Chapter 26

Lexi pov.

Ik was zo snel mogelijk weggelopen van Xavier, ik had het heel erg druk... Ik wou weer gaan trainen. Ja ik weet het ik train teveel, maar ik wil Laurel niet teleur stellen. Ik was naar een dichtbij zijnde voetbalveldje gelopen en begon met een bal, die ik al de hele tijd bij me had in het goal te schieten. 'Lex, mag ik misschien mee trainen?' hoor ik opeens een maar al te bekende stem vragen, Xavier. 'Ehm ja hoor' glimlachte ik en schoot de bal naar Xavier. 'En, hoe vind jij het dat we in de finale zitten?' begon Xavier een gesprek aan. 'Ik vind het echt hartstikke leuk, ik doe het vooral voor Laurel, nu ze ook niet meer kan voetballen deze finale' zei ik blij. 'Dat is ook wel erg jammer ja.' zuchtte Xavier. 'Maar hoe vindt jij het?' vroeg ik nu aan Xavier. 'Tja, het is wel leuk, ik doe het vooral voor Jordan die nu ook een blessure heeft en heel hard aan het trainen is om volgend jaar hopelijk weer mee te doen.' legde hij uit. 'Lexi, Xavier'!' hoorde ik opeens Axel schreeuwen. snel draaide ik me verbaasd om en zag daar Hurley, Axel, Austin en Scotty staan. 'Je gaat toch niet trainen zonder ons erbij?' grijnsde Axel waardoor ik moest grinnikten en ik schoot de bal naar Axel. 'Tja wie weet' lachte ik

Xavier pov
'Damn alweer niet gelukt' mompelde ik en zette een neppe lach op en begon mee te voetballen. Hopelijk is het de volgende keer beter.





Hopelijk vinden jullie het wat ik wist echt niet wat ik moest schrijven dus tja.