Schrijver van eigen bodem • Interview met Arwen Mannens

Arwen Mannens is een dertigjarige ambtenaar uit Antwerpen. Ze heeft een zoontje van vijf jaar oud waarmee ze zoveel mogelijk vrije tijd doorbrengt. Voor de rest heeft ze twee grote passies; tekenen en schrijven. Als kind heeft ze zich altijd een beetje een buitenbeentje gevoeld, maar tijdens beurzen voelt ze zich helemaal thuiskomen bij de Zilverbronstand.

Het tweede deel van De laatste strijd zal in de eerste week van maart uitkomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Rheya is het vervolg op Illiyana. Hoewel ze elkaar dus logischerwijze opvolgen, loopt het eerste deel van Rheya eigenlijk gelijktijdig met het verhaal van Illiyana. Hoewel Rheya's verhaal in de eerste instantie los staat van dat van Illiyana, vloeien ze gaandeweg mooi in elkaar over.

Rheya zelf is een meisje van nieuwsgierige aard, dat door toeval in het oude Koninklijke paleis van Liourain terechtkomt. Tijdens dit bezoek wordt ze geconfronteerd met een stem die haar in een onbekende taal aanspreekt. Pas als de broer van haar voogdes haar inlicht over de directe gevolgen van haar bezoek aan het paleis, beseft ze dat haar leven nooit meer hetzelfde zal zijn.

Waar Illiyana in deel 1 op zoek moest gaan naar haar ware identiteit, wordt Rheya in deel 2 geconfronteerd met een harde realiteit. Illiyana en Rheya zullen ontdekken dat ze veel met elkaar gemeen hebben. Hoe ze daarmee omgaan kunnen jullie in het boek lezen.

In veel fantasy-boeken staat een strijd tussen twee (of meerdere) partijen centraal. Heb je geprobeerd om hier een originele draai aan te geven?
De echte strijd is pas voor het derde deel van de reeks, dat in 2017 uitgebracht wordt. Dat deel ben ik nog aan het schrijven en ik ben nog maar recent van plot gewisseld. Momenteel heb ik iets in mijn hoofd, maar wie zal zeggen of dat het definitieve einde zal worden?

Ik heb de eerste twee delen eigenlijk veertien jaar geleden geschreven. Op dat ogenblik had ik enkel Tolkiens werk gelezen in het fantastische genre. Om eerlijk te zijn was ik toen niet echt bezig met origineel zijn en had ik helemaal geen einde voorzien. Het is pas sinds oktober 2014 dat ik besef hoe belangrijk het zal zijn om het verhaal toch iets anders te laten eindigen dan alle andere.

De titels van jouw boeken zijn prachtige namen. Hoe heb je deze verzonnen?
Illiyana was de naam geweest van mijn kindje als het een meisje was geweest. Ik wilde een originele naam die ook mooi afgekort kon worden. Met Illi en Yana vond ik dit een perfecte optie. Illiyana was daarenboven uniek in Vlaanderen. Iliana is trouwens een Duitse naam die "helder" betekent.

Het derde deel zal Thorian en Kristan heten. Net als bij Illiyana kan je hen opsplitsen in Kris en Stan en Thor en Ian. Kristan is de naam van mijn zoontje en betekent in het Grieks "aangewezene door God".

Thorian is de naam van het zoontje van een vriendin. Tot twee maanden terug heette Thorian trouwens nog gewoon Thorben in de reeks. Ik had oorspronkelijk de naam Thorben in mijn hoofd toen ik zwanger was, maar net zoals voor het boek nu, werd hij ook toen vervangen. Thorian paste gewoon beter bij Kristan.
Rheya is een buitenbeentje. Ik ben op een dag wakker geworden met die naam in het hoofd, denk ik. Ik heb haar naar aanleiding van jullie vraag op Google opgezocht en kwam bij de Griekse godin Rheia. Dit is de moeder van enkele goden zoals Poseidon, Hades, Zeus en Hera. Als kind was ik verzot op Griekse en Romeinse mythologie, mogelijk zat hij daarom in mijn onderbewustzijn...

