2

Mijn voeten waren slap en ik had het gevoel dat ik meteen moest gaan zitten. Ik liep de grote zaal binnen en plofte aan een tafel: ik had geen idee welke. Tot mijn grote walging zag ik dat ik naast een Zwadderich zat: Draco Malfoy. Hij keek me verbaast aan.
'Wat moet je, Potter?' siste hij nijdig.
Hij zat moederziel alleen en iedereen was van hem weg geschoven, Korzel en Kwast waren er niet.
'Toast', antwoordde ik kalm en ik pakte een stukje toast.
Heel even dacht ik dat Malfoy lachte, maar dat verdween meteen en hij staarde weer nijdig voor zich uit. Met de toast nog in mij hand liep ik weer weg, beseffend dat ik te laat was voor gedaanteverwisseling. Ik klopte op de deur van het lokaal.
'Binnen', zei Anderling en ik opende de deur.
'Potter, waar kom jij vandaan?' vroeg ze lichtelijk geïrriteerd.
'Buiten', fluisterde ik terwijl ik de toast achter mijn rug hield.
Anderling knikte en ik ging snel zitten. Hermione keek me waarschuwend aan.

Na gedaanteverwisseling gingen ik en Ron naar waarzeggerij en ging Hermione naar voorspelend rekenen. Daarna hadden we vrij en ging Hermione naar oude runen. De toast zat nog steeds in mijn tas. Ron en ik plofte naast Dean neer in de grote zaal en Ron begon meteen op te scheppen. Ik at niks omdat ik me misselijk voelde.
'Harry, wanneer is de team selectie van Gryffendor?' vroeg Ron.
Ik haalde mijn schouders op. Gek genoeg ergerde ik me aan Ron.
'Ik ga', zei ik en terwijl
Ik weg liep voelde ik dat Ron me verbaast na keek. Ik zocht een leeg lokaal en plofte daar uitgeput op een stoel neer. Ik wist niet hoe het kwam. Het voelde niet meer vertrouwd om met Ron en Hermione te praten, alsof ik ze pas een dag ken ofzo. Plotseling ging de deur open en verscheen in de deur opening Malfoy.
'Wat is er?' vroeg ik.
'Ik kom onze toast terug halen', zei hij.
Ik rommelde in mijn tas en haalde er twee stukken gebroken toast uit, die ik naar hem toe gooide.
'Bedankt', zei hij.
'Geen dank'.
Malfoy zuchtte en liep daarna weg. Ergens had ik medelijden met hem, en ik weet dat ik dat eigenlijk niet mocht. Malfoy was mijn gezworen aartsvijand geweest al vanaf de eerste schooldag, en alleen omdat plotseling iedereen uit zijn afdeling hem niet meer mocht, betekende niet dat ik meteen medelijden met hem hoefde te hebben. Maar toch had ik het. Waarschijnlijk omdat ik me een tijdje zelf ook zo heb gevoeld en weet dat het niet fijn is. Ik keek op de klok in het lokaal, over 10 minuten zou verzorging van Fabeldieren beginnen. Ik besloot alvast te gaan. Ik strompelde het lokaal uit. Tegen de muur stond nog steeds Malfoy, die een appel aan het eten was. Zijn haar hing voor zijn gezicht zodat je zijn ogen niet kon zien. Ik grinnikte in mezelf omdat hij heet niet doorhad dat ik naast hem stond. Zo stil mogelijk liep ik de trap af, op naar Hagrids huisje.