De telefoon

Ik denk geen seconde na en ren naar Katy. Hijgend kom ik naar haar toe. ,,K-k-katy pff k-o-om.'' Ik pak haar arm en ren hijgend naar het hekje met de lint. Buitenadem kruip ik onder het hekje. Ik ben er bijna. Dan voel ik een hand die aan me shirt trekt. ,,Gek wat doe je! Je gaat toch niet nu! Het is veel te gevaarlijk! We moeten het tegen mama zeggen!'' Ik trek me zelf weer terug en kijk naar haar. Ze kijkt me aan en ik zie langzaam een traan over haar wang rollen. Ze helpt me opstaan. We rennen naar de deur. Het duurt niet heel lang en mama staat er. Als ze Katy ziet, ziet ze dat er iets aan de hand is. ,,Wat is er gebeurt, liefje'' We vertellen wat er is gebeurt. We zijn pas op de helft van het verhaal en mama pakt al de telefoon:,, Hallo met mevrouw Dreams...Ja mijn kind ze ze is vermist.'' Ze praten nog even door. Mama's stem klik verdrietig. Je kunt haar gezicht niet zien. Het duurt iets van 5 minuten. Ze draait zich om. Haar gezicht is best rood en haar wangen zijn nat. In haar ooghoeken glinsteren nog tranen. Ze kijkt ons verdrietig en wanhopig aan. Ze pakt onze handen beet en fluistert:,, Alles komt goed.''