Assepoester met een ander einde.

Terwijl Assepoester de keuken aan het schoonmaken was, kwam Anastacia binnenrennen. Voordat ze begon te praten gilde ze eerst het hele huis bijelkaar: het deden Assepoesters oren suizen. Alweer. Binnen een paar seconden stond Anastacia’s jongere zusje en haar moeder ook in de keuken.
‘Wat is toch dat gegil? Anastacia, stop daarmee.’ Meteen stopte ze, toen haar moeder haar een strenge blik toewierp. ‘Kijk eens aan, kind. Wat heb je daar in je hand?’
De envelop die Anastacia vasthield was al opengescheurd, en je kon net het koninklijke symbool zien die erop was gedrukt. Drizella keek met nieuwsgierige ogen mee over haar moeders schouder toen zij de envelop met daarin die brief uit de handen nam van Anastacia. Zij las hardop voor: ‘Hierbij nodigt het Koninklijke Paleis U en al Uw ongehuwde dochters uit voor een bal. Op dit bal gaat de prins opzoek naar zijn nog ongehuwde bruid, een jonge vrouw. Hoogachtend, het Koninklijke Paleis.’
Tegelijkertijd hapten Anastacia en Drizella drastisch naar lucht.
‘Een bal?’ gilde Drizella opgewonden.
‘Een bal van het Paleis?’ riep Anastacia nog luider. Mevrouw Tremaine, de stiefmoeder van Assepoester, knikte.
‘Wanneer is het, mevrouw?’ vroeg Assepoester ademloos. De hele tijd had ze nog geen kik gegeven, dus schrokken alledrie de anderen nogal op van haar stem. Natuurlijk, zij was er ook nog. ‘Vanavond,’ zei ze ijzig terwijl ze Assepoester aankeek met een doordringende blik. ‘Dus, meiden, ga jullie mooiste jurken aantrekken en maak jezelf op. Jullie gaan vanavond naar het bal.’ En zonder verder nog iets te zeggen, draaide ze zich om. De twee zussen renden naar hun kamers, om zich om te kleden. Ook Assepoester zette snel haar emmer sop neer en spurtte naar de zolder. Maar onderweg werd ze tegengehouden door stiefmoeder.
‘Wat ga jij doen?’ vroeg ze verbaasd. Haar donkere ogen daarintegen, stonden koel.
‘Ik ga me omkleden, stiefmoeder,’ zei Assepoester met een klein stemmetje. Ze wist eigenlijk al wat er zou gebeuren.
‘Geen denken aan dat jij gaat Assepoester. Jij moet het huis nog schoonmaken, en de meisjes helpen met hun kleding. Schiet op, kind. We hebben niet de hele tijd.’ Daarna verliet mevrouw Termaine de hal en liet Assepoester daar achter, alleen.

Stiefmoeder, Anastacia en Drizella waren net vertrokkken naar het bal. Snikkend zat Assepoester in de tuin, met Tom en Pieter naast zich die haar tevergeefs probeerden te troosten.
‘Kom aan Assepoesje, het is maar een bal,’ zei Pieter met opgetrokken neus. ‘Al dat gedoe met die etiquetten, is niks voor jou Assepoesje.’
‘Inderdaad Assepoesje! Alleen maar saaie tantes die aan het dansen zijn. Niks aan!’ vulde Tom aan.
‘Maar de prins is er ook,’ snikte Assepoester. ‘En dit was mijn kans om uit dit huis te ontsnappen. Ik weet niet meer wat ik moet doen,’ zei ze en ze eindigde met een huilbui. Tom en Pieter stonden er een beetje ongemakkelijk bij.
Plotseling hoorde ze een poef en een gegiechel, en Assepoester keek op. Het was Petemoei.
‘Wat doet U hier?’ vroeg Assepoester aan de ene kant blij, aan de andere kant verbaasd.
‘Jou helpen natuurlijk, kind. Zo, ik hoorde dat je naar het bal wilde?’ Assepoester knikte en zei: ‘Ja, heel graag.’

