9.

Ethir zat al half in de trol zijn muil toen Gandalf in het zicht kwam. Ze hoopte maar dat de tovenaar iets kon doen, voor ze doodgebeten zou worden. Ze lag op haar buik in de trollenmond. Wanhopig probeerde ze eruit te klauteren, maar zijn tanden kwamen gevaarlijk op haar af. Er kwam een kabaal los van de dwergen en Bilbo.
'Laat haar los, kwal!' riep zelfs Thorin. Nu zelfs Thorin voor haar riep kon ze gewoon niet in deze reuzen bek verdwijnen, hoewel ze wist niet zeker of ze het op eigen kracht zou halen, en wist ook niet of Gandalf op tijd iets voor haar kon betekenen.
Gelukkig kon de tovenaar dat wel. Hij klom op de grote rots, waar de zon achter scheen. 'De zonsopkomst zal jullie treffen,' moest de man nog even zeggen, voordat hij met zijn staf op de rots sloeg, die hij met gemak in tweeën brak. Het zonlicht scheen erdoorheen, en liet de trollen net op tijd verstenen.
De man was echt op het nippertje. Ethir voelde de versteende tanden al vervelend in haar schouderbladen porren. Als de tovenaar nog geen seconde later was geweest hadden de tanden haar doorgebeten. Ze was dus ook best verbaast dat ze nog leefde, en ging mee in het grote kabaal wat ontstaan was.
'Haal je voet uit mijn kruis!' hoorde ze Dwalin, een dwerg die aan de paal zat te brommen zeggen. Waarschijnlijk deelde hij niet dezelfde vreugde als Ethir.
'Ik leef nog!' riep het meisje blij. Ze gooide haar armen in de lucht, waarin haar ribben vooruit schoten, en botste met de stenen tanden. Hierdoor werd ze al erg gauw herinnert aan het feit dat ze vast zat in de trollenmond. 'Trouwens, kan iemand hier heel toevallig klimmen?' Paar dwergen keken haar lachend aan, waaronder ook Thorin. Wacht, Thorin en lachen? Dus dat ging dus toch samen? Na deze dag was ze er namelijk wel erg sterk van overtuigd dat niet iedereen kon lachen, waaronder Thorin dus.
Zodra de blonde dwerg overeind was gekomen, sprong natuurlijk eerst hij op haar af, nog steeds in zijn zak. 'Hang je goed?' vroeg hij haar, breed grijnzend.
'Ooh, prima. Er is prima uitzicht op hoppende konijntjes.' De lol was er meteen al af voor de dwerg. 'Sorry lieverd, maar je kun me echt niet de les lezen in zo'n ding. Dat moet je toch begrijpen.'
Kili kwam ondertussen ook aanlopen, die net uit de zak bevrijd was. 'Ja lieverd, dat lukt gewoon niet,' zei hij, waarna hij Fili losmaakte. Toen Kili even omhoog keek, waar de jonge vrouw een beetje uit de mond van het beest bungelde, floot hij grijnzend naar het meisje.
'Wat nou Kili? Vind je me er in deze positie dan zo aantrekkelijk uitzien?'
Fili volgde Kili's ogen, en schoot toen in de lach. 'Geniet er nog maar even van broertje, ik haal haar naar beneden.'
De ogen van de dwerg werden groot. 'Dat wil ik doen!'
'Jongens, waar hebben jullie het nou over? Waarom floot je Kili?' vroeg Ethir nieuwsgierig.
'Dan zul je snel moeten zijn,' riep Fili naar zijn broertje, haar negerend. Beiden pakte ze wat wapens en beklommen de trol.
'Jongens!' riep Ethir geïrriteerd. Waarom gaven ze niet gewoon antwoord?
'Ze keken naar je decolleté. Is nogal goed te zien als je bijna ondersteboven hangt weetje,' zei Dwalin, die inmiddels ook al van het vuur was gehaald.
Ethirs ogen werden groot, en snel deed ze haar handen voor de inkijk, die er dus was. 'Kili en Fili! Jullie vieze oversekste dwergen!' Ze hoorde de dwergen beide lachen. 'En haal me alsjeblieft uit dit ding! Dat ding is dan wel versteend, maar de geur niet.'

Een paar minuten later hadden de twee broers haar uit de trol gekregen door de tanden van het ding eruit te slaan met de bijl van Gloin. En daar zaten ze nu, bovenop de kop van het onding. Fili had het wel een goed idee gevonden om eerst nog even op de kop van het beest te zitten. ''Dan voel je de overwinning beter,'' beweerde de dwerg.
Het liefst was Ethir gewoon naar beneden geklommen, maar ze vertrouwde de twee dwergen niet meer in verband met de te lage hals van haar kleding. Ze wist ook eigenlijk niet waarom ze zulke kleding had meegenomen. Ohja, toch wel. Die had Elrond een keer voor haar meegenomen uit Mirkwood. Het was een geschenk van Thranduil, omdat ze liever in haar comfortabele kleding rondliep. De man vond dat comfortabel en gewaagd wel samen moest kunnen gaan. Ethir had op het moment van haar vertrek al deze kleding aan, waardoor ze die dus ook had meegenomen.
'Is het uitzicht een beetje mooi?' vroeg Kili haar grijnzend. Ze keek uit op de dwergen. Ze hadden de volle aandacht zo bovenop die trol. Ethir wilde eraan ontsnappen.
'Ik wil naar beneden,' mompelde ze wat geïrriteerd.
'Wat houd je tegen?' mengde Fili zich erin.
'Jullie gierige oogjes,' reageerde ze, waarna ze de twee een duw gaf.
Verontwaardigd wees Fili naar zijn broertje. 'Dat was hij, niet ik!'
Kili gaf zijn broer een tik op zijn hoofd. 'Houd je kop Fili,' mompelde hij, en kleurde langzaam rood. Blijkbaar had de herinnering aan zijn actie hem nu Ethir in de buurt was, toch wel in verlegenheid gebracht.
Het meisje glimlachte naar het rood gekleurde dwergje. 'Het maakt niet uit joh. Ik snap ook wel dat je gewoon zat te grappen met je broer.' Hierna keek ze de twee even doordringend aan. 'Maar ik behandel jullie en jullie lichamen ook met respect. Ik verwacht dat zelfde respect terug.' Braaf knikte de twee dwergen. Ze hadden het begrepen. Ze moesten eerlijk bekennen dat ze nooit echt veel in contact waren gekomen met vrouwen, beide niet. Het was nooit echt verder gekomen dan familie, of soms een knipoog of iets in die richting wanneer de twee weer aan het dollen waren. Ze hadden nog nooit echt gepraat met een vrouw zoals ze met Ethir deden, en hadden in al hun jaren nog nooit echt manieren in het bijzijn van een vrouw geleerd. Ze hadden geluk dat Ethir dit kon respecteren, en hun erin wilde corrigeren. Iedere man moest immers wel in staat zijn om zich als een heer te kunnen gedragen.