Hoofdstuk 2.4

'Ben je een Harry Potter-fan?' vroeg Simon. Zijn interesse was gewekt
'Natuurlijk ben ik een Harry Potter-fan! Jij niet?'
Simon antwoordde niet direct en overwoog zijn opties. Hij kon zeggen dat hij vanzelfsprekend een Harry Potter-fan was. Dan zou ze er vast met hem over willen praten en dat zou of heel goed uitpakken, of hij zou finaal onderuit gaan. Hoewel hij vrijwel alles van de Jongen Die Bleef Leven wist en veel onderzoek naar hem gedaan had, had hij de boeken nog niet werkelijk gelezen en dat zou hem wel eens duur kunnen komen te staan.
Het was veiliger om te antwoorden dat hij het niet echt kende, omdat ze er dan over zou uitweiden en dan zou hij misschien wel informatie uit haar los kunnen peuteren. Daarom gaf hij als antwoord dat hij er wel van gehoord had, maar zich er nooit echt in verdiept had.
'Waarom niet?' Brooke fronste. 'Ik kan me een leven zonder Harry Potter echt niet voorstellen!'
Opnieuw wilde Simon zijn antwoord overdenken, maar haar dwingende blik liet blijken dat ze het vervelend vond dat hij overal zo lang over na moest denken. 'Het concept trekt mij niet,' flapte hij er daarom uit. Een antwoord naar waarheid - het concept van een jongen uit een dreuzelgezin dat tovenaar leerde zijn en uiteindelijk de wereld redde, was behoorlijk cliché - maar in deze situatie niet het meest gepaste antwoord. Brookes gezicht vertrok en plotseling leek haar interesse in hem nogal verdwenen te zijn.
'Nou, dat... kan,' zei ze, al was het overduidelijk dat ze het zich eigenlijk helemaal niet kon voorstellen. 'Nou, Simon, ik ga weer even verder socializen.' Ze knikte vriendelijk glimlachend naar achteren en stak haar hand op. 'Ik kijk er naar uit om met je te werken!'
Dat liep niet zoals hij gehoopt had. Haar interesse in hem was als sneeuw voor de zon verdwenen en hij begreep niet waarom. Omdat hij nu ook interesse in haar toonde? Omdat hij geen Harry Potter-fan was?
Zijn pogingen om nog een gesprekje met haar aan te knopen, werden steeds verpest omdat iemand anders hem dan weer aansprak en om toch nog een beetje een goede indruk achter te laten, kon hij ze niet direct afwimpelen. Uiteindelijk gaf hij het op en besloot hij de avond te gebruiken om zijn collega's te leren kennen. Hij kwam erachter dat Brooke niet de enige Harry Potter-fan was, al durfde hij er niet meer over door te vragen toen één van de koks - een jonge, magere man met een enorme overbite en twee kleine oogjes die bijna onzichtbaar waren achter zijn vierkante bril - hem vroeg of hij alle films ook gezien had en wat hij het mooiste deel vond. Hij besefte dat hij eerst tijd moest steken in het lezen van alle zeven boeken - en eventueel het kijken van de films, al wist hij nog niet hoe hij dat zou moeten doen - voordat hij er goed met hen over zou kunnen praten. Het zou meer tijd gaan kosten dan hij had verwacht.