14

In de tijd dat Kili en Gandalf bij Ethir waren verbrak Thorin de stilte aan tafel. 'Ze was erg moedig,' gaf hij langzaam toe. 'Toen ze die trollen afleidde.. En toen ze die ork neerschoot.' Hij beet verwoed op zijn onderlip.
Bilbo keek verbaasd op van zijn lege bord, waar hij ook nog niks op had gelegd. Hij had niet verwacht dit te horen van de dwergenprins. De wonderen waren de wereld nog niet uit. Ethirs dood leek in iedereen iets los te hebben gemaakt.
'Net zo sterk als elk van ons, met een groot doorzettingsvermogen.' sprak ook Bofur vlak na Thorin. 'Ik had nooit zo gemeen tegen haar mogen zijn.'
Schuldgevoelens kwamen naar boven. Sommige dwergen begonnen ook langzaam te praten.
'Ze was nog zo jong..' mompelde Fili. 'Ik weet niet eens haar leeftijd.. Ik had haar graag willen leren kennen.'
Dwalin knikte een beetje terneergeslagen. 'Ik ook.'
Er volgde een korte stilte. Iedereen keek weer naar hun bord, behalve Bilbo. Hij verbaasde zich erover dat iedereen opeens was gaan praten, en ook weer net zo snel stil was. 'We zouden met zijn alle afscheid moeten nemen,' opperde de hobbit.
Een voor een knikten de dwergen. Sommigen stonden al op, en anderen wachtten nog even af tot ze de rest volgden. Bilbo was al opgestaan, maar wachtte even tot de rest hem voorging. Hij voelde er niet echt iets voor om de leiding te nemen. Dat was meer Thorins ding. De grote dwerg liep ook al erg snel vooraan, met Dwalin aan zijn zijde.

Even later liep de hele stoet door de gangen, aan elven vragend waar ze Ethir konden vinden. Het leek haast een speurtocht. Uiteindelijk besloot een van de elven maar om met ze mee te lopen. De dwergen waren helemaal verkeerd gelopen, en waren ergens aan de andere kant van het rijk terecht gekomen.
Bilbo volgde de rest met een zwakke glimlach. De dwergen die steeds dachten dat ze er bijna waren, en dan vervolgens nog verder naar de verkeerde kant liepen. Toch kon hij er niet echt van genieten. Ethir was een van de weinige die echt in hem geloofd had, en hij vond het jammer dat ze al zo vroeg het loodje had gelegd. Het verdriet was nog te vers om nu weer vrolijk rond te huppelen, alsof er niks aan de hand was.
Balin kwam naast de hobbit lopen. 'Gaat het jongen?' Bilbo knikte naar de dwerg toen hij door had dat zijn ogen een beetje doelloos de ruimte in staarde. Het ging wel, maar hij vroeg zich een ding af.
'Balin, mag ik je iets vragen?' De kleine, beetje bolle dwerg knikte. 'Nu ze dood is.. Waar gaat ze naartoe?'
Balin dacht even diep na en keek de hobbit toen aan. 'Dat.. weet ik niet,' gaf hij toe. 'Ik denk dat de dood voorbij onze kennis gaat.'
Bilbo gaf een klein knikje af, en liep de verdere weg stil achter de rest van de groep aan.

De deur van Ethir ging open. Blijkbaar had Elrond ze gehoord -hoe kan het ook anders- en besloot ze binnen te laten.
Het eerste wat de dwergen zagen was Kili die zijn handen had gevouwen om die van Ethir, en zijn hoofd er tegenaan hielt. Gandalf was naast hem neergehurkt en keek naar het bleke gezicht van het meisje, en Keano stond aan de andere kant. Ze keken ze verbaasd om naar de groep. Kili's ogen waren helemaal rood van de tranen die hij had gelaten.
'We.. willen graag afscheid nemen,' mompelde Thorin. De dwergen keken een beetje ongemakkelijk toe.
'Kom binnen,' zei heer Elrond.
Met kleine stappen liepen de dwergen en Bilbo een voor een de kamer in. Fili had zich al door de groep gedrongen, en liep meteen na Thorin naar binnen.
Hij haastte zich naar Ethir en zijn broertje. Meteen voelde de dwerg even aan het meisje haar arm. 'Ze is zo koud,' zei hij vol ongeloof. Fili wilde het duidelijk niet geloven. Het was te horen in zijn stem, maar ondanks dat hij het niet wilde, drong de waarheid toch tot hem door.
Ook Thorin liep op haar af, en ging aan de andere kant staan, waar haar paard ook al over haar lichaam waakte. Hij aaide het dier over zijn hals. Het paard was echter niet zo geïnteresseerd in het ruige figuur naast hem. Hij sabbelde ongestoord aan Ethirs arm. Dat de arm trilde was duidelijk te zien.
Voorzichtig duwde Thorin het hoofd van het dier aan de kant. Kleine trillingen van haar hand bleven toch nog voort komen. 'Haar hand trilt nog,' mompelde de dwergenprins.
Net als iedereen keek Bilbo hopend naar de arm. Het leek hem vreemd dat juist deze arm trilde, want deze was nog wel het meest toegetakeld. Een klein beetje hoop nestelde zich in zijn hart. 'Is er een kans?' vroeg hij en keek Elrond en Gandalf om de beurt aan. Toen beide mannen hun hoofd schudden wilde Bilbo er al op tegenin gaan, maar Elrond was hem voor.
'Het moet een zenuw zijn. Ze ademt al te lang niet meer om nog een kans te kunnen hebben.' Elrond zuchtte diep. 'Ik zou willen dat het anders was.'
'Misschien kan ze lang zonder adem,' hield Bilbo vol. 'Jullie weten niet wat ze is. Misschien is ze een soort dat heel lang zonder adem kan?'
'Bilbo,' zuchtte Gandalf. 'Als er ook maar een logische reden te bedenken was dat ze zou leven zou ik het graag willen geloven, maar alles wijst erop dat ze gestorven is. Het spijt me.'