Hoofdstuk 1

"Hey Evlyn! Hebbie al eens gehoord van scheerapparaten? Die hebben 5 mesjes in plaats van 1! Veel handiger om je polsen mee open te snijden dan met een keuken mes!" Jezus! Denk ik, ze houden ook nooit eens op hé?! was Cato er maar. Normaal Kon ik troost vinden door naar hem te staren. Natuurlijk wel vermomd! Als wolf.
Hij is een week geleden. Hij is ontvoerd. Ik durfde het nog niet tegen mijn ouders te zeggen maar vandaag ga ik het doen!
Ik liep langs een villa. Niet zomaar een villa maar dé villa. Ze zeggen dat er heel veel mensen in verdwijnen. Cato is er ook in verdwenen. Ik zag hem naar binnen gaan.......

Eenmaal thuis:
"Maaaaaaaaaaaam! Ik moet wat vertelllen!!" "Jaja! Ik kom al!" Hoorde ik mijn moeder zeggen. Mijn vader was nog op het werk. " Wat is er Evlyn?" "Nou........." Begon ik. "kom op Evlyn niet zo treuzelen ik heb niet de hele dag de tijd!" "Eriseenjongenverdwenenuitmijnklashijisindevillaverdwenen!" Zei ik "Evlyn praat even normaal zo versta ik er niks van!" "Er is een jongen uit mijn klas die Cato heet verdwenen" begon ik "hij is de villa in gegaan maar kon er niet meer uit" "jij beschermt me wel ertegen toch? De ouders van Cato waren hartstikke verdrietig" "DOE NORMAAL DOM WICHT GA JE HUISWERK MAKEN!" schreeuwde mijn moeder. Hé? Wat heb ik verkeerd gezegd dacht ik. Ik hoorde mijn vader binnenkomen. "Hé Anton moet je horen!" Riep mijn moeder. Ik wou weten of mijn moeder over mijn verhaal zou vertellen dus sloop ik geruisloos de trap af naar de woonkamer en luisterden mijn ouders af. "moet je horen wat Evlyn zei tegen mij!" Zei mijn moeder "wat? Dan?" Zei pap "ze zei: Er is een jonge. Verdwenen in de villa. Je beschermt me toch wel hé? De ouders van de verdwenen jongen waren helemaal overstuur" "serieus? Zei ze dat echt?" "ja dat domme wicht toch! Als zei in dat huis verdwenen zou zijn was ik die villa dankbaar! Dan ben ik eindelijk van haar af!" En ze lachte allebei.
Huilend liep ik terug de trap op...........