2.

De natte grond die de regenbui heeft nagelaten werd platgestampt door 17 paarden en pony's. De regen was een uurtje geleden gestopt. De hele middag dat ze gereden hadden bleef Ethir erg op zichzelf. Op het moment kwam ze weer naar de groep galopperen. Toen er een grote plaspauze werd gehouden was ze er snel vandoor gegaan naar een vijvertje dichtbij de groep. Met kleren en al was ze erin gesprongen, en had de modder er snel afgewassen. Blijkbaar was de groep toch al verder gegaan. Dat maakte opzich niet uit. In galop kon ze de groep zo inhalen.
Maar natuurlijk deed ze dit niet de hele middag. Het grootste deel van de tijd heeft ze de groep geïnspecteerd. Ze had nu wel een beetje een overzicht over de groep. Thorin was nors en had een kort lontje. Niet dat ze daar lang over moest peinzen. Na hun ontmoeting was het al duidelijk geworden. Verder zag ze een witharige, kleine, wat mollige dwerg die steeds met Bilbo, de kleinste uit de groep, zat te praten. Hun twee beschouwde ze als 2 vriendelijke wezens waar ze wel is mee kon praten. De witharige dwerg was ook voor haar opgekomen toen een andere dwerg, die Bofur bleek te heten, haar in een gesprek met een andere dwerg een ''Elfenspeeltje'' noemde. Die was niet zo aardig tegen haar. Dan was er dat dwergje met de katapult nog. Hem vond ze wel grappig, echt een schatje. Ook Gloin, een dwerg waar ze de naam van wist door het luisteren naar gesprekken, mocht ze tot nu toe ook wel, maar of hij haar ook mocht? Ethir had werkelijk geen idee. Hij heeft niet over haar geroddeld voor hoever ze wist, maar aangezien hij wel aantal spottende grappen over elven had gemaakt was de kans groot dat hij haar ook niet erg zou mogen. Voor de rest vond ze de meeste gewoon niet zo vriendelijk, aangezien ze net zo zaten te brommen als Thorin, op twee jongere dwergen na dan. Hun vond ze erg interessant. Ze was er al achter gekomen dat ze broers waren en Thorin hun oom was. De twee liepen de hele tijd te klooien. Degene met het bruine haar was dan ook al verschillende keren van zijn pony gevallen en ook is de pony een keer met hem erop van het pad gestormd, zo de bossen in. Ethir was er achteraan gegaloppeerd. Het was kinderspel om het dier in te halen en te stoppen. Net op tijd, want de dwerg was bijna gevallen. Hij lag er op dat moment half af, en na paar hopeloze pogingen om weer bovenop de pony zijn rug te komen hielp Ethir hem even. Ze had nog nooit iemand zo klungelig terug op de rug van een pony of paard zien klimmen.
'Ik had het alleen ook wel gekund,' beweerde hij, maar bedankte haar toch. 'Jij bent in de modder gevallen,' zei hij verdedigend toen ze lachte.
Haar wangen waren toen helemaal rood gaan kleuren. 'Weet ik..'
De rest van de korte terugweg had ze een kort gesprek met hem, waardoor ze te weten kwam dat de blonde dwerg waar hij steeds mee praatte zijn broer was en Thorin zijn oom. Ethir vroeg toen of Thorin altijd zo nors was, maar de dwerg kon haar verzekeren dat Thorin niet echt zo'n kille man was, maar helaas wel vaak zo overkwam. Nu ze erover nadacht wist ze de naam van de dwerg nog steeds niet.. Ze wilde het net vragen toen ze het pad weer bereikte, waar zijn broer grijnzend naar de twee zat te fluiten.
'Zozo, heeft hij je al een beetje versiert?' De rest van de dwergen reageerde enthousiast op die opmerking. Blijkbaar waren alle mannen hetzelfde. Ook al hebben ze hun oordeel al klaar, als het op versiertrucs neer komt barst het kabaal los. Zelfs de elfen deden dat. Al wilde ze dat natuurlijk nooit toegeven.
'Ja, heel erg. Als je bijna van een paard vallen en dan als een idioot gaan spartelen om weer rechtop te kunnen zitten versieren noemt.. Dan ja,' reageerde Ethir toen gniffelend.
Maar inmiddels was het al bijna avond, en liet Thorin net de groep stoppen. Hij sprong van zijn pony af, en keek kort de omgeving rond. 'We kamperen hier vannacht,' besloot hij. 'Fili en Kili, zorg voor de pony's, en blijf bij hen.'
Nu wist Ethir ook meteen wie de twee dwergen waren, maar daar lette ze niet echt op. Haar aandacht was op een oud huisje gericht, waar Gandalf ook al naartoe ging. Nieuwsgierig draafde ze ernaartoe, tot Keano opeens stopte. Ze spoorde hem geïrriteerd aan, maar het gaf alleen als effect dat hij met zijn oren in zijn nek achteruit stapte. Ethir besloot af te stappen. Algauw begreep ze waarom Keano zo vreemd deed. Er liep een koude rilling over haar rug. Er was iets met dit huisje. Het straalde onrust uit.