemt. "Hm, Ed Sheeran, hij is een goede vriend van me. Net als Nick Grimshaw..."
"Jij kent Nick Grimshaw?" Kijk, die naam zegt me wel weer wat.
Nu kijkt hij me verbaasd aan. "Nick ken je wel, hoe dan?"
Lachend haal ik mijn schouders op. "Alleen via de radio. Als ik op mijn werk ben, staat de zender op waar hij zijn ochtendprogramma heeft."
"Aha, op die manier."
Ik knik om zijn reactie. "Harry, zou je willen dat ik je muziek ken of niet?"
Direct begint hij zijn hoofd te schudden. "Mocht er een nummer toevallig langs komen op de radio, so be it. Maar anders, nee, ik vind het veel fijner dat je het juist niet kent..."
"Maar ik ga wel met je mee op tour." Ik ga met mijn benen aan weerskanten van hem zitten op zijn schoot. "Ik zou willen dat ik wel iets van je muziek kent."
Bijna alsof hij begrijpt dat hij het gaat verliezen, zucht hij. "Goed, ik neem de albums wel mee op woensdag. Als je het echt wilt weten, we zijn met What makes you beautiful echt populair geworden, maar iedereen kende ons toen al door het programma X Factor," begint hij uit te leggen. "Luister de muziek als ik er niet ben. Ik hoop ook dat je beeld over mij dan niet verandert..."
"Waarom zou dat veranderen? Je bent lief, aardig, zorgzaam, beschermend en een romantische vent. Mijn vriend." Ik zie zelfs een blos op zijn wangen. "O ja, en soms wat onhandig, maar dat hoort bij je, lieverd." Ik sla mijn armen om hem heen voor een knuffel. "Je bent de mijne, en ik de jouwe," fluister ik in zijn oor.
Hij knuffelt me nu stevig terug. "Als je dat maar niet vergeet, schat."