Idontwannabeyourfriend;TEN.

JUSTIN POINT OF VIEUW

ze haat me echt..zucht ik, als ik me op mijn bed laat vallen,ik denk een tijdje na over vanalles, vooral over amber als er iemand op mijn deur klopt 'ja kom maar binnen' roep ik een beetje geiiriteerd' het is amber.. 'wat?, kom je weer bot tegen me doen, ik heb er nu echt geen zin in' ze zegt niets maar gaat naast me zitten op mij bed.'kijk ik.. ' begin ik 'sst, zeg maar niks justin' ik zwijg.'ik weet dat ik bot deed justin.. maar weetje hoeveel pijn je me hebt gedaan?' ik zie een traan over haar wang rollen, 'het spijt me echt amber' ze glimlacht zwak 'dat weet ik justin' ik zucht opgelucht. ' maar.. ik kan je nog niet vergeven, dat komt mischien nog wel maar nu nog even niet, ik weet dat we straks weer naar school moeten en ik wil gewoon dat we normaal kunnen doen tegen elkaar oke?' ze kijkt me aan 'ja, dat zou ik fijn vinden, ik had gehoopt dat je me had vergeven, maar ik ben al blij met het feit dat we normaal tegen alkaar kunnen doen' ze staat op 'ik ga slapen, weltrusten..' 'weltrusten amber' ik zucht het is niet veel maar er is een begin, een opening naar een nieuwe start.. mischien, heel mischien komen we ooit weer samen.