Haar haar vastgebonden, met een tiara op haar hoofd, haar glazen muiltjes aan en een jurk van zijde, parels en glitter aan stapte Asspoester de lange trap op van het paleis. Ze nam een diepe zucht. Haar hart bonkte in haar keel en ze had zweethanden onder haar zijden handschoenen. Ze trok haar rokken op en rende wat sneller de trap op. In de hal werd ze begroet door wachters, en toen ze achterom keek, zag ze dat ze werd nagestaard. Ze bloosde. Na een lange hal, was ze daar dan eindelijk. Even bleef ze wachten in de deurpost, maar dat was genoeg. De verveelde prins zag haar staan en wist het meteen. Zij was het, zij was degene met wie hij zou trouwen.
Hij snelde naar haar toe en vroeg om haar hand. Haar wangen kleurden rood, en ze zei ja. Ze dansten de hele avond, terwijl hij zei hoe prachtig ze wel niet was. Van al dat gedans kreeg Assepoester het warm.
‘Ik krijg het warm, prins. Ik wilde graag wat drinken.’ Hij liet haar los, en verontschuldigde zich. ‘Het spijt me, lieveling, ik haal meteen wat zoeter wijn voor je.’ Hij boog, en liep door alle vrouwen heen, naar de tafel met drankjes en hapjes. Daar stond Assepoester, alleen, in het midden van de dans vloer. Ze was dolblij dat de prins háár had gekozen om mee te dansen, en niemand anders. Hij vond ‘r mooi, lief... Een zucht ontglipte haar mond. Ze had de hele avond haar zusjes nog niet gezien. Ze keek even wat beter de zaal door. Na even zoeken zag ze ze staan. In een hoek. Hun humeur kon ze vanaf hier zien. Ze waren door en door chagrijnig en haar stiefmoeders gezicht stond op onweer. Assepoester lachte even zacht, en keek toen weer weg.
Na tien minuten wachten stond Assepoester nog steeds zonder prins, en zonder drankje in het midden van de balzaal. Ze werd ongeduldig. Zo lang duurde het toch niet om twee drankjes te halen? Daarom bedacht ze om hem maar te zoeken. Opweg naar de lange tafel zag ze ongelukkige jonge meisjes en vrouwen haar vies aankijken. Vast omdat zíj wel de prins had gestrikt en zij niet. Speurend ging ze de wit beklede tafel langs, maar nergens een spoor van de prins. Maar op dat moment zag ze hem. Niet alleen, nee. Dat zeker niet. Hij stond daar, zijn armen om een vrouw heen, zijn mond op de hare, en zijn borst tegen haar lichaam aan. Hij stond daar een vrouw te zoenen, en dat was zij niet. Hoe kon hij? Hoe kón hij? Deze hele avond hadden zij samen gedanst, gepraat en gelachen en de klik was er. Die had ze gevoeld, al de hele avond...
Verdriet maakte plaats voor woede en Assepoester stormde op de vuile leugenaar af. Ja, ze hadden misschien niet gezoend, en hij zei niet of hij met ‘r wilde trouwen maar die houding gaf hij toch wel duidelijk!
Ze stond voor hem, en ze was klaar om hem de wind van voren te geven.
‘Jij, jij leugenaar!’ Hij maakte zich los van het meisje, en keek Assepoester aan met ansgtige ogen.
‘Wat doe jij? Waar ben je in ’s hemelsnaam mee bezig? Je ging toch een drankje halen? En niet met een ander wijf zoenen? Weet je wat, ik heb het gehád! Ik dacht dat jij anders was, prins. Maar jij bent ook zo’n vieze lummel die zijn edele delen achterna loopt. Tot ziens.’ Met grote passen – zolang haar jurk toeliet – beende Assepoester weg. Hem zou ze nooit meer willen zien.

In haar alledaagse kloffie zat Assepoester de volgende ochtend de ramen te zemen. Haar stiefmoeder en stiefzusjes zaten met een slecht humeur de hele dag in bed, er waren namelijk twee meisjes die bij de prins in de smaak vielen, en dat waren niet zij...
Naast Assepoester zaten Tom en Pieter.
‘Hoe was het Assepoesje?’ Assepoester haalde onverschillig haar schouders op.
‘Viel behoorlijk tegen. Die prins, die is niet wat hij lijkt. En weet je wat?’ Tom en Pieter keken haar niet wetend aan. ‘Ik vind die bakker van twee straten verder opeens een stuk leuker,’ en ze gaf ze een dikke knipoog.