7.

Ethir hoorde Bilbo nog iets mompelen over dat kerkuil en sneeuwuil. Daarna vroeg de hobbit of het wel zo'n goed idee was en draaide zich om, maar kwam toen tot de conclusie dat ze 'm gepeerd hadden en besloot dan maar om op de trollen af te gaan.
'Ethir, haal de andere dwergen,' zei Fili toen Bilbo weg was, en ze weer met z'n drieën bij elkaar kwamen. Verbaast keek ze de dwerg aan, en begon toen hard te lachen. Mede omdat hij nog steeds knalrode wangen had, maar vooral door dit vreselijk ondoordachte commando.
'Denk jij dat die achterlijke debiel naar mij zal luisteren? Hij zou me vierkant uitlachen.' Met ''achterlijke debiel'' doelde ze dus op Thorin.
Kili moest kort grinniken om haar woedde naar zijn oom, wat ze niet echt op een respectvolle manier had gezegd, maar knikte toen. Hij had al wel vernomen dat die twee nog niet zo op elkaar gesteld waren. 'Dan zal ik wel gaan,' probeerde hij, en wilde al weggaan, maar zijn broer pakte zijn haar vast en trok hem daaraan naar achteren.
'Waag het is Kili. Bij de trollen die we tegenkwamen op de weg naar Bilbo's huis had je je er ook al makkelijk vanaf gebracht. Vandaag niet broertje. Jij en Ethir letten op de veiligheid van onze inbreker, ik haal de rest.' Fili keek zijn broertje nog is waarschuwend aan, en liep toen richting de groep.
'Was te proberen,' grinnikte Kili, en ging toen rustig zitten met zijn kom tussen zijn handen.
'Kom Kili, we moeten achter Bilbo aan.' Toen Kili haar zonder enige zin aankeek schoot Ethir in de lach. 'Kom op, hij riskeert zijn leven daar, en er wachten twee paardjes op ons. Ik wil Keano niet langer laten wachten.. Alsjeblieft?' Ze trok een pruillipje.
Toen moest Kili ook lachen, en sprong overeind. 'Alsof ik ze echt in de steek zou kunnen laten,' zei hij zacht in haar oor.
Ethir kreeg kippenvel van zijn zachte stem in haar oor. Hij trok haar mee naar het kampvuur, waar drie trollen omheen stonden.
'Ethir, het is hier gevaarlijk. Blijf dichtbij,' fluisterde Kili, en trok haar daarna mee achter een grote rots.
Meteen keek Ethir naar Bilbo, die keek hoe hij de pony's los kon krijgen uit de ruimte die werd afgesloten door 4 houten hekken die aan elkaar waren vastgemaakt, maar ze werd algauw uit haar concentratie gehaald door gesmak naast haar. Langzaam draaide ze haar hoofd naar Kili, die rustig zijn eten naar binnen werkte.
'Serieus Kili?' vroeg ze sissend. 'Wij moeten paraat staan voor als Bilbo betrapt word, en jij zit je eten op je dooie gemak naar binnen te halen?' Even keek de dwerg haar onschuldig aan, maar at toen rustig verder.
'Ook een hapje?' Ze keek hem sarcastisch aan.
'Wat denk je zelf? Tuurlijk wil ik ook.' Ze wilde de kom al pakken, maar Kili hielt hem weg.
'Mondje open,' zei hij op een vaderlijke manier. Alsof ze een baby was. Toch opende ze haar mond. Voorzichtig haalde Kili weer de kom dichterbij om haar een heel klein beetje van zijn kostbare eten te geven, maar Ethir was snel en pakte de kom af, om hem vervolgens aan haar mond te zetten. Daarna gaf ze de kom weer aan Kili.
Mopperend keek de dwerg in de kom. 'Er zit haast niks meer in.'
'Ik zou het snel opeten, want dadelijk zit er niks meer in. En niet smakken, anders ren ik gillend weg en laat de trollenzorgen aan jou over.'
De dwerg nam deze twee tips ter harte en at snel zijn eten op, zonder te smakken natuurlijk. Stiekem was hij toch wel een beetje bang dat ze het daadwerkelijk zou doen. Het was immers goeie afleiding, waardoor Bilbo haar paard los zou kunnen maken.
'Als je niet smakt ben je zelfs een beetje schattig als je eet,' gniffelde Ethir, en duwde plagerig tegen zijn schouder.
'Jij niet,' zei Kili terug. Ze keken elkaar even aan, en schoten toen in de lach, tot ze een trol hoorde. Geschrokken keken ze langs de rots, waar ze Bilbo in de hand van een reusachtige trol zagen liggen. Blijkbaar was de arme ziel gebruikt als een zakdoek.
'Oh gosh,' mompelde Ethir ernstig. 'We hebben problemen.' Kili knikte, rende weg van de steen, en verschool zich achter een boom, net als Ethir die hem volgde.
'Toch niet weer achter een boom Kili? We moeten iets doen.' Ze duwde zeurig tegen zijn schouder. Kili knikte naar haar.
'Ik, niet jij. Luister goed naar wat ik zeg. Blijf hier, op deze plek, en vlucht alleen als een trol je ziet. Als de andere dwergen komen, blijf je hier.'
Ethir wilde ertegenin gaan, maar de dwerg was al weg. Vanaf de boom keek ze toe hoe Bilbo al snel door de lucht vloog, en tegen Kili aan viel. Narrig beet ze op haar lip. En dit moest ze twee ukkies toe vertrouwen? Het was dat ze zich aan haar woord moest houden, anders zou ze hier geen genoegen mee nemen. Tot haar ongenoegen kwamen de andere dwergen ook nog is aanzeilen, met hun bijlen en zwaarden. Waarom mocht zij nou niet meevechten? Dacht Kili ook al dat vrouwen niet nuttig konden zijn?
Gelukkig smeedde er een plannetje in haar hoofd toen Bilbo met een mes het touw van het hek -waar de paarden achter gevangen zaten- doorsneed.
Meteen vluchtte de ene pony en haar Keano weg, in galop. Ze glimlachte breed. Keano was vrij. Nu kon ze ook wat.
Als ze zich totaal aan haar woord zou houden moest ze eerst een trol zijn aandacht trekken, want zijn woorden waren : ''Blijf hier, op deze plek, en vlucht alleen als een trol je ziet,'' maar waarschijnlijk zou dat de zaak niet echt beter maken.. Hoewel.
Terwijl er allemaal kabaal en strijdskreten waren te horen blies Ethir kort op haar vinger. Het was een hoog geluidje, en werd enkel opgemerkt door haar paard. Het dier kwam meteen op het geluid af en bleef stilstaan bij zijn baasje. Voordat ze op zijn rug wilde springen riep ze eerst nog wat : 'Hey daar! Boerenpummels!'
De drie trollen hadden allemaal hun ogen op het meisje gericht, waardoor de dwergen iets meer tijd kregen om hun te vluchten, toe te slaan, of haar natuurlijk gewoon verbaast aan te kijken. Toen de trollen zagen dat ze rustig bleef staan wees de ene trol naar de ander, die met een kwade blik op haar afstormde.
'Shit,' mompelde Ethir, en spoorde haar paard aan in galop. De trol staakte vrijwel meteen de achtervolging, en stortte zich weer op de dwergen.
Op het moment dat Ethir uit de buurt was van de mormels, realiseerde ze zich opeens dat ze zonet een onbekend woord had gebruikt. Een nieuw stopwoordje misschien? Ze gniffelde kort bij het weten van de betekenis ervan, maar dwong zichzelf al snel om zich te concentreren op het vinden van de tovenaar. die nog steeds niet was gevonden.