Part 2.

Vanuit Britt...
Ik kijk al de hele weg door me raam heen en zie dan eindelijk de luchthaven. Als me vader de auto parkeert gaan Sophia en ik zo karretje hallen voor de koffers we nemen er ook gelijk 1 mee voor Kelsey hun zie ik al aan komen rijden. Sophia gaat op de karretjes staan en ik ren terug naar de auto's. De ouders zeggen elkaar gedaan en ik loop naar Kelsey toe. We geven elkaar een knuffel. Britt: en heb je der zin in? Kelsey: ja zeker jij? Britt: ja ook heel erg veel zin. Kelsey: dat is mooi. Ik help me vader even met de koffers. Britt: ja is goed ik ga me vader ook even helpen. Ik loop terug naar onze eigen auto en ik help me vader met me koffers uit de auto te halen. Als alle koffers er uit zijn en me tas en Kelsey is ook klaar lopen we met ze alle naar binnen toe. We checken snel in en hallen dan nog even snel een Starbucks. Na een uurtje dat we rustig zitten word er omgeroepen dat onze vlucht door de douane kan. We lopen richting de douane en we zeggen onze ouders gedag. We lopen door en zwaaien nog een keer. Na een half uur wachten mogen we dan eindelijk het vliegtuig in. Na een tijdje zit iedereen dan in het vliegtuig en kunnen we gaan vliegen. Kelsey en ik hebben geluk we zitten maar met ze twee dus Kelsey kan 1 stoel opschuiven dan hebben we meer ruimte. Als iedereen alle riemen om hebben en ze hebben het nog een keer gecheckt gaan we rijden. We rijden naar de baan en daar staan we eerst stil te wachten voor een seintje dat we mogen gaan. Na een paar minuten gaan we, we rijden eerst langzaam en dan gaat die steeds sneller en dag stijgt het vliegtuig op. Kelsey: nou Britt daar gaan we eindelijk op weg naar Spanje voor twee weken. Britt: jaaa ik heb er ook erg veel zin in. Het is niet zo lang vliegen, maar iets van twee uur ofzo. We gaan allebei toch maar even slapen. Ik doe me oortjes in zet wat muziek op en val dan langzaam in slaap.

Vanuit Kelsey…
We staan te wachten bij de band waar alle koffers op komen. Na een half uur hebben we allebei onze koffers. We lopen naar buiten toe waar allemaal busje staan we zoeken het goeie busje met ons hotel er op. Als we hem niet kunnen vinden willen we het aan iemand vragen maar alle mensen hebben haast dus we konden het aan niemand vragen. Er staat een stukje verder ook nog twee meiden te wachten, en er komt er één aan lopen van binnen. Ze roept naar de andere meiden dat het busje er nog niet is. Britt: Kels zullen wij ook anders even naar binnen lopen om het te vragen. Kelsey: hoezo hun zijn Nederlands we kunnen het net zo goed gewoon aan hun vragen. Britt: maar hun kunnen dat toch niet weten. Kelsey: misschien niet maar misschien ook wel, het kan zomaar zijn dat ze gewoon in het zelfde hotel zitten. Britt: oke en als hun het niet weten. Kelsey: dan gaan we het gewoon binnen vragen. Britt: oke. Britt en ik lopen naar de drie meiden toe. Kelsey: hooiii ik hoorde dat jullie Nederlands zijn. Hooiii ja klopt zegt één van de meiden. Kelsey: het is misschien een brutale vraag maar in welk hotel zitten jullie? ja tuurlijk mag je dat vragen, wij zitten in Holiday Omer. Kelsey: oke, wij ook en dat busje is er nog niet? Het zelfde meisje die het net zei: nee hij komt over tien minuten kwartiertje zeiden ze binnen. Kelsey: oke dankje wel, ik heet trouwens Kelsey en dit is Britt. En ik wijs naar Britt. Britt: hooiiii. Het zelfde meisje: ik ben Levi, en dit is Emma. ‘’en ze wijst naar Emma’’ en dit is Antoinet ‘’en ze wijst nu naar Antoinet’’. Emma: hooiiii. Antoinet: hooiii, gezellig dat jullie in het zelfde hotel als ons zitten. Britt: ja best wel gezellig. Emma: misschien kunnen we van de week ook iets gezelligs gaan doen met ze vijven. Kelsey: ja, ik vind het een goed en gezellig idee als de rest ook mee instemt. De rest stemt ook mee in. We staan nog even met ze alle te praten Emma en Levi komen ook uit Utrecht maar ik heb ze echt nog nooit gezien terwijl Levi echt heel dicht bij woont. En Antoinet woont in Leiden dat is opzich ook nog wel dicht bij. Na 20 minuten dat we nog staan te wachten komt dan echt eindelijk het busje aan. We lopen allemaal langzaam richting het busje en er stappen twee mannen uit. Een getinte en een donkeren man. De donkeren man: you are still Dutch? Kelsey: yes we are. De donkeren man: oke dat komt mooi uit ik ook. We moesten om hem lachen. de donkeren man: ik ben Shaker in woon zelf ook in Nederland maar ik ben hier nog twee weken voor werk. Sorry dat we laat zijn maar de chauffeur was eerst verkeerd gereden dus daarom duurde het wat langer. Levi: dat is geen probleem. Shaker: laten we dan maar gouw naar het hotel toe gaan. We doen allemaal onze koffers in het busje en stappen dan in.