015

Ik herken die stem uit duizenden. Het is Marcel. Opgelucht draai ik me om.
'Marcel, ik heet Her-me-lien', zeg ik zuchtend.
'Sorry', zegt hij schuldig. 'Ik wou alleen zeggen dat professor Anderling je zocht'.
Ik glimlachte.
'Dankje Marcel, hopelijk duurt het niet lang want ik moet zo- hé, heb je zin om mee te gaan?'
Marcel kijkt me verbaasd aan.
'Waarheen?'
'De Zwerkbal wedstrijd', zeg ik lachend. 'Wil je zo meteen mee?'
'Ja!' roept hij. 'O, sorry'.
Ik begin hardop te lachen.
'Maakt niet uit. Als ik nog niet voor de wedstrijd terug ben, zie ik jullie na de wedstrijd , oke?'
Parvati knikt en snel volgt Marcel haar voorbeeld.
'Tot zo', zeg ik.
Ik zwaai snel en ren dan naar Professor Anderlings kantoor. Ik kom even op adem als ik er ben, maar klop dan aan.
'Binnen'.
Ik duw tegen de deur, en val bijna de kamer binnen.
'Aaaah, juffrouw Griffel', zegt ze. 'Kom binnen, kom binnen'.
Zenuwachtig ga ik op de stoel voor haar bureau zitten. Ik schuif ongerust met mijn voeten heen en weer.
'Dus, Juffrouw Griffel', begint professor Anderling. 'Hem je ooit gehoord van het ETT?'
Mijn mond zakt open.
'Bedoelt u het EerstejaarsToverschoolToernooi?'
'Exact', zegt ze. 'En je zet het misschien al aankomen, maar ik, ik bedoel, Zweinstein, wil dat jij voor ons mee doet'.
Vanaf dat moment dacht ik dat alles een droom was. Vanaf dat ik was uitgenodigd voor Zweinstein, had ik alle informatie erover op gezocht. Uiteindelijk was ik bij het ETT aangekomen. Vanaf dat moment had ik gedroomd om er aan mee te doen en nu mocht het gewoon!
'Dus?' vraagt Professor Anderling. 'Ga je akkoord?'
Ik spring op.
'NATUURLIJK! O MIJN MERLIJN! MIJN DROOM IS GEWOON UITGEKOMEN', het maakte me niks meer uit dat professor Anderling eigenlijk gewoon een leraar was, want ik vloog haar om de nek.
Meteen liet ik los.
'Sorry', zei ik snel. 'Ik ben gewoon enthousiast..'.
Professor Anderling glimlachte waterig.