Hoofdstuk 3.1

De volgende ochtend had Simon in het kleine, rommelige boekenwinkeltje van het dorp direct alle delen van de Harry Potter-serie gehaald. Het kostte hem ponden, een geldeenheid waar hij nog niet helemaal bekend mee was, maar hij had zich weten te redden zonder dat hij opviel. Eenmaal terug in zijn appartement sloeg hij direct het eerste boek open en begon hij te lezen. Hoewel het onderwerp hem niet echt interesseerde - er waren zoveel boeken geschreven over een dreuteljongen die tovenaar bleek te zijn dat het inmiddels cliché was - wist de schrijfstijl hem wel te grijpen en na een paar uur had hij het eerste deel al uit.
Nu hij het verhaal gelezen had, besefte hij plotseling hoe groot het probleem was. Rowling had werkelijk alles weten te uitpluizen over hun wereld. Het klopte allemaal en ze wist het zo over te brengen, dat het werkelijk gebeurd kon zijn. Dreuzels zouden dat ook kunnen geloven...
Hij haalde een broodje bij de bakker en begon daarna te lezen in het tweede deel. Hij was halverwege toen het tijd was voor het avondeten en 's avonds had hij het boek uitgelezen.
De dagen die volgden, benuttigde hij ook om zich meer in Harry Potter te verdiepen. Het was hem verteld dat hij op het internet kon kijken als hij ergens meer informatie over wilde; hij had weliswaar een cursus gekregen, maar was de helft alweer vergeten en daarom kocht hij ook nog een boek dat over internet ging.
Het was rustiger dan hij verwacht had op de openingsdag van de Kameleon. Hij stond zelf achter de bar en hielp met de afwas of schonk mensen een glas bier of frisdrank in, omdat dat simpele klussen waren die hij zichzelf nog toe vertrouwde.
Het bleef wel steeds doorlopen en pas aan het eind van de avond werd het langzaam maar zeker wat rustiger. Het was al rond middernacht toen er nog maar een select groepje mannen aan de bar bier zaten te drinken. De keuken was al gesloten, de koks waren naar huis en Simon had ook al twee serveersters laten gaan, waardoor hij nu zelf samen met Brooke achter de bar stond en er nog twee meisjes in de bediening stonden om de tafeltjes schoon te poetsen.
Hij had de hele avond gepopeld om Brooke te vertellen dat hij Harry Potter gelezen had, maar ze schonk hem totaal geen aandacht en was in gesprek geraakt met de vier mannen die zich nog aan de bar bevonden. Ze waren rond middelbare leeftijd, hadden een slokje te veel op en waren zeer geïnteresseerd in Brooke. Tot zijn ergernis had Brooke ook interesse in de mannen, die toch veel te oud voor haar waren.
Hij luisterde ongeïnteresseerd mee met hun gesprek en zag zijn kans schoon toen 'voetbal' - een dreuzelsport - het gespreksonderwerp werd en Brooke haar interesse verloor.
'Nou, baas,' zei ze. Ze grijnsde naar hem en vulde voor hem een glas bier. 'Dat was een goede avond! Daar mag je er ook wel één op drinken.'
'Ik drink niet,' zei Simon, die vriendelijk glimlachte. Ze trok een gezicht, maar voor ze er iets over kon zeggen, zei hij: 'Ik heb de Harry Potter-boeken gelezen. Je klonk zo enthousiast, dus heb ik ze ook allemaal maar uitgelezen.'
Haar ogen werden groot. 'Dat meen je niet. Alle zeven?!' Haar mondhoeken krulden omhoog en nam zelf een slok bier voordat ze het glas neerzette. 'Nou, ik denk dat je dan ook bent gepakt door het zogenaamde Zweinstein-virus, als je zeven boeken in een week hebt gelezen.'
Hij zei maar niet dat hij weinig beters te doen had omdat dat wel heel erg zielig zou klinken. Een grijns kon hij niet onderdrukken: het deed hem goed dat hij haar had doen verbazen, want ze leek hem niet het type dat zich vaak ergens over verbaasde.