Hoe zijn jouw hoofdpersonen tot stand gekomen? Zijn ze gedeeltelijk op bekenden gebaseerd of juist niet?
Illiyana's verhaal is eigenlijk ontstaan vanuit mijn eigen dagboek. Misschien daarom dat het eerste deel wat uitgebreider is dan nodig was. Het was pas nadat ik besloot om er enkele elementen uit de fantasy in te verwerken, dat het echt uit de hand liep. Het verhaal kreeg een heel andere wending en opeens kon ik ermee doen wat ik wilde. Nog grappiger is dat de personages ook gewoon deden waar ze zin in hadden. Want je mag als schrijver nog zo mooi uitgestippeld hebben hoe je het verhaal wilt laten lopen, soms ga je zo in je verhaal op dat je personages ook echt zélf lijken te handelen/redeneren.

In het verhaal van Illiyana herken ik zelf dus wel veel vrienden van me. Seppe is onder andere gebaseerd op mijn beste vriend Steven, Hannelore op Kamie, Lotte op Dorien... Maar alle personages die buiten Imbrië staan zijn volledig verzonnen.

Wat is jouw grootste obstakel tijdens het schrijven? Hoe ga je hiermee om?
Ik kan mij zeer slecht concentreren op iets. Daarbij komt dat ik mijn eigen grootste criticus ben. Ik kan maar tien minuten onafgebroken schrijven en moet vaak herlezen wat ik eerder geschreven heb. Als ik dat dan doe, begin ik ook onmiddellijk dingen te veranderen omdat ik nooit tevreden ben over mijn eigen werk. Je begrijpt wel dat je dan niet snel vordert.

Heb jij altijd al schrijver willen worden? Wat vind je zo leuk aan het schrijven van boeken?
Ik heb nooit anders gedaan dan verhalen verzinnen. Mijn juf uit de kleuterklas zei ooit tegen mijn moeder dat kindjes aan mijn lippen hingen als ik begon te vertellen.
Als klein kind liep ik al door de boekenwinkel, met mijn vingers over de ruggen glijdend, en fantaseerde ik erover dat ik op een dag mijn eigen naam zou tegenkomen. Ik had nooit gedacht dat het mij ook ooit echt zou overkomen.

Toen ik elf jaar was had ik mijn eerste "boek" van 128 A4'tjes klaar. Een boek over een tweeling die gescheiden was opgegroeid, elkaar was tegenkomen, en van leven verwisselde.
Als opdracht bij een boekbespreking op school nam ik vaak "herschrijf het einde" of "verzin een nieuw personage en verwerk het in het verhaal". Zo speelde ik het klaar om bonuspunten te verdienen omdat ik vaak zeer uitgebreide werkjes inleverde.

Schrijven is voor mij een vorm van therapie. In eerste instantie schrijf ik dan ook voor mezelf. Ik heb een gejaagde geest. Mijn gedachten staan nooit stil. Je kunt het vergelijken met iemand die midden op de snelweg staat en wagens tegen de 130km/u rondom zich ziet/hoort rijden. Als ik schrijf kan ik mijn hoofd leegmaken.

Tot slot zijn wij erg benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Wat zou jij de jonge schrijvers van Quizlet op het hart willen drukken?
Hoe leuk het idee ook is om een boek in de winkel te krijgen; laat dat je doel niet zijn. Schrijven moet je in de eerste plaats voor jezelf doen. Omdat jij het leuk vindt en omdat jij een bepaald verhaal tot leven ziet komen in jouw fantasie. Het doet er niet toe wat anderen van jouw verhaal denken. Want hoe cliché het ook klinkt; elk verhaal is een stukje van je ziel. Het laat zien waarmee jouw hoofd bezig is en hoe jij tegen bepaalde thema's/situaties aankijkt. Zoiets is nooit banaal.
Pas als je verhaal klaar is, kan je overwegen het naar een uitgeverij op te sturen. Durf dat dan ook te doen.
En welk antwoord zij ook geven... Niemand heeft het recht om te zeggen dat jouw verhaal slecht is. Geen enkel verhaal is slecht. Vergeet dat niet. Als een verhaal afgewezen wordt heeft dit een reden, durf die ook te vragen en durf uit de feedback te leren. Als de feedback terecht is, durf het dan aan om aan je verhaal te sleutelen en het opnieuw te proberen.