Bungeejumpen

~Amy~
'Aaaaaah!'
Met een hoop gegil stortten we onszelf in de afgrond. Een paar meter boven de zee bleven we bungelen.
Ik liep nog steeds te gillen. 'Jennifer! Als we dit overleven...' riep ik, 'dan doe ik je wat!'
Nora, die aan de andere kant van mijn zusje heen en weer bungelde, kraaide als een klein kind dat ontzettend veel plezier heeft. Toen Nora en ik nog niet zo lang beste vriendinnen waren schaamde ik me best wel vaak voor haar uitgelaten en enthousiaste gedrag, maar ik was er na eenentwintig jaar vriendschap wel aan gewend geraakt.
Ik hoorde een paar mensen aan de kant roepen en joelen. Ik keek in de richting waarvan het gejoel vandaan kwam. Door het geschommel aan het touw (en het feit dat ik ondersteboven boven de zee hing!), duurde het even voordat ik zag wie daar zo overenthousiast aan het joelen waren; het groepje jongens waar Jennifer naar had gezwaaid en ik zo nijdig opzij had geduwd.
Ik rolde met mijn ogen. Tot mijn ergernis had Jennifer het ook in de gaten gekregen. 'Ze zagen ons springen!' riep ze verrukt uit.
Ik reageerde er niet op. In plaats daarvan richtte ik mijn blik op de golven een paar meter onder ons. Ik moest toch echt aan Nora en Jennifer toegeven dat het super stoer was wat we hadden gedaan.
Nora vond dat nogal zwakjes uitgedrukt. 'Dat was vet kicken!' riep ze. 'Whoehoe! Jeah!'
Of ik nou wilde of niet, ik moest even lachen.
Ik hoorde de jongens nog steeds joelen, fluiten en roepen. Het waren er een stuk of zeven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet zo erg als Jennifer naar iemand zwaait of zo, maar wel als ze daarmee de aandacht trekt van jongens. Ik wil haar zo graag voor alles in deze wereld beschermen. Niemand mag mijn kleine zusje pijn doen. Ik wil ook niet dat een jongen haar pijn doet, dáár kan ik haar niet voor beschermen. Daarom wilde ik ook niet dat ze ging bungejumpen. Het frustreerde me gewoon zo dat Jennifer nou ook een volwassen vrouw is en haar eigen keuzes maakt. Ik kan haar niet meer tegenhouden om iets te gaan doen wat gevaarlijk is en ik haar eigenlijk voor wil beschermen, zoals bungejumpen.
Een meeuw die naar beneden poepte en nét mijn hoofd miste bracht me weer terug in het nu, waar ik boven de zee bungelde.

Een halfuurtje later liepen we weer naar beneden, de trap af, alle drie met een grote lach op ons gezicht.
Tot mijn ergernis stond het groepje jongens er nog steeds. Eentje met blonde warrige haren en groene ogen kwam op ons aflopen.
Ik zuchtte. O nee.